Rząd Rzeczypospolitej Polskiej (zwany dalej „Rządem”), reprezentowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, oraz Organizacja Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury (zwana dalej „UNESCO”), reprezentowana przez Dyrektora Generalnego;

Zważywszy, że Rząd w piśmie z dnia 19 listopada 2015 r., skierowanym do dyrektora Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO, wyraził wolę bycia gospodarzem 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa, a UNESCO z zadowoleniem przyjęło tę ofertę Rządu;

Rząd i UNESCO (zwane dalej wspólnie „Stronami”) uzgodniły co następuje:

I. CHARAKTER I ZAKRES POSIEDZENIA

Zgodnie z „Regulaminem ogólnej klasyfikacji poszczególnych kategorii posiedzeń zwoływanych przez UNESCO” przyjętym przez Konferencję Generalną UNESCO podczas 14. sesji (14 C/Rezolucja nr 23 ze zmianami wprowadzonymi podczas 18., 25. i 33. sesji Konferencji Generalnej), niniejsze posiedzenie należy do kategorii II „Posiedzenia międzyrządowe niebędące międzynarodowymi konferencjami państw”.

Celem posiedzenia jest dalsza realizacja Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, z 1972 r., (zwanej dalej „Konwencją”).

II. UCZESTNICTWO

(i) Główni uczestnicy

Głównymi uczestnikami 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa będą przedstawiciele 21 członków Komitetu.

(ii) Przedstawiciele i obserwatorzy

(a) Strony Konwencji będące państwami, które nie są członkami Komitetu, mogą oddelegować na wspomniane posiedzenie przedstawicieli w charakterze obserwatorów.

(b) Państwa nie będące Stronami Konwencji, ale będące członkami UNESCO lub ONZ, także mogą uzyskać od Komitetu, na swoją pisemną prośbę, pozwolenie na uczestniczenie w sesjach Komitetu i jego Biura w charakterze obserwatorów.

(c) W posiedzeniach Komitetu mogą brać udział, w charakterze doradców: przedstawiciel Międzynarodowego Ośrodka Studiów nad Ochroną i Konserwacją Dziedzictwa Kulturowego (ICCROM), przedstawiciel Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych (ICOMOS), przedstawiciel Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), a także przedstawiciele innych wybranych organizacji międzyrządowych lub pozarządowych realizujących podobne cele.

(d) ONZ oraz organizacje działające w systemie ONZ, a także inne międzynarodowe organizacje rządowe i pozarządowe, stałe misje obserwacyjne przy UNESCO oraz organizacje non-profit prowadzące działalność w zakresie przewidzianym przez Konwencję, mogą zostać uprawnione przez Komitet, po uwzględnieniu ich pisemnej prośby, do udziału w sesjach Komitetu w charakterze obserwatorów.

Szacowana łączna liczba uczestników, wliczając w to ekspertów, przedstawicieli, obserwatorów i członków Sekretariatu UNESCO, to 100 osób w sesji Biura i 2000 osób w sesji Komitetu.

III. MIEJSCE I DATA POSIEDZENIA

Posiedzenie odbędzie się w Centrum Kongresowym ICE Kraków, w Krakowie, w Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie od 2 do 12 lipca 2017 r.

IV. ORGANIZACJA POSIEDZENIA

Odpowiedzialność za techniczną i merytoryczną organizację posiedzenia ponoszą wspólnie Rząd i UNESCO, zgodnie z załączonym Wykazem wymagań (Załącznik).

Zastrzega się jednak, że bez względu na postanowienia niniejszego Porozumienia obie strony będą mogły podejmować wspólnie decyzje o zmianach niezbędnych do należytego zorganizowania posiedzenia.

W celu sprawnej organizacji posiedzenia, po podpisaniu niniejszego Porozumienia, Rząd wyznaczy odpowiednio umocowanego, wysokiego rangą urzędnika odpowiedzialnego w jego imieniu za kontakty z Sekretariatem UNESCO (CLT/HER/WHC/PSM Sekcja Polityki i Posiedzeń Statutowych w Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO i CLT/CSS), a także za szeroko rozumianą obsługę posiedzenia. Od momentu powołania wyżej wymienionego urzędnika jako oficera łącznikowego wszelkie kwestie techniczno-merytoryczne związane z organizacją posiedzenia będą mogły być konsultowane za jego pośrednictwem.

V. PRZYWILEJE I IMMUNITETY

We wszystkich sprawach związanych z posiedzeniami Rząd będzie przestrzegał postanowień Konwencji o przywilejach i immunitetach organizacji wyspecjalizowanych, a także Załącznika IV do niej dotyczącego UNESCO.

VI. UŁATWIENIA

Rząd zadba w szczególności o to, by wszystkie osoby, bez względu na ich narodowość, upoważnione do udziału w posiedzeniu na mocy decyzji właściwych organów UNESCO oraz zgodnie z odpowiednimi przepisami i regulaminem UNESCO, mogły bez problemów wjechać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na nim przebywać i go opuścić.

W sytuacjach tego wymagających, występowanie o wizę odbywać się będzie zgodnie z obowiązującymi przepisami.

VII. BEZPIECZEŃSTWO

Rząd będzie odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa i pokrycie kosztów z tym związanych, takich jak zabezpieczenie przez policję i ochronę potrzebne do sprawnego przebiegu wszelkich spotkań odbywających się przed rozpoczęciem sesji, jak i w trakcie trwania 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa, oraz wszystkich innych spotkań towarzyszących temu wydarzeniu, tak aby mogły one przebiegać w spokojnej i przyjaznej atmosferze bez jakichkolwiek zakłóceń.

Działania policyjne będą pod bezpośrednim nadzorem i kontrolą wyższego rangą oficera wyznaczonego przez Rząd. Osoba ta będzie bezpośrednio koordynowała i współpracowała, również na odległość, z wyższym oficerem łącznikowym ds. bezpieczeństwa, specjalnie wyznaczonymi w tym celu przez UNESCO, tak aby zapewnić właściwą atmosferę bezpieczeństwa i spokoju.

Zgodnie z zasadami funkcjonowania Departamentu Ochrony i Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, wyznaczony urzędnik ds. Polski jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo personelu ONZ, obiekty i wyposażenie na terenie państwa i musi być informowany o rozwoju sytuacji. Nazwiska urzędników odpowiedzialnych za bezpieczeństwo zostaną przedstawione Departamentowi Ochrony i Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, zarówno przez Państwo Goszczące, jak i przez UNESCO, nie później niż na miesiąc przed rozpoczęciem sesji.

Za bezpieczeństwo obiektów konferencji i poza nimi będzie odpowiedzialne Państwo Goszczące, w ścisłej współpracy i koordynacji z UNESCO.

VIII. SZKODY I WYPADKI

Przez cały okres, na jaki obiekt, w którym odbywać się będzie posiedzenie zostanie udostępniony UNESCO, Rząd i UNESCO ponoszą wspólnie, w równych częściach, odpowiedzialność za wszelkie ryzyko uszkodzeń obiektu, jego urządzeń i wyposażenia, a także ponoszą całkowitą odpowiedzialność za wypadki, jakim ulec mogą osoby przebywające w obiekcie.

Rząd podejmie odpowiednie działania mające zapewnić ochronę wskazanych wyżej obiektów, urządzeń, wyposażenia oraz osób, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony przed pożarem i innymi zagrożeniami. W ramach przygotowań do posiedzenia, Rząd będzie współpracować z UNESCO i przekaże UNESCO istotne informacje, w celu zapewnienia zgodności z krajowymi wymaganiami ochrony przeciwpożarowej (technicznymi i organizacyjnymi).

UNESCO ponosi całkowitą odpowiedzialność z tytułu wszelkich szkód na osobach lub mieniu wynikłych z winy pracowników lub osób reprezentujących UNESCO.

IX. ROZSTRZYGANIE SPORÓW

Wszelkie spory dotyczące wykładni lub realizacji niniejszego Porozumienia będą rozstrzygane w drodze negocjacji lub zgodnie z inną procedurą uzgodnioną przez Strony.

X. POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Niniejsze Porozumienie można zmienić w drodze porozumienia na piśmie między Rządem i UNESCO.

Załącznik do niniejszego Porozumienia, zawierający Wykaz wymagań, stanowi jego integralną część i jeżeli wyraźnie nie postanowiono inaczej, każde odwołanie do niniejszego Porozumienia jest jednocześnie odwołaniem do jego Załącznika.

Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie z dniem podpisania i pozostanie w mocy do rozpoczęcia sesji, podczas jej trwania oraz przez taki okres po ich zakończeniu, jaki jest niezbędny do uregulowania wszelkich spraw związanych z jego postanowieniami. Niniejsze Porozumienie zostanie uznane za wygasłe w drodze wymiany przez Strony pisemnych zawiadomień wzajemnie potwierdzających, że wszystkie obowiązki wynikające z jego postanowień, w tym zobowiązania finansowe, zostały w pełni zrealizowane. W tym przypadku, datę noty późniejszej uważa się za dzień wygaśnięcia Porozumienia.

Sporządzono w Paryżu, dnia 19 kwietnia 2017 r., w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim i angielskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.

Wersja w języku angielskim