Wyrok NSA z dnia 9 listopada 1983 r., sygn. I SA 924/83

Artykuł 37 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie przewiduje braku zgody współwłaściciela nieruchomości jako okoliczności uprawniającej organ administracji do wydania nakazu rozbiórki obiektu wzniesionego przez innego współwłaściciela. Spór między współwłaścicielami, dotyczący ustalenia, czy działania inwestora wykraczają poza uprawnienia do rozporządzania jego udziałem we współwłasności /art. 198 Kc/, należy do właściwości sądu powszechnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Antoniego K. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 30 marca 1983 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki konstrukcji przedsionka lokalu mieszkalnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dzielnicy w Warszawie, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 1982 r. Naczelnik Dzielnicy w Warszawie wydał decyzję nr AGK-NB.I-8388/332/82, orzekając przymusową rozbiórkę konstrukcji drewnianej, wzniesionej na tarasie budynku nr 3 przy ul. P. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/, w uzasadnieniu zaś podano, że w czasie oględzin stwierdzono wzniesienie bez zezwolenia konstrukcji drewnianej o wymiarach 3,00x3,00 m, sięgającej do dolnej płaszczyzny tarasu I piętra. W części poprzedzającej rozstrzygnięcie nie określono osoby, do której decyzja jest adresowana, w rozdzielniku natomiast wymieniono Antoniego K. jako otrzymującego decyzję oraz Irenę i Tadeusza K. jako osoby, do których wiadomości decyzja ma być podana.