Programowanie w języku Python

4 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji

Syntetyczna charakterystyka efektów uczenia się

Osoba posiadająca kwalifikację wolnorynkową jest gotowa do samodzielnego tworzenia oprogramowania w języku Python. W swojej pracy wykorzystuje zarówno podstawowe elementy języka Python, jak i programowania obiektowego. Realizując zadania zawodowe, posługuje się specjalistyczną wiedzą z zakresu wytwarzania oprogramowania, a ponadto podejmuje działania pozwalające na przetestowanie oraz usunięcie błędów pojawiających się w programie. Jest gotowa ponosić odpowiedzialność za wykonywanie samodzielnych zadań zawodowych.

Zestaw 1. Programowanie z wykorzystaniem podstawowych elementów języka Python

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Wykorzystuje środowiska programistyczne do tworzenia programu

- charakteryzuje zadania interpretera i debuggera,

- analizuje błędy w kodzie za pomocą debuggera,

- charakteryzuje pojęcie biblioteki,

- uruchamia stworzone programy.

Posługuje się prostymi typami danych

- rozróżnia typy liczbowe całkowite i zmiennoprzecinkowe,

- rozpoznaje typ logiczny,

- charakteryzuje pojęcie typu string,

- wykorzystuje typy liczbowe całkowite, zmiennoprzecinkowe, znakowe, typ logiczny i typ łańcuchowy.

Korzysta z operacji wejścia i wyjścia

- korzysta z różnych funkcji do operacji wejścia i wyjścia,

- posługuje się funkcjami print oraz input.

Posługuje się instrukcjami sterującymi

- rozróżnia instrukcje warunkowe: if oraz if else,

- rozróżnia pętle: for oraz while,

- korzysta z instrukcji: if, if else, for, while, break, continue.

Posługuje się złożonymi typami danych

- rozróżnia rodzaje złożonych typów danych,

- korzysta z list oraz tuples.

Posługuje się operatorami

- rozróżnia operatory logiczne: and, or, not,

- rozpoznaje operatory przesunięcia bitowego,

- wykorzystuje operatory logiczne, operatory przesunięcia bitowego oraz operatory bitowe.

Stosuje własne funkcje

- rozpoznaje przekazywanie parametrów do funkcji,

- tworzy własne funkcje,

- posługuje się rekurencyjnym wywołaniem funkcji.

Wykonuje operacje odczytywania i zapisywania plików

- rozróżnia pliki tekstowe oraz binarne,

- posługuje się typem plikowym,

- odczytuje dane z pliku,

- zapisuje dane do pliku.

Zestaw 2. Programowanie obiektowe

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Stosuje zasady programowania obiektowego

- charakteryzuje pojęcia: klasa, obiekt, metoda, pole, dziedziczenie, hermetyzacja, polimorfizm,

- dzieli zagadnienie na klasy,

- powołuje obiekty,

- projektuje aplikację z zastosowaniem zasad programowania obiektowego.

Korzysta z klas i obiektów

- definiuje pola klasy,

- definiuje metody klasy,

- definiuje konstruktory,

- tworzy obiekty,

- posługuje się składowymi obiektów.

Definiuje klasy bazowe i klasy pochodne

- buduje hierarchię dziedziczenia klas w programie,

- wydziela metody i pola do odpowiednich klas w hierarchii dziedziczenia,

- definiuje klasy pochodne.

Programuje obsługę wyjątków

- stosuje szkielet obsługi wyjątków z instrukcjami try i except,

- stosuje instrukcję raise,

- opracowuje listę możliwych błędów wykonania aplikacji,

- definiuje obsługę błędów w aplikacji.

Zestaw 3. Korzystanie z kolekcji danych oraz wątków

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Korzysta z kolekcji danych oraz wątków

- posługuje się kolekcją: dictionary,

- stosuje kolekcję: deque,

- charakteryzuje cechy kolekcji,

- posługuje się wyrażeniami Lambda.

Korzysta z mechanizmu współbieżności

- posługuje się biblioteką thread,

- posługuje się biblioteką multiprocessing,

- stosuje mechanizm synchronizacji wątków,

- charakteryzuje problem zakleszczania wątków.

1. Etap weryfikacji

1.1. Metody

W części teoretycznej wykorzystuje się metodę testu teoretycznego.

W części praktycznej wykorzystuje się metodę obserwacji w warunkach symulowanych uzupełnioną wywiadem swobodnym (rozmową z komisją).

Pozytywny wynik z części teoretycznej jest warunkiem przystąpienia do części praktycznej.

Możliwe jest zastosowanie innych metod walidacji lub jej form (np. walidacja w formie zdalnej) przy zachowaniu wszelkich zasad zapewniania jakości oraz obowiązku sprawdzenia wszystkich efektów uczenia się wraz z kryteriami weryfikacji.

1.2. Zasoby kadrowe

Weryfikację efektów uczenia się prowadzi komisja walidacyjna składająca się z minimum 2 osób spełniających następujące warunki:

asesor - posiada ukończone studia wyższe na kierunku informatyka lub pokrewnym (co najmniej 6 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji), minimum 5 lat udokumentowanego stażu pracy w zawodzie informatyka, programisty lub nauczyciela programowania

oraz

przewodniczący komisji walidacyjnej - posiada ukończone studia wyższe na kierunku informatyka lub pokrewnym (co najmniej 7 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji), minimum 10 lat udokumentowanego stażu pracy w zawodzie informatyka, programisty lub nauczyciela programowania.

1.3. Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne

W przypadku walidacji w formie stacjonarnej, instytucja prowadząca walidację zapewnia:

1) stanowiska komputerowe (jedno stanowisko dla jednego kandydata) połączone z Internetem, wyposażone w:

a) system operacyjny z interfejsem graficznym,

b) przeglądarkę internetową,

c) edytor tekstu lub środowisko programistyczne zapewniające możliwość tworzenia programów w języku Python (np. PyCharm);

2) materiały biurowe (kartki, długopisy).

W przypadku zdalnego prowadzenia walidacji komisja zatwierdza warunki przystąpienia do walidacji, mając na uwadze możliwości techniczne. Użyty podczas walidacji system teleinformatyczny powinien gwarantować komisji walidacyjnej możliwość stałej obserwacji kandydata, w szczególności identyfikację osoby, która przystępuje do walidacji, samodzielność jej pracy i zabezpieczenie przebiegu walidacji przed ingerencją osób trzecich, to jest zapewnić możliwość wiarygodnego sprawdzenia, czy osoba ubiegająca się o nadanie kwalifikacji rynkowej osiągnęła wyodrębnioną część lub całość efektów uczenia się wymaganych dla tej kwalifikacji.

Osoby, które przystąpiły do walidacji, powinny utworzyć program w języku Python według wskazanych założeń obejmujących podstawowe elementy języka, klasy i metody, kolekcje, wątki i obsługę sieci. Możliwe jest korzystanie przez kandydata z materiałów dodatkowych w postaci literatury lub przykładowych fragmentów kodu znalezionych w sieci Internet.

2. Etap identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się

Nie określa się wymagań dotyczących etapów identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się.

Brak warunków.

Brak innych, poza pozytywnym wynikiem walidacji, warunków uzyskania kwalifikacji wolnorynkowej.

Bezterminowo.

Nie rzadziej niż raz na 10 lat.