Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 1987 r., sygn. SA/Gd 140/87

Jeżeli wniosek o "umorzenie pozostałości podatkowych" jest w istocie wnioskiem zarówno o umorzenie zaległości podatkowej, jak i o zaniechanie poboru podatku, powinien być rozstrzygnięty w każdej części przez właściwe dla tych spraw organy I instancji, pod rygorem nieważności decyzji /art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa/.

UZASADNIENIE

Feliks W. wnioskiem z dnia 15 września 1986 r. zwrócił się do Naczelnika Miasta i Gminy w R. o umorzenie zaległości podatkowych za 1986 r. w kwocie 65.178 zł, podając w uzasadnieniu wniosku, że w następstwie klęski powodzi spotęgowanej awarią urządzeń drenarsko-melioracyjnych obniżyła się towarowość jego nizinnie położonego gospodarstwa rolnego. Naczelnik Miasta i Gminy w R. decyzją z dnia 15 października 1986 r. umorzył część zaległości zobowiązania podatkowego za 1986 r. w kwocie 4.256 zł wskazując w uzasadnieniu swej decyzji, że nie znalazł podstaw do umorzenia zaległości w pozostałej kwocie 60.922 zł, gdyż po dokonaniu wizji lokalnej nie stwierdzono żadnego zastoiska wody, które mogłoby być potwierdzeniem wymoknięcia płodów rolnych.