Komunikacja i zarządzanie międzykulturowe w środowisku wielokulturowym

Certyfikat

Certyfikat jest ważny przez 5 lat. W celu przedłużenia ważności certyfikatu należy przedstawić dokumenty potwierdzające wykonywanie czynności z zakresu komunikacji i zarządzania w środowisku wielokulturowym przez co najmniej 2 lata w trakcie 5 lat poprzedzających datę wygaśnięcia certyfikatu.

6 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji

Syntetyczna charakterystyka efektów uczenia się

Osoba, która posiada kwalifikację rynkową "Komunikacja i zarządzanie międzykulturowe w środowisku wielokulturowym", komunikuje się i zarządza w środowisku wielokulturowym, w tym między innymi planuje pracę zespołu w środowisku wielokulturowym, monitoruje stopień realizacji zadań, zarządza motywacją, komunikacją międzykulturową, buduje zespół w środowisku wielokulturowym, a także przeciwdziała zakłóceniom płynności funkcjonowania zespołu w środowisku wielokulturowym oraz tworzy inkluzywne środowisko pracy. Wyszukuje dane dotyczące różnorodnych kultur i wykorzystuje pozyskane informacje w tworzeniu długofalowych planów i strategii budowania zespołu wielokulturowego. Samodzielnie opracowuje plan strategiczny dla zespołu komunikującego się i zarządzanego w środowisku wielokulturowym. Zarządza różnorodnością na poziomie strategicznym i operacyjnym. Wykonując swoje zadania, posługuje się wiedzą na temat tożsamości kulturowej i zróżnicowania kulturowego oraz trendów rozwojowych w dziedzinie komunikacji i zarządzania w środowisku wielokulturowym.

Zestaw 1. Świadomość międzykulturowa

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Posługuje się wiedzą na temat tożsamości kulturowej oraz zróżnicowania kulturowego

- definiuje w ujęciu prakseologicznym i antropologicznym pojęcia: "kultura", "zróżnicowanie kulturowe", "tożsamość kulturowa",

- charakteryzuje czynniki zróżnicowania kulturowego,

- rozrysowuje mapę kultury w odniesieniu do siebie.

Stosuje model typów kultur według Richarda Gestelanda w zarządzaniu zespołem w środowisku wielokulturowym

- wskazuje, do którego typu kultury w danym zakresie należy członek zespołu wielokulturowego z uwzględnieniem wskaźników: nastawienie do partnera lub transakcji, ceremonialność lub nieceremonialność, czas liniowy lub płynny, ekspresyjność lub wycofanie,

- identyfikuje typy kulturowe w odniesieniu do zaobserwowanego zachowania,

- formułuje wnioski dotyczące prowadzonej identyfikacji typów kulturowych,

- tworzy rekomendacje na temat swojej współpracy z przedstawicielami danego typu kultury.

Przeprowadza analizę potrzeb zespołowych w zakresie komunikacji i zarządzania w środowisku wielokulturowym

- przeprowadza analizę danych i wskaźników potrzeb zespołowych na podstawie modelu Hofstede albo w przypadku braku danych w tym modelu danych w oparciu o dane i wskaźniki odnoszące się do pokrewnych kultur,

- przeprowadza analizę ogólnodostępnych danych pochodzących z modelu "Mapa Kulturowa" Erin Meyer,

- opracowuje wyniki analizy potrzeb zespołowych.

Zestaw 2. Kompetencje międzykulturowe

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Uwzględnia zróżnicowanie kulturowe w środowisku wielokulturowym

- uwzględnia czynniki wpływające na świadomość kulturową w schemacie zarządzania zespołem w środowisku wielokulturowym,

- stosuje w zarządzaniu zasobami ludzkimi profile zniekształceń etnocentrycznych i kulturowe filtry zniekształceń poznawczych.

Zapobiega zakłóceniom w funkcjonowaniu w środowisku wielokulturowym

- charakteryzuje zjawiska zakłócające funkcjonowanie zespołu w środowisku wielokulturowym, m.in. stereotypy, autostereotypy, uprzedzenia i etnocentryzm,

- omawia sposoby przeciwdziałania występowaniu stereotypów,

- analizuje sytuacje związane z dyskryminacją w zespole w środowisku wielokulturowym,

- tworzy uzupełniającą strategię zarządzania zespołem w środowisku wielokulturowym niwelującą deficyty wynikające ze "ślepoty kulturowej" i kulturowych błędów atrybucyjnych.

Zestaw 3. Komunikacja międzykulturowa

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Zarządza komunikacją międzykulturową

- diagnozuje przeszkody w komunikacji międzykulturowej w negocjacjach, mediacjach, komunikacji werbalnej i niewerbalnej,

- tworzy plan naprawczy w przypadku utrudnionej komunikacji międzykulturowej.

Zarządza szokiem kulturowym

- definiuje w ujęciu prakseologicznym i psychologicznym pojęcie "szok kulturowy",

- omawia etapy szoku kulturowego,

- charakteryzuje etapy radzenia sobie z szokiem kulturowym,

- wskazuje organy, osoby i specjalistów, do których należy skierować osobę borykającą się z szokiem kulturowym,

- proponuje działania służące zredukowaniu skutków szoku kulturowego.

Komunikuje się międzykulturowo

- interpretuje międzykulturowe komunikaty werbalne i niewerbalne,

- tworzy teksty i komunikaty dla zespołu komunikującego się w środowisku wielokulturowym,

- stosuje style komunikacyjne i negocjacyjne charakterystyczne dla różnych kultur,

- implementuje wiedzę o poziomach procesu komunikowania w komunikacji i zarządzaniu zespołem w środowisku wielokulturowym,

- stosuje wiedzę o komunikacji interpersonalnej i instytucjonalnej w zarządzaniu zespołem w środowisku wielokulturowym,

- udziela informacji zwrotnej zgodnie z praktyką działania zespołu w środowisku wielokulturowym,

- stosuje wiedzę odnoszącą się do języka władzy w komunikacji międzykulturowej,

- stosuje w komunikacji wiedzę o kinezjetyce (mowa ciała, mimika, gestykulacja, ruchy ciała, spojrzenie), parajęzyku (ton, barwa, wysokość, natężenie głosu), świadomej samo-prezentacji, proksemice w zarządzaniu zespołem w środowisku wielokulturowym (dystans interpersonalny, relacje przestrzenne między ludźmi), chronemice w zarządzaniu zespołem w środowisku wielokulturowym (czas jako sygnał komunikacyjny, kulturowe filozofie czasu), płci i roli płci w danej kulturze w zarządzaniu zespołem w środowisku wielokulturowym.

Zestaw 4. Zarządzanie zespołem w środowisku wielokulturowym

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Buduje zespół w środowisku wielokulturowym

- wskazuje etapy tworzenia zespołu w środowisku wielokulturowym,

- stosuje wiedzę o zróżnicowaniu kulturowym w procesie tworzenia synergicznie działającego zespołu w środowisku wielokulturowym,

- przygotowuje plan wprowadzenia do zespołu (ang. onboarding) i adaptacji członka zespołu w środowisku wielokulturowym,

- wskazuje sposoby angażowania w pracę zespołową członków zespołu w środowisku wielokulturowym.

Planuje pracę zespołu w środowisku wielokulturowym

- planuje zadania, podział pracy oraz czas pracy w zespole w środowisku wielokulturowym,

- tworzy dla zespołu długoterminowy plan zarządzania wielokulturowością w środowisku wielokulturowym.

Zarządza pracą i motywacją zespołu w środowisku wielokulturowym

- wykorzystuje style zarządzania charakterystyczne dla poszczególnych kultur,

- stosuje style i modele motywacyjne w zespole w środowisku wielokulturowym,

- wskazuje techniki i środki monitorowania stopnia realizacji zadań w zespole w środowisku wielokulturowym,

- zarządza czasem i procesem realizacji zadań w zespole w środowisku wielokulturowym.

Tworzy inkluzywne środowisko pracy dla zespołu w środowisku wielokulturowym

- diagnozuje problemy w komunikacji grupowej i w zarządzaniu grupą, odnosząc się do badań J. Berry'ego i P. Boskiego nad makrospołecznymi wariantami relacji międzygrupowych i reakcji jednostek z mniejszościowych grup etnokulturowych,

- stosuje praktyczne modele zmiany wg J. Berry'ego i P. Boskiego w efekcie oddziaływania na stereotyp w zespole w środowisku wielokulturowym,

- wskazuje sposoby reagowania na szkodliwe zjawiska w środowisku pracy dla zespołu, m.in. dyskryminację, uprzedzenia i mikrouprzedzenia, molestowanie i wykorzystanie seksualne, mobbing, bullying,

- tworzy długofalowe plany antydyskryminacyjne w środowisku pracy dla zespołu pracującego w środowisku wielokulturowym.

Tworzy strategię zarządzania zespołem w środowisku wielokulturowym

- przeprowadza analizę SWOT zespołu w określonym środowisku wielokulturowym,

- przygotowuje strategię zarządzania zespołem w środowisku wielokulturowym,

- wprowadza konieczne korekty do strategii zarządzania zespołem w środowisku wielokulturowym.

1. Metody walidacji

Do weryfikacji efektów uczenia się stosuje się następujące metody:

- analizę dowodów i deklaracji,

- test teoretyczny,

- obserwację w warunkach symulowanych,

- wywiad swobodny.

Weryfikacja efektów uczenia się składa się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej. W części teoretycznej wykorzystuje się test teoretyczny. Pozytywny wynik z części teoretycznej jest warunkiem przystąpienia do części praktycznej.

W części praktycznej stosuje się metodę obserwacji w warunkach symulowanych uzupełnioną wywiadem swobodnym

lub analizę dowodów i deklaracji uzupełnioną wywiadem swobodnym.

2. Zasoby kadrowe

W skład komisji walidacyjnej wchodzą co najmniej 3 osoby, przy czym liczba osób powinna być nieparzysta.

Każdy członek komisji walidacyjnej musi posiadać wykształcenie wyższe magisterskie.

Ponadto każdy członek komisji walidacyjnej musi spełniać przynajmniej jedno z poniższych kryteriów:

- mieć udokumentowane co najmniej trzyletnie doświadczenie w prowadzeniu zajęć dydaktycznych lub egzaminowaniu z co najmniej jednego z wymienionych obszarów: zarządzania, wielokulturowości, kulturoznawstwa, psychologii pracy lub poradnictwa lub doradztwa zawodowego,

- mieć udokumentowane przeprowadzenie co najmniej 200 godzin zajęć lub szkoleń, lub kursów z komunikacji lub zarządzania w środowisku wielokulturowym.

Komisja walidacyjna łącznie musi spełniać wszystkie powyższe kryteria.

3. Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne

Walidacja może odbywać się w innych językach niż język polski w zależności od potrzeb kandydatów i możliwości instytucji certyfikującej. W przypadku walidacji w języku obcym powinna ona być prowadzona z udziałem tłumacza z certyfikatem z używanego podczas walidacji języka na poziomie C1. W szczególnych sytuacjach, m.in. w sytuacji ograniczającej możliwość kontaktów bezpośrednich kandydata z komisją, możliwe jest zastosowanie zdalnej formy, przy zachowaniu wszelkich zasad zapewniania jakości oraz z uwzględnieniem obowiązku sprawdzenia wszystkich efektów uczenia się wraz z kryteriami weryfikacji.

Instytucja certyfikująca zapewnia warunki organizacyjne i techniczne niezbędne do przeprowadzenia walidacji. Instytucja certyfikująca zobowiązana jest do zapewnienia:

- dostępu do internetu,

- stanowiska egzaminacyjnego w przypadku walidacji prowadzonej w trybie stacjonarnym,

- materiałów piśmienniczych w przypadku walidacji prowadzonej w trybie stacjonarnym,

- testu w formie wydruku albo dostępu do dokumentu zdalnego.

4. Doradca walidacyjny

Instytucja certyfikująca może zapewniać wsparcie osobom przystępującym do procesu walidacji prowadzone przez doradcę walidacyjnego w zakresie identyfikowania oraz dokumentowania posiadanych efektów uczenia się. Korzystanie z tego wsparcia nie jest obowiązkowe.

Zadaniem doradcy walidacyjnego jest wsparcie osoby przystępującej do procesu walidacji. Doradca walidacyjny pomaga w zidentyfikowaniu wymaganego doświadczenia i posiadanych efektów uczenia się. Udziela informacji dotyczących

przebiegu walidacji, wymagań związanych z przystąpieniem do weryfikacji efektów uczenia się oraz kryteriów i sposobów oceny. Funkcję doradcy walidacyjnego może pełnić osoba, która posiada:

- wykształcenie wyższe magisterskie,

- doświadczenie w weryfikowaniu efektów uczenia się lub ocenie kompetencji,

- umiejętność stosowania metod i narzędzi wykorzystywanych przy identyfikowaniu kompetencji.

Instytucja certyfikująca, która zdecyduje się na wsparcie osób w procesie identyfikowania oraz dokumentowania posiadanych efektów uczenia się, powinna zapewnić warunki umożliwiające im indywidualną rozmowę z doradcą walidacyjnym.

Posiadanie kwalifikacji pełnej na poziomie 6 PRK lub wyższym

Nie rzadziej niż raz na 10 lat