Wyrok NSA z dnia 12 marca 1986 r., sygn. III SA 1398/85

Odstąpienie w decyzji organu I instancji od wymierzenia kary łącznej przewidzianej w par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu wymierzania i ściągania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. nr 24 poz. 99 ze zm./ - jako nie mające podstaw w przepisach prawa - stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 139 Kpa i uzasadnia wydanie przez organ II instancji decyzji na niekorzyść strony odwołującej się /reformationis in peius/.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa decyzję Kombinatu Koksochemicznego "Z" na decyzję Ministra-Kierownika Urzędu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej z dnia 19 kwietnia 1985 r. w przedmiocie kary pieniężnej za zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego.

UZASADNIENIE

Wojewoda K-cki decyzją nr OS-VI-8644/3/1/84 z dnia 27 maja 1984 r. ustalił Koksowni "C"., wchodzącej w skład Kombinatu Koksowniczego "Z", dobową karę pieniężną w wysokości 11.198.952 zł za przekroczenie dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego z baterii koksu pakowego oraz karę łączną za okres od dnia 4 stycznia 1984 r. do dnia 8 stycznia 1984 r. w wysokości 44 795.808 zł. W sentencji decyzji znalazło się dodatkowe ustalenie, że poczynając od dnia 9 stycznia 1984 r. do dnia 31 grudnia 1984 r. odstępuje się od naliczania kar za przekroczenie dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń przez koksownię, jeżeli spełniony zostanie warunek ograniczenia w 1984 r. produkcji do 33 tys. ton koksu pakowego.