Wyrok NSA z dnia 31 lipca 1989 r., sygn. IV SA 622/88

W razie konieczności zastosowania artykułu 48 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ należy dążyć do maksymalnej ochrony praw właściciela.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Honoraty N. i Prokuratora Wojewódzkiego w C. na decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w C. z dnia 11 kwietnia 1989 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki ogrodzenia i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w L.W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Głównego Architekta Wojewódzkiego w C. kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

UZASADNIENIE

Główny Architekt Wojewódzki w C., po rozpoznaniu odwołania Honoraty N. od decyzji Naczelnika Miasta i Gminy L.W. z dnia 26 października 1988 r. nakazującej Przedsiębiorstwu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w L.W. wykonanie rozbiórki części ogrodzenia betonowego działki Honoraty N. przy ul. O. w L.W., odwołania nie uwzględnił i decyzją z dnia 11 kwietnia 1989 r. nr UAN.NB 8382/36/89 decyzję Naczelnika utrzymał w mocy. W uzasadnieniu decyzji Główny Architekt Wojewódzki stwierdził, że przy prowadzeniu robót ziemnych przez Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w L.W. przy ul. O. przewróceniu uległa na skutek podkopania część betonowego ogrodzenia działki Honoraty N. Pozostała część tego ogrodzenia stwarzała zagrożenie bezpieczeństwa ludzi ze względu na możliwość przewrócenia się. Biorąc to pod uwagę, organ pierwszej instancji decyzją z dnia 26 października 1988 r. zobowiązał to przedsiębiorstwo do natychmiastowej rozbiórki pozostałej części ogrodzenia, a organ odwoławczy nie znalazł podstaw do uchylenia tej decyzji. Główny Architekt pouczył Honoratę N., że zobowiązanie przedsiębiorstwa do wybudowania nowego ogrodzenia nie należy do kompetencji organu administracji państwowej, lecz do sądu cywilnego.