Wyrok NSA z dnia 20 lutego 1985 r., sygn. III SA 1219/84

Skoro organ administracji państwowej II instancji rozpatrywał sprawę w przedmiocie zezwolenia na pobyt stały w Warszawie już po 1 lipca 1984 r., to ze względu na fakt, że ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ nie zawiera przepisu, który utrzymywałby ograniczenia pobytu stałego osób w Warszawie a w szczególności, któryby dawał podstawę do dalszego obowiązywania przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4/, organ ten nie miał żadnej podstawy prawnej dla zajmowania jakiegokolwiek merytorycznego stanowiska w kwestii zezwolenia bądź jego odmowy na pobyt stały osoby w Warszawie.