Wyrok NSA z dnia 20 lutego 1986 r., sygn. II SA 2044/85

Między uczestnikiem ruchu oporu a osobą działającą na rzecz ruchu oporu występuje zasadnicza różnica. W tym drugim wypadku chodzi o cenną, ale świadczoną dobrowolnie i doraźnie pomoc organizacjom ruchu oporu, która nie była wymuszana ani rozliczana według zasad dyscypliny obowiązującej żołnierzy ugrupowań konspiracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Haliny B. na decyzję Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację z dnia 27 maja 1985 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia uprawnień kombatanckich.

UZASADNIENIE

Halina B. urodzona dnia 2 stycznia 1930 r., podała w deklaracji członkowskiej, że od dnia 16 marca 1942 r. do dnia 6 sierpnia 1944 r. była łączniczką Armii Krajowej na terenie miejscowości K. /województwo S./, zaopatrywała jednostki ruchu oporu w żywność i dostarczała tajną pocztę, a jej dowódcą byli "L" i "A". W życiorysie opisała bliżej sposób wykonywania zadań łączniczki: po odbiór przygotowanej żywności była podprowadzana przez dorosłych, dostarczała ją do oddziału AK, tajną pocztę natomiast oddawała towarzyszącej osobie, którą przeważnie widziała jeden raz. W ruchu oporu znalazła się - razem z ojcem - po odbiciu transportu wywożonych Polaków, w którym była jej cała rodzina, matkę i siostrę natomiast umieszczono w lwowskim szpitalu.