Wyrok NSA z dnia 14 sierpnia 1987 r., sygn. IV SA 393/87

Organ nadzoru, stwierdzając nieważność decyzji ostatecznej, działa jako organ kasacyjny, nie może więc w swojej decyzji rozstrzygać żadnej innej kwestii merytorycznej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Marii Ł., Gabriela P. i Witolda W. na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 9 lutego 1987 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę.

UZASADNIENIE

Maria Ł., Gabriel P. i Witold W. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej nr U3/087-K-743/86 z dnia 9 lutego 1987 r., utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w N.S. z dnia 30 października 1986 r., stwierdzającą nieważność decyzji Naczelnika Miasta G. z dnia 21 maja 1984 r. w sprawie pozwolenia na dobudowę łazienki, werandy i pokoju do istniejącego budynku mieszkalnego. Zaskarżyli zwłaszcza część uzasadnienia decyzji Ministra o brzmieniu: "Zarzuty zawarte w odwołaniu Marii Ł., Gabriela P. i Witolda W., odnoszące się do braku rozstrzygnięć dotyczących przywrócenia budynku do stanu zgodnego ze stanem pierwotnym oraz prawa inwestora do odszkodowania, nie znajdują uzasadnienia w świetle przepisów art. 37 i art. 40 prawa budowlanego i art. 160 Kpa. Rozstrzygnięcia dotyczące przywrócenia obiektu do stanu zgodnego z obowiązującymi przepisami i odszkodowania z tytułu poniesionej szkody wykraczają poza przedmiot przeprowadzonego postępowania przez terenowy organ administracji państwowej".