Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2023-02-23
Wersja aktualna od 2023-02-23
obowiązujący
OBWIESZCZENIE
MINISTRA ROZWOJU1)
z dnia 19 lutego 2020 r.
w sprawie włączenia kwalifikacji rynkowej „Organizowanie wycieczek górskich" do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji
(ostatnia zmiana: M.P. z 2023 r., poz. 227)
Na podstawie art. 25 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 226) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia informacje o włączeniu kwalifikacji rynkowej „Organizowanie wycieczek górskich" do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji.
1) Minister Rozwoju kieruje działem administracji rządowej - turystyka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rozwoju (Dz. U. poz. 2261).
Załącznik do obwieszczenia Ministra Rozwoju
z dnia 19 lutego 2020 r. (poz. 335)
INFORMACJE O WŁĄCZENIU KWALIFIKACJI RYNKOWEJ „ORGANIZOWANIE WYCIECZEK GÓRSKICH" DO ZINTEGROWANEGO SYSTEMU KWALIFIKACJI [1]
1. Nazwa kwalifikacji rynkowej
Organizowanie wycieczek górskich |
2. Nazwa dokumentu potwierdzającego nadanie kwalifikacji rynkowej
Certyfikat |
3. Okres ważności dokumentu potwierdzającego nadanie kwalifikacji rynkowej
Bezterminowo |
4. Poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji przypisany do kwalifikacji rynkowej
4 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji, 4 poziom Sektorowej Ramy Kwalifikacji w sektorze turystyka |
5. Efekty uczenia się wymagane dla kwalifikacji rynkowej
Syntetyczna charakterystyka efektów uczenia się Osoba posiadająca kwalifikację organizuje wycieczki z zastosowaniem zasad bezpiecznej turystyki górskiej, z uwzględnieniem sposobów zachowania się w sytuacjach awaryjnych oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Gromadzi i przetwarza informacje z zakresu ogólnej wiedzy o górach, topografii terenu, meteorologii, unikania zagrożeń w górach oraz zdrowego trybu życia i pierwszej pomocy. Dostosowuje program wycieczki do poziomu zaawansowania grupy docelowej, oblicza czas przejść, rozpoznaje punkty krytyczne i miejsca szczególnie niebezpieczne, korzysta z usług przewodników górskich. Dobiera wyposażenie niezbędne do realizacji wycieczki górskiej. Przyjmuje odpowiedzialność za bezpieczeństwo, w tym życie i zdrowie, uczestników wycieczki. |
Zestaw 1. Upowszechnianie wiedzy o górach i bezpiecznej turystyce górskiej | |
Poszczególne efekty uczenia się | Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia |
Omawia informacje związane z górami i charakteryzuje źródła informacji o górach | - charakteryzuje formacje terenowe łańcuchów górskich w Polsce i na świecie pod względem specjalności turystycznych; - wyjaśnia oznakowanie szlaków na terenach górskich oraz znaki informacyjne (np. o zagrożeniu lawinowym); - wymienia dyscypliny sportowe możliwe do uprawiania w górach; - charakteryzuje pasma oraz główne szczyty górskie w Polsce ze względu na ich atrakcyjność turystyczną oraz poziom przygotowania specjalistycznego i wyposażenia w sprzęt specjalistyczny; - omawia specyfikę czynników meteorologicznych w górach; - omawia górską bazę turystyczną (schroniska, wyciągi, urządzenia turystyczne); - charakteryzuje źródła wiedzy niezbędne przy planowaniu wycieczki górskiej, dostępne w formie papierowej (bibliografia, mapy, przewodniki, mapy graniowe, opisy przejść) i elektronicznej (mapy online, mobilne aplikacje turystyczne, źródła statystyczne, Internet, media społecznościowe, zdjęcia, błogi podróżnicze itp.), a także w formie bezpośrednich kontaktów ze specjalistami: ratownicy górscy, przewodnicy, instruktorzy. |
Omawia przepisy prawa dotyczące organizacji turystyki górskiej | - omawia przepisy dotyczące organizacji turystyki na terenach górskich oraz bezpieczeństwa i odpowiedzialności prawnej osób sprawujących opiekę nad uczestnikami wycieczki, których należy przestrzegać przy organizowaniu wycieczek dla różnych grup odbiorców ze szczególnym uwzględnieniem dzieci i młodzieży; - wymienia rodzaje imprez turystycznych (np. pobytowe, objazdowe); - omawia ustawę o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. |
Omawia znaczenie i zakres ochrony górskiej przyrody | - omawia przepisy prawa dotyczące ochrony przyrody, w szczególności regulaminy parków narodowych i krajobrazowych oraz rezerwatów przyrody; - uzasadnia konieczność ochrony górskiej przyrody oraz edukację ekologiczną. |
Zestaw 2. Realizowanie wycieczki górskiej | |
Poszczególne efekty uczenia się | Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia |
Opracowuje plan wycieczki górskiej | - pozyskuje informacje na temat grupy docelowej; - planuje trasę w oparciu o mapę, przewodnik, opisy, porady ekspertów oraz instruktorów i przewodników górskich; - oblicza czas przejść, znajduje punkty krytyczne, określa nastromienie, miejsca szczególnie niebezpieczne, możliwe obejścia; - uwzględnia w planie przekazanie wiadomości o trasie wycieczki i przewidywanej godzinie powrotu np. w pensjonacie, schronisku, rodzinie; - dobiera rodzaje świadczeń dla wybranej grupy docelowej, np.: usług noclegowych, transportowych, gastronomicznych, pilotażu, przewodnictwa; - opracowuje zasady łączności i kontaktu z uczestnikami - wymiana numerów telefonów, obowiązkowa znajomość numerów alarmowych; - omawia wyposażenie (obuwie, ubiór, plecak, apteczka pierwszej pomocy, aluminiowa folia termiczna, latarka, telefon, mapa, kompas, woda, racje żywnościowe itp.) i sprzęt specjalistyczny (np. czekan, raki, liny) niezbędne do uczestnictwa w wycieczce górskiej; - przygotowuje regulamin wycieczki. |
Przygotowuje i realizuje budżet | - opracowuje preliminarz kosztów wycieczki; - rozlicza koszty świadczeń; - rozlicza realizację wycieczki. |
Sprawdza warunki do uprawiania turystyki górskiej | - uzasadnia konieczność i omawia sposoby aktualizowania informacji o warunkach do uprawniania turystyki górskiej; - sprawdza dostępność tras; - interpretuje informacje o możliwych zagrożeniach, np. komunikat lawinowy; - wyjaśnia zasady korzystania z informacji o ostrzeżeniach pogodowych RSO. |
Przewiduje alternatywne rozwiązania przydatne w czasie prowadzenia wycieczki | - przygotowuje bezpieczne drogi zejścia, np. w przypadku załamania pogody; - opisuje sposoby zachowania w sytuacjach awaryjnych i nieprzewidzianych (np. burza, zamieć śnieżna, opad gradu, mgła, nagłe ochłodzenie, oblodzenie szlaku turystycznego); - omawia metody aranżacji przygodnego schronienia/zabezpieczenia przed utratą ciepła w trakcie oczekiwania na pomoc; - wskazuje elementy otoczenia przyrodniczego przydatne w sytuacji awaryjnej. |
Objaśnia, jak korzystać z usług przewodników górskich | - omawia obowiązujące przepisy prawa dotyczące przewodników górskich; - opisuje zasady doboru przewodnika właściwego dla danego pasma górskiego. |
Wykorzystuje elementy nawigacji w terenie górskim | - omawia i wykorzystuje sposoby nawigacji przy użyciu mapy, kompasu, wysokościomierza; - charakteryzuje nawigację GPS, np. z aplikacji mobilnej w smartfonie lub w urządzeniu GPS; - omawia sposoby orientowania mapy i rozpoznawania dostępnych punktów topograficznych. |
Zapewnia możliwość uczestnictwa w wycieczce osób z niepełnosprawnościami | - dobiera warunki lokalowe do potrzeb osoby z niepełnosprawnościami; - omawia zasady doboru sprzętu oraz zaangażowania dodatkowych opiekunów dla osób z niepełnosprawnościami (ruchowymi, narządów wzroku i słuchu, intelektualnymi); - omawia przykłady sytuacji, w których należy zgłosić ewentualną potrzebę dodatkowej pomocy, np. ze strony służb ratowniczych. |
Zestaw 3. Promowanie zdrowego trybu życia i edukacja w zakresie pierwszej pomocy | |
Poszczególne efekty uczenia się | Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia |
Promuje zdrowy tryb życia związany z uprawianiem turystyki górskiej | - omawia zalety zdrowego stylu życia oraz budowania kondycji fizycznej; - charakteryzuje wpływ odżywiania na kondycję i warunki fizyczne turysty górskiego, wskazuje produkty spożywcze pożądane w trakcie wycieczki górskiej; - wskazuje przykłady promocji turystyki górskiej wśród dzieci i młodzieży. |
Zapoznaje uczestników wycieczek z podstawowymi zasadami udzielania pierwszej pomocy w górach | - przedstawia określone w przepisach prawa zasady udzielania pierwszej pomocy; - charakteryzuje podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy; - omawia sposoby postępowania w sytuacjach np. zatrzymania krążenia (NZK), zasłabnięcia, zadławienia, urazów kostno-stawowych, zranień, krwotoków, ugryzień, użądleń; - charakteryzuje czynniki wpływające na pracę ratowników w górach - czas dotarcia, warunki pogodowe i obiektywne zagrożenia; - omawia zasady postępowania do czasu przybycia służb ratownictwa górskiego; - omawia sposoby przygotowania improwizowanych środków transportu osób poszkodowanych. |
Wzywa pomoc w górach | - korzysta z numerów alarmowych i charakteryzuje informacje przekazywane w trakcie zgłoszenia o zdarzeniu (np.: lokalizacja, stan poszkodowanego, warunki pogodowe); - charakteryzuje aplikację „Ratunek"; - wyjaśnia system wzywania pomocy przy użyciu światła oraz dźwięku; - omawia postępowanie w przypadku działania ze śmigłowcem ratunkowym (sygnalizacja gestami). |
6. Wymagania dotyczące walidacji i podmiotów przeprowadzających walidację
Metody weryfikacji - analiza dowodów i deklaracji - obejmuje wszystkie zestawy efektów uczenia się (np. uprawnienia kwalifikowanej pierwszej pomocy, kierownika wypoczynku dzieci i młodzieży, ratownika górskiego, przewodnika górskiego), umożliwia zwolnienie z weryfikacji części lub wszystkich efektów uczenia się. Test teoretyczny - sprawdzenie wiedzy, wymaganej w zestawach 1-3 efektów uczenia się. Konieczne jest ujęcie w teście wykonania pełnej dokumentacji wycieczki górskiej. Dodatkowo może być zastosowana metoda wywiadu swobodnego (rozmowa z komisją walidacyjną). W trakcie opracowania programu, regulaminu, budżetu kandydat wykorzystuje dostarczone materiały. Zasoby kadrowe - weryfikację przeprowadza komisja złożona z trzech asesorów, w tym przewodniczącego komisji, oraz dwóch członków komisji. Przewodniczącym jest jeden z asesorów. Asesorzy spełniają łącznie następujące warunki (poświadczone umowami, referencjami), przy czym każdy członek komisji walidacyjnej spełnia co najmniej 2 z niżej wymienionych: - posiada doświadczenie w organizowaniu i prowadzeniu min. 3 szkoleń z zakresu bezpieczeństwa w górach w 3 ostatnich latach, posiada uprawnienia kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz uczestniczył w co najmniej 1 przedsięwzięciu dotyczącym profilaktyki górskiej w roku; - posiada doświadczenie w zakresie organizacji imprez turystycznych w ostatnich 3 latach; - jest czynnym przewodnikiem górskim; - posiada wiedzę z zakresu metod walidacji; - posiada minimum 3-letnie doświadczenie egzaminacyjne. Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne - instytucja certyfikująca musi zapewnić na czas trwania egzaminu salę egzaminacyjną spełniającą warunki do przeprowadzenia testu teoretycznego. Sala egzaminacyjna jest wyposażona w stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu. Pozostałe wymagane materiały do przeprowadzenia walidacji: mapy, przewodniki, notatniki, przyrządy do pisania, linijka, kalkulator, pakiet danych (charakterystyka grupy, cele wycieczek, termin, czas trwania, forma pobytowa, limit budżetowy), według których przygotowana jest dokumentacja wycieczek. Identyfikowanie i dokumentowanie Nie określa się wymogów dla etapu identyfikowania i dokumentowania. |
7. Warunki, jakie musi spełniać osoba przystępująca do walidacji
Warunkiem przystąpienia do walidacji jest: - udokumentowanie posiadania kwalifikacji pełnej na poziomie 4 Polskiej Ramy Kwalifikacji, - ukończone 18 lat, - udokumentowanie ukończenia co najmniej 8-godzinnego kursu pierwszej pomocy odbytego w ostatnich 2 latach. |
8. Termin dokonywania przeglądu kwalifikacji
Nie rzadziej niż raz na 10 lat |
[1] Załącznik w brzmieniu ustalonym przez obwieszczenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 3 lutego 2023 r. zmieniającego obwieszczenie w sprawie włączenia kwalifikacji rynkowej „Organizowanie wycieczek górskich” do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji (M.P. poz. 227). Zmiana weszła w życie 23 lutego 2023 r.