Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 1982 r., sygn. II SA 825/82

Jeżeli z okoliczności sprawy wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że zamiarem strony było opuszczenie dotychczasowego miejsca stałego pobytu i przeniesienie się do Warszawy, podjęcie na jej terenie pracy zarobkowej i ześrodkowanie tu swych spraw życiowych, taki pobyt nie nosiłby cech pobytu czasowego, lecz będzie pobytem stałym w rozumieniu art. 6 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 skargę Wojciecha N. oraz odrzucił zgodnie z art. 207 par. 6 skargę Janiny P. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 27 lutego 1982 r. nr WSSA-V-6214/61/82 w przedmiocie określenia charakteru pobytu.

UZASADNIENIE

Wojciech N. złożył w dniu 24 listopada 1981 r. wniosek do Urzędu Dzielnicowego Warszawa-Żołnierz o zameldowanie na pobyt czasowy w lokalu w Warszawie przy ul. w. nr 6, m. 29, którego najemcami są Wiesław i Janina małż. P. oraz ich córka Beata /lat 11/. Wiesław P. jest nieobecny w kraju i przebywa od około roku w Berlinie Zachodnim; zgodę na zameldowanie wyraziła Janina P., uzasadniając to tym, że jako osoba głuchoniema z małoletnim dzieckiem potrzebuje opieki.