Wyrok NSA z dnia 14 listopada 1984 r., sygn. SA/Gd 893/84

1. Nikt nie może się zasłaniać nieznajomością prawa ogłoszonego we właściwym organie promulgacyjnym. Jednakże przepisy prawa i ustalenia o charakterze ogólnym, wydane przez organy państwowe, lecz nie opublikowane w urzędowych zbiorach, mogą mieć w stosunkach do określonej osoby moc obowiązującą tylko pod warunkiem, że została o ich treści poinformowana.

2. Płatnik podatku od wynagrodzeń pobiera od podatnika podatek w kwocie należnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/, jeżeli stosuje się do podanego mu do wiadomości rozstrzygnięcia przez Ministra Finansów wątpliwości co do zaliczenia pewnych rodzajów działalności do wymienionych w tym przepisie kategorii, wydanego w trybie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń /Dz.U. nr 7 poz. 41 ze zm./.

3. W razie późniejszego, odmiennego rozstrzygnięcia przez Ministra Finansów wątpliwości w tym zakresie, nie podanego płatnikowi do wiadomości, nie można mu zarzucić niedopełnienia obowiązków określonych w ustawie i wydać decyzji określającej wysokość podatku nie pobranego /art. 15 ustawy o zobowiązaniach podatkowych/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Imprez Artystycznych "E." w B. na decyzję Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 lipca 1984 r. w przedmiocie wymiaru podatku od wynagrodzeń i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w B., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Bydgoszczy kwotę złotych czternaście tysięcy czterysta sześćdziesiąt cztery tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa.