Wyrok NSA z dnia 16 marca 1984 r., sygn. SA/Wr 65/84

1. Zarządzenie nr 72 Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 1952 r. w sprawie pisowni nazwisk i imion w dowodach osobistych i tymczasowych zaświadczeniach tożsamości /nie publikowane/ wydane na podstawie art. 10 ust. 2 dekretu z dnia 22 października 1951 r. o dowodach osobistych /Dz.U. nr 55 poz. 382/ upoważniało do zmiany z urzędu pisowni nazwiska na polską tylko wówczas, jeżeli nazwisko to miało brzmienie polskie, a pisownię zniekształcono na obcą /np. Tchayka należało poprawić na Czajka/ - /vide par. 2 cyt. zarządzenia/. Można było w tym trybie zmienić z urzędu pisownię nazwiska również wtedy, kiedy zachodziła potrzeba zastąpienia znaków pisarskich nie stosowanych w pisowni polskiej, polskimi znakami pisarskimi /par. 1 cyt. zarządzenia/. Natomiast przepisy powołanego zarządzenia nie przewidywały możliwości zmiany pisowni nazwisk z innych powodów. W szczególności brak było w tym zarządzeniu przepisu, który stanowiłby podstawę do wpisania w dowodzie osobistym lub tymczasowym zaświadczeniu tożsamości obco brzmiącego nazwiska przy zastosowaniu fonetycznej pisowni polskiej w sytuacji, gdy dotąd była stosowana pisownia obca i strona nie wnosiła o zmianę tej pisowni. Zmiana powyższa mogła być dokonana tylko na wyraźne żądanie zainteresowanego /par. 4 cyt. zarządzenia/.