Wyrok NSA z dnia 23 maja 1985 r., sygn. SA/Gd 411/85

Na podstawie art. 47 ust. 2 i art. 50 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ terenowy organ administracji państwowej jest uprawniony do rozstrzygnięcia o dokonaniu zameldowania na pobyt stały osoby ubiegającej się o zameldowanie, jeżeli właściciel budynku /lokalu/ bezzasadnie tej osobie odmawia potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu.

Naczelny sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janusza Ś. na decyzję Dyrektora Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Słupsku z dnia 8 lutego 1985 r. w przedmiocie uchylenia decyzji o zameldowaniu na pobyt stały i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od tego organu kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.