Wyrok NSA z dnia 24 listopada 1989 r., sygn. IV SA 603/89

Podejmując prace budowlane na mocy nieprawomocnej lub nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, inwestor działa na własne ryzyko, fakt zaś wykonania części robót budowlanych nie może być przesłanką sanującą wadliwość decyzji o pozwoleniu na budowę.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Henryka Ć. na decyzję Architekta Miasta W. z dnia 29 grudnia 1988 r. w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego i pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego i warsztatowego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające ją decyzje Kierownika Wydziału Dzielnicowego, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Architekta Miasta W. kwotę dwa tysiące złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 grudnia 1988 r. nr 1753/88 Architekt Miasta W., rozpoznając odwołanie Henryka Ć., utrzymał w mocy decyzję nr 605/88 Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego w W. z dnia 23 czerwca 1988 r. w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego i pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego na działce przy ul. L. nr 11 w W. oraz decyzję nr 927/88 Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego w W. z dnia 16 września 1988 r. w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego i pozwolenia na budowę budynku warsztatu na tej samej działce. W uzasadnieniu decyzji ostatecznej organ administracji ustalił, że na działce przy ul. L. nr 11 został zrealizowany budynek mieszkalny w stanie surowym na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 23 czerwca 1988 r., a następnie organ I instancji zezwolił inwestorowi na II etap realizacji, to jest budynku warsztatowego, korzystając z pozytywnej opinii komitetu osiedlowego oraz opinii Państwowego Inspektora Sanitarnego dla Dzielnicy, który nie zaliczył warsztatu do kategorii uciążliwych bez strefy sanitarnej. Zobowiązano jedynie inwestora do wstawienia cegły szklanej w miejscu otworów okiennych w budynku warsztatowym od strony nieruchomości przy ul. L. nr 9. Biorąc pod uwagę te okoliczności, to jest wydanie pozwoleń na budowę wymienionych obiektów oraz stan zaawansowania robót budowlanych, organ administracji stwierdził, iż uchylenie zaskarżonych decyzji nie może nastąpić. Wskazano jednak, że w celu wyeliminowania dalszych skarg organ I instancji zobowiąże inwestora do wykonania dodatkowego zabezpieczenia od strony sąsiada, to jest ogrodzenia do wysokości okien budynku warsztatowego, aby stworzyć w ten sposób ekran od ewentualnych uciążliwości spowodowanych działalnością rzemieślniczą.