Wyrok NSA z dnia 8 marca 1985 r., sygn. II SA 602-613/84

Garaże i parkingi w osiedlach mieszkaniowych są częścią tych osiedli jako urządzenia komunikacji wewnętrznej związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkańców, wobec czego ich usytuowanie w osiedlu nie jest sprzeczne z planowym przeznaczeniem terenu na cele budownictwa mieszkaniowego i nie może powodować skutków, o jakich mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skarg Adama J., Janusza B., Henryka D., Marianny Ł., Janiny W., Zdzisława Sz., Jana S., Stefana Ch., Zbigniew S., Włodzimierza D., Danuty i Tadeusza K. oraz Tadeusza Ch. na decyzję Wojewody Radomskiego z dnia 1 lutego 1984 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki dwunastu garaży i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił wszystkie zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje Naczelnika Miasta i Gminy w G., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Radomskiego kwoty po złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz każdego ze skarżących.

UZASADNIENIE

Adam J., Janusz B., Henryk D., Marianna Ł., Janina W., Zdzisław Sz., Jan S., Stefan Ch., Zbigniew S., Włodzimierz D., Danuta i Tadeusz K. i Tadeusz Ch. zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzje Wojewody Radomskiego z dnia 1 lutego 1984 r. o numerach WSP-II-8381/472 /dwie decyzje/, WBP-I-8381/172/83 /jedna decyzja/ i WBP-II-8381/83 /dziewięć decyzji/, utrzymujące w mocy dwanaście decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w G. z dnia 7 grudnia 1982 r., nakazujących rozbiórkę boksów garażowych wzniesionych przez te osoby na terenie osiedla P. przy bloku nr 10 w G. Z uzasadnień jednobrzmiących decyzji wynika, że skarżący samowolnie zbudowali zespół garaży na terenie przeznaczonym w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego miasta G. z 1966 r. pod zabudowę mieszkaniową. Zespół tych garaży został zaliczony postanowieniem nr SE.VI-442/G/1/239/83 Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w R. z dnia 30 grudnia 1983 r. do kategorii uciążliwości UI w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/. Dla kategorii tej obowiązuje odległość 15,0 m od budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej, natomiast odległość przedmiotowego zespołu garaży od istniejącego budynku mieszkalnego wynosi 8,4 i 11,1 m. W uzasadnieniu decyzji wskazuje się też, że południowa część zespołu garaży znajduje się w pasie drogowym istniejącej ul. P., bezpośrednio na jezdni i chodniku przewidzianych do realizacji. W uzasadnieniu decyzji podnosi się, że usytuowanie garaży może stworzyć zagrożenie życia i zdrowia ludzi oraz mienia.