Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 1985 r., sygn. SA/Po 1117/84

Ze sformułowania zawartego w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 1961 r. o transporcie drogowym i spedycji krajowej /Dz.U. nr 53 poz. 297/ oraz par. 12 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234 ze zm./, w których mowa, że organ administracji może udzielić osobie fizycznej zezwolenia na prowadzenie nieregularnego przewozu taksówkami osobowymi, gdy przedsiębiorstwa "państwowe" nie mogą w pełni zaspokoić istniejących na danym obszarze lokalnych potrzeb transportowych wynika, że ustawodawca używając tego rodzaju określeń nie daje konkretnych przesłanek pozwalających na zobiektywizowanie kiedy możliwe jest udzielenie zezwolenia i zastosowanie tego przepisu.