Na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 w związku z art. 63 ust. 2, art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352, z późn. zm.) oraz art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz.U. Nr 96, poz. 959), po ponownym rozpatrzeniu sprawy zakończonej decyzją Ministra Gospodarki z dnia 31 października 2000 r. (M.P. Nr 35, poz. 719) w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego, w związku z przywozem na polski obszar celny zapalniczek kieszonkowych, w celu obejścia cła antydumpingowego ustanowionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. (M. P. Nr 39, poz. 550),

Minister Rozwoju dokonuje wstępnych ustaleń, co do wystąpienia okoliczności wskazujących na przywóz na polski obszar celny plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych, oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN ex 9613 10 00 0 oraz plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych z zaworkiem deklarowanych jako do wielokrotnego napełniania, oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN ex 9613 20 90 0, przywożonych na polski obszar celny z kraju eksportu: Wietnam, w celu obejścia cła antydumpingowego ustanowionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r.

Po nałożeniu cła antydumpingowego nastąpiła zmiana struktury geograficznej i towarowej przewozu niemająca innych uzasadnionych podstaw ekonomicznych, poza uniknięciem następstw ww. cła.

Obejście spowodowało osłabienie skutków cła antydumpingowego nałożonego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r., polegające na obniżeniu cen towarów krajowych, przy ustalonej w tej decyzji wartości normalnej chińskiej zapalniczki jednorazowej kieszonkowej gazowej w wysokości 0,12 EUR/szt. Średnia cena zapalniczki objętej postępowaniem deklarowanej jako pochodzenia wietnamskiego w wysokości 0,04 EUR/szt. stanowi cenę dumpingową, pozostając w związku przyczynowo-skutkowym ze szkodą dla przemysłu krajowego.

Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

I. Opis stanu faktycznego

1.1. Decyzją z dnia 26 października 1998 r, na podstawie art. 103 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. Prawo celne (Dz. U. z 1994 r. Nr 71, poz. 312, z późn. zm.) w związku z art. 62 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed przywozem towarów na polski obszar celny po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 157, poz. 1028) (dalej: ustawa z 1997 r.), Minister Gospodarki wprowadził na okres 24 miesięcy cło antydumpingowe, w związku z przywozem na polski obszar celny zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (dalej: ChRL), oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN 9613 10 000, po cenie dumpingowej. Określił, że postępowanie dotyczyło zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych, w których nie uzupełnia się gazu i nie wymienia kamienia, zmontowanych w taki sposób, że zbiorniczek gazu jest połączony z korkiem w sposób trwały i wstawianie zaworków lub naklejanie nalepek z informacją, że zapalniczki są wielokrotnego napełniania, nie powoduje zmiany kwalifikacji produktu do innej kategorii. Wysokość cła ustalił jako różnicę między ceną minimalną wynoszącą 0,12 ECU/szt., a wartością celną zapalniczki, powiększoną o należne cło wynikające z taryfy celnej, jednakże w wysokości nie niższej niż 0,09 ECU/szt.

1.2. Na wniosek złożony przez S.C. B. z W. z dnia 26 marca 1999 r., uzupełniony pismami z dnia 9 i 16 kwietnia 1999 r. oraz 4 maja 1999 r. [k. 1–7, 31–37, 47–49], Minister Gospodarki, na podstawie art. 44 ustawy z 1997 r., w dniu 2 czerwca 1999 r. wydał postanowienie (M.P. Nr 22, poz. 324) w sprawie wszczęcia postępowania antydumpingowego, w związku z wystąpieniem okoliczności wskazujących na przywóz na polski obszar celny towarów podobnych, w celu obejścia ceł antydumpingowych ustanowionych decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. [k. 67–68]. W postanowieniu określono, że towarami objętymi postępowaniem są:

1) plastikowe zapalniczki kieszonkowe gazowe jednorazowe, oznaczone w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN ex 9613 10 00 0, przywożone na polski obszar celny z następujących krajów eksportu: Tajwanu, Wietnamu, Indonezji, oraz

2) plastikowe zapalniczki kieszonkowe gazowe do wielokrotnego napełniania, oznaczone w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN ex 9613 20 90 0, przywożone na polski obszar celny z następujących krajów eksportu: Chińskiej Republiki Ludowej, Tajwanu, Wietnamu i Indonezji.

Organ wskazał, że wg złożonego wniosku obejście, ustanowionego decyzją Ministra Gospodarki cła antydumpingowego, na zapalniczki kieszonkowe gazowe jednorazowe, polega na zmianie struktury ich przywozu, niemającej innych uzasadnionych podstaw ekonomicznych, poza unikaniem cła antydumpingowego, w związku z czym nastąpiło osłabienie skutków nałożonego cła antydumpingowego, polegające na obniżeniu cen towarów krajowych. Obejście dokonywane jest poprzez:

1) przypisywanie zapalniczkom, które są de facto zapalniczkami pochodzenia chińskiego – pochodzenia tajwańskiego, wietnamskiego i indonezyjskiego, jak również

2) deklarowanie zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych w obudowie plastikowej z zaworkiem, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, jako zapalniczek wielokrotnego napełniania, oznaczonych kodem PCN 9613 20 90 0, w przypadkach gdy zaworki te nie spełniają deklarowanych przez importerów funkcji przewidzianych dla zapalniczek do wielokrotnego napełniania.

1.3. Wnioskiem z dnia 25 października 2000 r. S.C. B. wycofała wniosek o wszczęcie postępowania antydumpingowego w sprawie obejścia ustanowionych ceł antydumpingowych dotyczących przypisania zapalniczkom pochodzących z ChRL pochodzenia indonezyjskiego. Tym samym wystąpiły przesłanki do umorzenia postępowania w tym zakresie, na podstawie art. 20 ust. 6 w związku z art. 44 ust. 2 ustawy z 1997 r. (por. art. 24 ust. 8 w związku z art. 63 ust. 2 ustawy z 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych).

1.4. Decyzją z dnia 31 października 2000 r. [k. 1009–1014], utrzymaną w mocy decyzją z dnia 22 lutego 2001 r. (M.P. Nr 8, poz. 145) [k. 1120–1127], na podstawie art. 45 ustawy z 1997 r., Minister Gospodarki, po rozpatrzeniu wniosku S.C. B., stwierdził, że objęty postępowaniem przywóz plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych do wielokrotnego napełniania oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN 9613 20 90 0, pochodzących z Wietnamu oraz plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych, oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN 9613 10 00 0, pochodzących z Wietnamu ma na celu obejście cła antydumpingowego nałożonego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. Decyzją tą, nałożone zostało ostateczne cło anty dumpingowe na ww. zapalniczki, od dnia wejścia w życie decyzji do dnia zakończenia postępowania antydumpingowego przeglądowego wszczętego postanowieniem Ministra Gospodarki z dnia 25 października 2000 r. (M.P. Nr 23, poz. 718), w wysokości różnicy między ceną minimalną wynoszącą 0,12 EUR/szt., a wartością celną zapalniczki, powiększoną o należne cło wynikające z taryfy celnej, jednakże w wysokości nie niższej niż 0,09 EUR/szt. Ostateczne cło antydumpingowe zostało nałożone na ww. zapalniczki objęte ewidencją prowadzoną przez organy celne od 16 lipca 1999 r. Minister Gospodarki umorzył ponadto, na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z 1997 r., postępowanie w sprawie zapalniczek jednorazowych oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN 9613 10 00 oraz do wielokrotnego napełniania oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN 9613 20 90 0 – pochodzących z Indonezji [k. 1009–1014].

W pozostałym zakresie objętym postanowieniem z dnia 2 czerwca 1999 r. o wszczęciu postępowania Minister Gospodarki wydał odrębne rozstrzygnięcie.

1.5. W dniu 7 sierpnia 2001 r. zostało opublikowanie zawiadomienie Ministra Gospodarki z dnia 31 lipca 2001 r. o zaprzestaniu stosowania w niniejszej sprawie ceł, z dniem 6 listopada 2001 r. (M.P. Nr 24, poz. 421).

1.6. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu skargi P.P.H.U. „M” M. H. [k. 1179–1187], wyrokiem z dnia 25 lutego 2002 r., sygn. akt V SA 993/01, uchylił decyzję Ministra Gospodarki z dnia 22 lutego 2001 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż postępowanie w sprawie obejścia ceł antydumpingowych jest szczególnym rodzajem postępowania, dotyczy towarów, których sprowadzenie oznacza zmianę struktury przywozu niemającą uzasadnionych podstaw ekonomicznych poza unikaniem następstw ceł antydumpingowych, w wyniku której nastąpiło osłabienie skutków nałożonego cła anty dumpingowego. Podkreślił, że w postępowaniu, w którym doszło do wydania zaskarżonej decyzji działaniem w celu obejścia ceł antydumpingowych jest: obejście zakazanego kierunku importu (Chiny) przez pozorowanie importu z Wietnamu; wprowadzanie na rynek zapalniczek wielorazowych funkcjonujących w praktyce obrotu dla nabywców tak, jak zapalniczki jednorazowe, ponieważ cła anty dumpingowe nałożone w październiku 1998 r. dotyczyły właśnie jednorazowych zapalniczek z Chin. W ocenie Sądu istotną kwestią jest zatem wykazanie, iż sprowadzony towar jest towarem podobnym, działającym dumpingująco na produkcję krajową, a także, że skutki ceł antydumpingowych nie zostały osiągnięte w wyniku działań mających na celu obejście ceł antydumpingowych. Sąd stwierdził, że kwestią wstępną wymagającą wyjaśnienia jest legitymacja procesowa Wnioskodawcy [k. 1265–1273].

1.7. Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352, z późn. zm.) (dalej: ustawa z 2001 r.) ustawa z 1997 r. utraciła moc obowiązującą. Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z 2001 r. postępowania wszczęte i niezakończone ostatecznym postanowieniem lub decyzją przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według jej przepisów.

1.8. Na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 w związku z art. 63 ust. 2 ustawy z 2001 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (dalej: MGPiPS) w dniu 8 kwietnia 2003 r. wydał postanowienie w sprawie wstępnych ustaleń dokonanych w ramach ponownego rozpatrzenia decyzji Ministra Gospodarki z dnia 31 października 2000 r. w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny zapalniczek kieszonkowych, w celu obejścia cła antydumpingowego ustanowionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. (M.P. Nr 18, poz. 285) [k. 1559–1566, 1599–1602]. Następnie, na podstawie art. 36 ust. 1 i 2 w zw. z art. 63 ust. 2 ustawy z 2001 r., dnia 4 września 2003 r., MGPiPS wydał postanowienie w sprawie ostatecznych ustaleń dokonanych w ramach ponownego rozpatrzenia decyzji Ministra Gospodarki z dnia 31 października 2000 r. w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny zapalniczek kieszonkowych w celu obejścia cła antydumpingowego ustanowionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998r. (M.P. Nr 44, poz. 659) [k. 1888–1905].

1.9. Wyrokiem z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 1754/08, po rozpatrzeniu skargi P.P.H.U. „M” M. H. [k. 1999–2035], Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, stwierdzając naruszenie art. 153 ustawy z dnia 30 września 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) (dalej: p.p.s.a.) oraz art. 32 i art. 36 ustawy z 2001 r., uchylił zaskarżone postanowienie MGPiPS z dnia 4 września 2003 r. oraz poprzedzające je postanowienie tego organu z dnia 8 kwietnia 2003 r. W ocenie Sądu pierwszej instancji, organy administracyjne nie wykonały zaleceń Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartych w wyroku z dnia 25 lutego 2002 r., sygn. akt V SA 993/01 i nie zebrały materiału dowodowego w zakresie wystarczającym dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego i tym samym rozstrzygnięcia sprawy. Sąd wskazał, że w stosunku do kwestii podstawowej dla bytu postępowania w sprawie obejścia ceł antydumpingowych, tzn. legitymacji do wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie tegoż postępowania, musi ona być oceniana na gruncie przepisów obowiązujących w chwili wydania postanowienia o wszczęciu, a więc zgodnie z ustawą z 1997 r. Wskazał, że dla ustalenia legitymacji czynnej Wnioskodawcy, ze względu na treść art. 20 ust. 2 i 3 ustawy z 1997 r. niezbędne jest wykazanie, czy produkcja S.C. B. w chwili złożenia wniosku i wydania postanowienia o wszczęciu postępowania wynosiła nie mniej niż 25 % całej produkcji towaru podobnego. Sąd podzielił bowiem wyrażony w postanowieniu pogląd organu, iż żaden z producentów krajowych towaru podobnego nie zgłosił sprzeciwu wobec wszczęcia postępowania, zatem ustaleniu podlegał jedynie warunek z art. 20 ust. 3 ustawy, co najmniej 25 % produkcji podobnego towaru. Wątpliwości Sądu nie budziły ustalenia organu stwierdzające funkcjonowanie na rynku w badanym okresie dwóch producentów – S.C. B. i P. S.A. z siedzibą w P. Sąd w wytycznych wyroku zobowiązał jednakże Organ do wskazania w uzasadnieniu orzeczenia konkretnych danych i wskaźników, które świadczą o spełnieniu przez Wnioskodawcę kryteriów z art. 20 ust. 3 ustawy z 1997 r., a także ustosunkowania się do ponoszonego przez Skarżącego zarzutu prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności montażowej, wyczerpującej warunki z art. 46 ust. 2 tej ustawy, posługując się sprecyzowanymi i skonkretyzowanymi danymi, dbając jednocześnie, aby materiał źródłowy na poparcie jego twierdzeń znajdował się w aktach administracyjnych. Ponadto Organ został zobowiązany do dokonania ustaleń, które znajdą odzwierciedlenie w uzasadnieniu orzeczenia, wyjaśniających kwestię – dlaczego import zapalniczek gazowych wielokrotnego napełniania uznano za obejście cła antydumpingowego wprowadzonego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. na zapalniczki kieszonkowe jednorazowe. Skarga kasacyjna Ministra Gospodarki została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r, sygn. akt I GSK 288/09. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdzając brak naruszenia przez Sąd I instancji prawa materialnego i procesowego, w zakresie ustaleń faktycznych objętych postępowaniem, wskazał na konieczność odniesienia się do charakteru i kompletności bazy „Kompass”, stanowiącej dowód na okoliczność funkcjonowania w ramach przemysłu krajowego dwóch producentów.

1.10. Minister Rozwoju (następca prawny Ministra Gospodarki) związany, zgodnie z art. 153 p.p.s.a. orzeczeniami ww. sądów administracyjnych, dokonując wstępnych ustaleń w ramach ponownego rozpatrzenia sprawy zakończonej decyzją Ministra Gospodarki z dnia 31 października 2000 r. w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego, w związku z przywozem na polski obszar celny zapalniczek kieszonkowych, w celu obejścia cła antydumpingowego ustanowionego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. stwierdza, jak następuje.

II. Ustalenie legitymacji Wnioskodawcy do wszczęcia postępowania antydumpingowego

2.1. Ustalenia w zakresie legitymacji Wnioskodawcy do wszczęcia niniejszego postępowania.

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w wiążących w sprawie wyrokach sądów administracyjnych, Organ ocenia na podstawie ustawy z 1997 r. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy Organ wszczyna postępowanie antydumpingowe na pisemny wniosek osoby fizycznej lub prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej występującej w imieniu i na rzecz przemysłu krajowego. Organ wszczyna również postępowanie antydumpingowe z urzędu, w szczególnych okolicznościach, gdy istnieją dowody występowania dumpingu, szkody i związku przyczynowego. Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy z 1997 r. wniosek uważa się za złożony jeżeli popierają go producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi ponad 50% całej produkcji towaru podobnego wyprodukowanego przez tych producentów krajowych, którzy wyrazili swoje poparcie lub sprzeciw wobec wniosku. Jednakże, postępowania antydumpingowego nie wszczyna się, jeżeli producenci krajowi podobnego towaru, jednoznacznie popierający wniosek, produkują mniej niż 25% całej produkcji podobnego towaru.

2.2. Ustalenia w zakresie przemysłu krajowego.

Definicja zawarta w art. 2 pkt 3 ustawy z 1997 r. stanowi, że za przemysł krajowy uważa się ogół producentów wytwarzających towar podobny na terytorium RP lub tych spośród nich, których łączna produkcja stanowi co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tych towarów; w wypadku gdy producenci są powiązani z zagranicznymi eksporterami lub krajowymi importerami albo sami są importerami towaru będącego przedmiotem postępowania, wówczas przemysł krajowy oznacza pozostałych producentów krajowych wytwarzających towar podobny.

S.C. B. złożyła oświadczenie, że reprezentuje przemysł krajowy i posiada co najmniej 50% całkowitej produkcji krajowej tych towarów oraz nie jest powiązana ani kontrolowana przez importerów lub eksporterów [k. 10]. W toku postępowania Wnioskodawca wskazał jako drugiego producenta zapalniczek P. S.A. [k.48],

W celu weryfikacji danych wskazanych przez Wnioskodawcę oraz określenia przemysłu krajowego Organ dokonał analizy zestawienia importu dla wybranych towarów pozyskanego z Centrum Informatyki Handlu Zagranicznego [emisja na dzień 16 maja 2000 r] wg stanu z 1998 r., z których wynika, że zarówno Wnioskodawca, jak i P. S.A. nie byli importerami zapalniczek, jak i ich części. Organ dokonał również analizy dokumentów i informacji udzielonych przez Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa [dalej: IGNiG], dotyczących wydanych certyfikatów bezpieczeństwa dla producentów zapalniczek jednorazowych i do wielokrotnego napełniania. W ocenie Organu dokumenty te stanowią wiarygodny dowód na okoliczność, że w ramach przemysłu krajowego zapalniczek, objętych postępowaniem, funkcjonowało dwóch przedsiębiorców – S.C. B. i P. S.A. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. nr 55, poz. 250) oraz zarządzeniem Dyrektora Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji z dnia 20 maja 1994 r. (M.P. 1994 r., Nr 39, poz. 335), zmienionym zarządzeniem z dnia 28 marca 1997 r. (M.P. 1994 r., Nr 22, poz. 216) w sprawie ustalenia wykazu wyrobów podlegających obowiązkowi zgłaszania do certyfikacji na znak bezpieczeństwa, zapalniczki jednorazowe lub do wielokrotnego napełniania gazem płynnym podlegały obowiązkowi certyfikacji, czyli uzyskania tzw. znaku „B”. IGNiG oświadczył [k. 943], że w „ramach nadzoru nad wydanym certyfikatem nasze biuro [Biuro Certyfikacji Wyrobów] kontroluje właścicieli certyfikatów: producentów lub importerów zapalniczek jednorazowych lub do wielokrotnego napełniania. W aktach sprawy znajdują się wykazy firm posiadających certyfikat na zapalniczki jednorazowe lub do wielokrotnego napełniania gazem płynnym – wg stanu na dzień 14 października 1998 r., z którego wynika, że certyfikaty posiadało 14 importerów i 2 wskazanych producentów oraz wg stanu na lipiec 1999 r., wskazującego na 11 importerów i 1 producenta – spółkę S.C. B., posiadającego certyfikat nr 22/98 [k.561] wydany przez ww. instytut. Certyfikat ten uprawniał wnioskodawcę jako producenta do oznaczenia znakiem bezpieczeństwa zapalniczek gazowych jednorazowych krzesiwowych z okresem ważności od 6 lutego 1998 r. do 5 lutego 2001 r. W aktach sprawy znajduje się również certyfikat P. S.A. nr 59/96, aneks nr 154/97 z okresem ważności od dnia 1 maja 1996 r. do dnia 30 kwietnia 1999 r. [k. 28, 561–563, 774, 1671, 1308–1309, 2511–2513].

W toku dotychczas prowadzonego postępowania, w celu dokonania ww. ustaleń organ wystąpił do Izby Przemysłowo-Handlowej w Toruniu, która stwierdziła, iż w bazie będącej w posiadaniu Izby tj. bazie danych firm polskich „Kompass”, za rok 1999 występowało dwóch producentów zapalniczek jednorazowych tj. S.C. B. oraz P. S.A. [k. 1548]. Baza została uznana ze reprezentatywną, ponieważ stanowiła oficjalne źródło danych dla Izby Przemysłowo-Handlowej w Toruniu. Mając na uwadze stanowisko NSA w wyroku z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt I GSK 288/09, że z dokumentu pozyskanego z bazy „Kompass” za 1999 r. nie wynika, że ww. podmioty „realizowały za wskazany okres 100% przemysłu krajowego, w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy”, ponadto Organ nie ustalił, czy baza ta ma charakter urzędowy i czy jest kompletna, Organ pozyskał z bazy „Kompass” wyjaśnienia, że nie posiada ona charakteru urzędowego, jednak zawiera informacje pozyskane ze źródeł ogólnodostępnych tworząc katalog 39 600 firm. Katalog ten zawiera dane, zweryfikowane przez organ, potwierdzające funkcjonowanie na rynku krajowym dwóch producentów tj. S.C. B. oraz P. S.A. Tym samym dokument ten pomimo, że nie posiada pełnej wiarygodności dowodowej, został uznany jako materiał o charakterze porównawczym [k. 2425].

Mając na uwadze wytyczne Sądu związane z potwierdzeniem ustaleń Organu danymi statystycznymi, Organ wystąpił do Głównego Urzędu Statystycznego (dalej: GUS) o udostępnienie informacji dotyczących produkcji zapalniczek w latach 1998–1999 u poszczególnych producentów. Tym samym ustalił, że GUS odnotował produkcję „zapalniczek oraz zapalarek do gazu łącznie z elektrycznymi” w wielkości 1 416 000 szt. w 1998 r. oraz 3 299 000 szt. w 1999 r. Urząd podkreślił, że nie dysponuje statystykami dotyczącymi podmiotów produkujących zapalniczki jednorazowe na polskim rynku w latach 1998–1999, a przedstawione wyliczenia odnoszą się zbiorczo do kategorii „zapalniczek oraz zapalarek do gazu łącznie z elektrycznymi”. Jednocześnie, GUS odmówił przekazania informacji dotyczących wielkości produkcji poszczególnych przedsiębiorców, z uwagi na obowiązek ochrony danych indywidualnych i osobowych nałożony ustawą z 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm.) [k. 1307–1308, 1549, 2303, 2344].

W aktach sprawy brak informacji, w tym zarzutów importerów biorących udział w postępowaniu, wskazujących na istnienie innych producentów zapalniczek objętych postępowaniem, wchodzących w skład przemysłu krajowego.

W związku z powyższym za przemysł krajowy zapalniczek uznane zostały spółki: S.C. B. – Wnioskodawca postępowania oraz P. S. A. – przedstawiciel produkcji krajowej wspierający wniosek, których produkcja krajowa zapalniczek wynosiła 100%.

2.3. Wielkość udziału producentów zapalniczek objętych postępowaniem w przemyśle krajowym.

W wiążących w sprawie wyroku WSA z dnia 7 listopada 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 1754/08 Sąd podzielił pogląd organu, że żaden z producentów krajowych towaru podobnego nie zgłosił sprzeciwu wobec wszczęcia postępowania, zatem ustaleniu podlegał jedynie warunek z art. 20 ust. 3 ustawy z 1997 r. – co najmniej 25% produkcji towaru podobnego. Powyższe wiąże się z koniecznością ustalenia, czy produkcja S.C. B. w chwili wszczęcia postępowania wynosiła nie mniej niż 25% produkcji towaru podobnego.

Organ przyjął złożone w formie aktu notarialnego oświadczenie Wnioskodawcy, że reprezentuje co najmniej 50% produkcji krajowej oraz nie jest powiązany ani kontrolowany przez importerów lub eksporterów [k. 10–11]. W 1998 r. i 1999 r. produkował odpowiednio 618 000 szt. i 2 937 450 szt. zapalniczek jednorazowych. Natomiast w okresie badanym 1 684 000 szt., w tym w marcu 1999 r. (miesiącu złożenia wniosku) 126 000 szt. [zestawienie nr 2 i 3, k. 2486–2489, 2490–2493], Jednoznaczne poparcie dla Wnioskodawcy zostało wyrażone przez spółkę P. S.A. w korespondencji z Organem [k. 15, 1396–1398, 1425–1426, 1800–1817]. P. S.A. wsparła tezy wniosku o wszczęcie postępowania dotyczące nieefektywności ceł antydumpingowych nałożonych decyzją z 26 października 1998 r., omijania cła poprzez deklarowanie tajwańskiego lub wietnamskiego pochodzenia zapalniczek, które w rzeczywistości pochodziły z ChRL oraz deklarowania zapalniczek jednorazowych jako zapalniczki do wielokrotnego napełniania [k. 1396–1398]. Jednocześnie, P. S.A. współpracowała w postępowaniu udzielając niezbędnych wyjaśnień, uczestnicząc w spotkaniach organizowanych, w celu zapewnienia stronom możliwości wyrażenia opinii [k. 1412–1422] oraz udostępniając swój zakład produkcyjny wraz z dokumentacją do celu przeprowadzenia dowodu z oględzin [k. 1329–1335],

Zgodnie z danymi przekazanymi przez P. S.A., spółka wyprodukowała w latach 1998–1999 odpowiednio 600 000 szt. i 200 000 szt. zapalniczek jednorazowych [zestawienie nr 2, k. 2486–2489], natomiast w okresie listopad 1998 r. – marzec 1999 r. 33 846 szt. [k. 15], przy czym w marcu 1999 r., tj. w miesiącu złożenia wniosku przez S.C. B. 5 580 szt.

Wskazane dane o produkcji potwierdzają udział Wnioskodawcy w przemyśle krajowym w miesiącu złożenia wniosku na 95,75%. W okresie badanym udział poszczególnych producentów w przemyśle krajowym wynosił odpowiednio w spółce S.C. B. 96,43% i P. S.A. 3,57% [zestawienie nr 1, k. 2483–2485].

Organ podjął działania, w celu ustalenia wielkości produkcji zapalniczek jednorazowych w skali kraju. Wobec odmowy przekazania informacji dotyczących produkcji poszczególnych przedsiębiorców przez GUS, Organ w celu weryfikacji wiarygodności ww. danych o produkcji, oszacował wielkość produkcji w przemyśle krajowym zapalniczek, w tym wielkość produkcji Wnioskodawcy na podstawie dostępnych dokumentów [zestawienie nr 1, k. 2483–2485, zestawienie nr 2, k. 2486–2489, zestawienie nr 3, k. 2490–2493], w tym przeanalizował dane przedstawione przez GUS, który prowadził zbiorczą klasyfikację dla kategorii „zapalniczek oraz zapalarek do gazu, łącznie z elektrycznymi” o symbolu SWW 0671–43 [k. 1307–1308,1549, 2303, 2344]. Z uwagi na okresowość i zakres przedmiotowy sporządzania danych przez GUS (w okresach rocznych) niemożliwe było uzyskanie z tego źródła danych dotyczących produkcji całkowitej wyłącznie w zakresie produkcji zapalniczek jednorazowych, w tym w okresie badanym listopad 1998 – marzec 1999 [k. 1307–1308, 1549],

Zgodnie z ww. danymi o produkcji wyrobu o symbolu SWW 0671–43 za lata 1998–1999, w 1998 r. wyprodukowano 1 416 000 szt. natomiast w 1999 r. 3 299 000 szt. zapalniczek oraz zapalarek do gazu łącznie z elektrycznymi. Mając na uwadze, że przemysł krajowy stanowił dwóch producentów, których łączna produkcja w 1998 r. wynosiła 1 218 000 szt. natomiast w 1999 r. 3 137 450 szt., stanowiąc tym samym 100% przemysłu krajowego Organ wskazuje, że ich udział w SWW 0671–43 wynosił odpowiednio w ww. latach 86,01% i 95,10%. Przy czym udział Wnioskodawcy wynosił w 1998 r. 43,64%, natomiast w 1999 r. 89,04%. [zestawienie nr 2, k. 2486–2489]. Mając na uwadze ww. udział Wnioskodawcy w produkcji wyrobu o symbolu SWW 0671–43 przy wykazanym niewielkim (odpowiednio 13,99% i 4,90%) udziale producentów zapalarek i zapalniczek nieobjętych postępowaniem, w ocenie Organu, uprawnione jest przyjęcie, że powyższe dane nie zaprzeczają spełnieniu przez Wnioskodawcę przesłanki do wszczęcia postępowania tj. co najmniej 25% produkcji towaru podobnego.

Wobec zarzutów zgłaszanych przez importerów zapalniczek na polski rynek, że firma S.C. B. jest formalnym producentem, markującym działania produkcyjne, który nie jest w stanie uruchomić produkcji w związku z czym, firma nie może występować w roli Wnioskodawcy postępowania reprezentującego przemysł krajowy, Organ wobec braku danych statystycznych przeanalizował również dane dotyczące wielkości produkcji zapalniczek przedstawione przez Wnioskodawcę w toku postępowania z wniosku z dnia 4 sierpnia 2000 r. o wszczęcie postępowania przeglądowego dotyczącego ustanowienia ceł decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. w związku z decyzją tego Organu z 17 sierpnia 2000 r. Potwierdzają one dotychczasowe ustalenia Organu. Wiarygodność dokumentów złożonych przez S.C. B. była przedmiotem oceny w postępowaniu prowadzonym z art. 272 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) przez Prokuraturę Rejonową w W. która umorzyła postępowanie w sprawie wyłudzenia poświadczenia nieprawdy na szkodę L.R. (sygn. akt Ds. 939/01) [k. 2425a–2425d].

Mając powyższe na uwadze, Organ przeanalizował ponadto zdolności produkcyjne przedsiębiorstw S.C. B. oraz P. S.A. [k.15, 186–203, 1291–1298, 1329–1335]. W tym celu, Organ zweryfikował przedstawione przez Wnioskodawcę rozliczenia i faktury na zakup materiałów do produkcji zapalniczek [k. 216–299], których poprawność została potwierdzona w analizie księgowej [k. 1329–1335]. Ponadto, wzięto pod uwagę dostarczoną przez Wnioskodawcę dokumentację techniczną dotyczącą zakładu wraz z opinią rzeczoznawców, którzy ustalili możliwości produkcyjne urządzeń na poziomie min. 1 zapalniczki na 1 sek. [k. 215–186]. Organ przeanalizował również wyniki kontroli warunków technicznych zakładu Wnioskodawcy przeprowadzonej przez Inspekcję Handlową, która potwierdza zdolności produkcyjne przedsiębiorstwa [k. 1908–1920],

Ponadto Organ przeprowadził wizyty kontrolne w zakładach pracy S.C. B. oraz P. S.A. W trakcie oględzin, Organ ocenił zdolność produkcyjną, stan techniczny maszyn, dokumentację techniczną oraz finansową. Celem wizyt była weryfikacja prawdziwości danych przedstawionych przez przedstawicieli produkcji krajowej, przede wszystkim zawartych we wniosku o wszczęcie postępowania. W dniu 24 listopada 1999 r. Podczas wizyty w zakładzie Wnioskodawcy ustalono, że trzy pomieszczenia przystosowane są do produkcji zapalniczek oraz wyposażone w maszyny związane z przedmiotową produkcją zapewniające funkcjonowanie 25 stanowisk pracy na jedną zmianę. Oszacowano, że fabryka miała możliwości produkcyjne rzędu ok. 5 milionów szt. miesięcznie, ale z uwagi na utratę rynku produkowała ok. kilkanaście tysięcy szt. dziennie [k. 493],

Oględziny urządzeń technologicznych P. S.A. w dniu 15 maja 2002 r. oraz u Wnioskodawcy w dniu 11 kwietnia 2002 r. potwierdzają prawdziwość danych o produkcji przekazanych wcześniej przez Wnioskodawcę. W ramach tych oględzin dokonano w szczególności przeglądu procesu technologicznego produkcji zapalniczek, z uwzględnieniem stanu zamaszynowienia, analizy finansowej z rachunku wyników, bilansów, oceny w zakresie trwałości struktury finansowej, rentowności, wskaźników płynności również za okres 1998–1999. Czynności podjęte przez Organ w trakcie pobytu w zakładach produkcyjnych oraz przeglądania dokumentacji potwierdziły fakt produkcji zapalniczek gazowych objętych postępowaniem oraz zdolności produkcyjne producentów krajowych [k. 493, 1291–1298,1329–1335].

Powyższe potwierdza, że Wnioskodawca reprezentował powyżej 25% produkcji plastikowych zapalniczek jednorazowych kieszonkowych gazowych w przemyśle krajowym, a tym samym dysponował legitymacją czynną do wszczęcia niniejszego postępowania.

2.4. Prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności montażowej zapalniczek z części chińskiego pochodzenia.

Organ zweryfikował podnoszone przez importerów zarzuty dotyczące wykonywania przez Wnioskodawcę działalności montażowej części zapalniczek importowanych z ChRL. Związany jest ponadto w tym zakresie oceną zawartą w ww. wyroku z dnia 7 listopada 2008 r., iż „zdaniem sądu postępowanie nie może zostać wszczęte na wniosek tego, czyja działalność po przeprowadzonym postępowaniu antydumpingowym w konsekwencji mogłaby zostać uznana za mającą na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych. Tak więc producent, o którym mowa w art. 20 ust. 2 i 3 nie może jednocześnie prowadzić działalności montażowej, wyczerpującej przesłanki z art. 46 ust. 2 ustawy”.

Zgodnie z treścią art. 46 ust. 2 ustawy z 1997 r., działalność montażową prowadzoną w Polsce lub w kraju trzecim uznano za mającą na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych w wypadku, gdy:

a) rozpoczęła albo zwiększyła się ona po lub bezpośrednio przed wszczęciem postępowania antydumpingowego, a części używane do montażu są przywożone z kraju, z którego przywożone towary są objęte cłami anty dumpingowymi,

b) wartość części używanych do montażu, pochodzących z kraju, o którym mowa w pkt 1, stanowi nie mniej niż 60% łącznej wartości części zmontowanego towaru, przy czym w żadnym wypadku za obchodzenie ceł antydumpingowych nie zostanie uznana sytuacja, w której wartość dodana do przywiezionych części w trakcie montażu lub wykończenia przekracza 25% kosztów produkcji,

c) skutki cła antydumpingowego są osłabione i nie eliminują szkody dla przemysłu krajowego w aspekcie cen albo ilości zmontowanych towarów podobnych oraz istnieją dowody na istnienie dumpingu w stosunku do wartości normalnej uprzednio ustalonej dla tego towaru.

Przesłanki wymienione w art. 46 ust. 2 ustawy z 1997 r., następnie zawarte w art. 58 ust. 2 ustawy z 2001 r, muszą być spełnione kumulatywnie, aby uznać działalność montażową za mającą na celu obejście ceł antydumpingowych. Taką interpretację potwierdza również treść art. 13(2) rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed importem po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dziennik Urzędowy (WE) NR L 56/1 z dnia 6 marca 1996 r.).

Zgodnie z treścią art. 46 ust. 2 pkt 1 ustawy z 1997 r. działalność montażowa wnioskodawcy może być uznana za obejście cła ustanowionego decyzją z 26 października 1998 r., jeśli rozpoczęła albo zwiększyła się po lub bezpośrednio przed wszczęciem postępowania antydumpingowego, a części używane do montażu są przywożone z kraju, z którego przywożone towary są objęte cłami antydumpingowymi.

Zaczerpnięty z art. 13(2) rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 zwrot „po lub bezpośrednio przed” oznacza, że objęta tym przepisem działalność montażowa została podjęta z intencją obejścia ceł antydumpingowych [per an. rozporządzenie Rady (WE) nr 388/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. rozszerzające ostateczne cło anty dumpingowe, nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1472/2006 na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz tego samego produktu wysyłanego ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, Dz.U. 2008 L 117, str. 1–10, par. 31; rozporządzenie Rady (WE) nr 71/97 z dnia 10 stycznia 1997r. rozszerzające ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (EWG) nr 2474/93 na rowery pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz niektórych części rowerowych z Chińskiej Republiki Ludowej i poborze rozszerzonego cła w przypadku takiego przywozu zarejestrowanego na mocy rozporządzenia (WE) nr 703/96, Dz. U. 1997 L 16, 18.1.1997, str. 55–63, par. 13].

W toku prowadzonego postępowania, Wnioskodawca poinformował Organ, że zajmował się montażem zapalniczek z wykorzystaniem części chińskich przed wszczęciem postępowania antydumpingowego na zapalniczki pochodzące z ChRL. Wnioskodawca oświadczył, że importował części do montażu zapalniczek z ChRL w początkowej fazie uruchomienia produkcji w swoim zakładzie. Celem tego importu miało być przetestowanie nowo zakupionych maszyn do montażu zapalniczek. Tym samym, zgodnie z twierdzeniami Wnioskodawcy, import części pochodzących z ChRL oraz działalność montażowa nie były przez niego prowadzone „po lub bezpośrednio przed” wszczęciem postępowania antydumpingowego na zapalniczki pochodzące z ChRL, a tym samym nie miały na celu obchodzenia cła nałożonego decyzją z dnia 26 października 1998 r. [k. 2360]. Wnioskodawca wskazał, że wykorzystuje w produkcji części do zapalniczek pochodzące z importu, jednakże nie prowadzi działalności montażowej, z uwagi na znaczną wartość części krajowych i kosztów produkcji.

Organ ustalił, że Wnioskodawca zajmował się produkcją zapalniczek z wykorzystaniem części kupowanych w kraju oraz importowanych. Części kompletów zapalniczek, tj. nasadka i zespół korka, importowała z ChRL spółka F. Sp. z o.o. z P., która następnie dostarczała je Wnioskodawcy [k. 216–244, 1294].

Organ przeanalizował, czy montaż zapalniczek prowadzony przez Wnioskodawcę stanowi działalność, mającą na celu obejście ceł antydumpingowych nałożonych na zapalniczki pochodzące z ChRL, w rozumieniu art. 46 ustawy z 1997 r., co wykluczałoby możliwość wszczęcia postępowania przez Wnioskodawcę.

Dla wyliczenia powyższych wartości, Organ przeanalizował dane zawarte w przedstawionych przez Wnioskodawcę rozliczeniach [k. 1244a–t], fakturach na zakup części krajowych [k. 245–297] oraz fakturach i dokumentach SAD na zakup części importowanych [k. 216–244].

W celu obliczenia stosunku wartości importowanych przez Wnioskodawcę części z ChRL do łącznej wartości części wykorzystanych do produkcji zapalniczek, Organ ustalił odrębnie wartość celną części importowanych oraz wartość części nabytych od producentów krajowych. Następnie, Organ wyliczył łączną wartość części wykorzystywanych do produkcji zapalniczek w badanym okresie. Ostatecznie, ustalono stosunek wartości części zagranicznych do łącznej wartości części wykorzystywanych do produkcji zapalniczek w zakładzie Wnioskodawcy.

Poprawność powyższych rozliczeń oraz faktur dotyczących kosztów produkcji, zakupu części do montażu, wartości dodanej została zweryfikowana oraz potwierdzona przez Głównego Księgowego Departamentu Instrumentów Polityki Gospodarczej Ministerstwa Gospodarki [k. 1361–1367]. Tym samym, Organ dokonując własnych wyliczeń wykorzystywał dane zawarte w zweryfikowanych dokumentach.

Mając na uwadze ustalenie relacji pomiędzy wartością części do produkcji zapalniczek sprowadzonych przez wnioskodawcę z ChRL, a wartością części krajowych w okresie badanym Organ wziął pod uwagę dokumenty SAD oraz faktury za okres od listopada 1998 r. do marca 1999 r.

Wartość części kompletów sprowadzanych z ChRL wykorzystanych przez Wnioskodawcę w produkcji zapalniczek w badanym okresie, wynosiła 198 649,55 zł.

Dla ustalenia wartości części krajowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę, Organ przeanalizował poniesione przez Wnioskodawcę koszty zakupu: gazu do wypełniania zapalniczek, tworzywa SAN (tyril), barwników oraz zbiorników, wykorzystywanych do produkcji zbiorniczków zapalniczek. W badanym okresie, od listopada 1998 r. do marca 1999 r., wartość części krajowych wykorzystanych przez Wnioskodawcę do produkcji zapalniczek wyniosła 128 134,44 zł.

Sumując wartość części importowanych oraz części krajowych, Organ ustalił łączną wartość części wykorzystanych przez Wnioskodawcę do produkcji zapalniczek w badanym okresie na 326 783,99 zł (198 649,55 zł + 128 134,44 zł).

W konsekwencji udział części sprowadzanych z ChRL stanowił 60,78% łącznej wartości części wykorzystywanych do produkcji zapalniczki w okresie badanym.

Dla określenia spełnienia przesłanki z art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy niezbędne jest ustalenie w zakresie relacji pomiędzy wartością dodaną do przywiezionych części w trakcie montażu lub wykończenia a wielkością kosztów produkcji. Organ obliczając wartość dodaną uwzględnił udział procentowy wartości części importowanych z ChRL w wartości ogólnej produkcji w badanym okresie. Przy ustaleniu, że wartość produkcji w badanym okresie wynosiła 435 280 zł, a wartość części sprowadzonych z ChRL wynosiła 198 649,55 zł Organ stwierdził, że obliczany procentowy udział wynosił 45,63%. Po odjęciu z wartości ogólnej produkcji ww. procentowego udziału wartości części pochodzących z ChRL w wartości produkcji Wnioskodawcy w badanym okresie wartość dodana kształtuje się na poziomie 54,37%.

Na podstawie akt postępowania organ stwierdza, że Wnioskodawca nie rozpoczął i nie zwiększył działalności montażowej, którą można zdefiniować poprzez przesłanki określone w art. 46 ust. 2 pkt 2 ustawy z 1997 r. Obliczona wartość dodana w znacznym stopniu przekraczała 25% kosztów produkcji.

Ostatecznie, art. 46 ust. 2 pkt 3 ustawy z 1997 r. uznaje działalność montażową za mającą na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych w wypadku, gdy skutki cła antydumpingowego są osłabione i nie eliminują szkody dla przemysłu krajowego w aspekcie cen albo ilości zmontowanych towarów podobnych oraz istnieją dowody na istnienie dumpingu w stosunku do wartości normalnej uprzednio ustalonej dla tego towaru.

W prowadzonym postępowaniu stwierdzono, że Wnioskodawca importował części do montażu zapalniczek z ChRL, jednakże przy ustaleniu, że wartość dodana do przywiezionych części w trakcie montażu lub wykończenia przekracza 25% kosztów produkcji [zestawienie nr 5, k. 2497–2498]. Zgodnie z twierdzeniami Wnioskodawcy, sprowadzanie kompletów części do montażu zapalniczek z ChRL, miało na celu zabezpieczenie własnej produkcji w celu utrzymania zdobytego wcześniej rynku zbytu. Import części miał umożliwić konkurowanie z tanimi zapalniczkami sprowadzanymi z Azji. Korzyści płynące ze sprowadzania części do montażu zapalniczek z ChRL nie wyeliminowały jednakże ponoszonej przez Wnioskodawcę straty wynikającej z importu na polski rynek zapalniczek po cenach dumpingowych.

Mając powyższe na uwadze Organ stwierdził, że działalność Wnioskodawcy polegająca na imporcie części zapalniczek z ChRL nie wpływała na osłabienie skutków cła antydumpingowego nałożonego na przedmiotowe zapalniczki pochodzące z ChRL.

Podobnie w praktyce Komisji Europejskiej, import części sprzedawanych produktów nie wyklucza przedsiębiorcy z grona krajowych producentów, jeśli jest uzasadniony względami ekonomicznymi i ma charakter defensywny. W postępowaniu dotyczącym desek do prasowania z ChRL i Ukrainy, jeden z producentów unijnych importował produkt objęty postępowaniem z ChRL. Komisja uznała, że była to reakcja na napływ tanich dumpingowych desek do prasowanie z ChRL, która nie wykluczyła producenta z definicji przemysłu unijnego [rozporządzenie Komisji (WE) nr 1620/2006 z dnia 30 października 2006 r. nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz desek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Ukrainy, Dz.U. 2006 L 300, str. 13–42, par. 75]. Ponadto, w kolejnych sprawach Komisja zaakceptowała import części sprzedawanych przez producentów europejskich produktów jako działanie ochronne pozwalające konkurować z napływem tanich dumpingowanych towarów z zagranicy. Tym samym, w sprawie pędzli do farb z ChRL, Komisja uznała, że przedsiębiorca importujący część swoich produktów dokonywał tych czynności w ramach obrony przed nieuczciwą konkurencją praktykowaną przez producentów zagranicznych. Postępowanie antydumpingowe wykazało, że praktyka stosowana przez producenta unijnego nie stanowiła nadużycia, a jedynie pozwalała zapewnić sprzedaż własnych produktów [rozporządzenie Rady (EWG) nr 725/89 z dnia 20 marca 1989 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz pędzli do farb olejnych, klejowych, lakierów i podobnych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej oraz ostatecznie pobierające tymczasowe cło antydumpingowe na taki przywóz, Dz.U. 1989 L 79, str. 24–29, par. 30]. W sprawie albumów fotograficznych z Korei i Hongkongu oraz szczotek do włosów z m.in. ChRL, Komisja przyznała, że przedsiębiorcy europejscy importowali część sprzedawanych przez siebie produktów, w celu ochrony przed napływem produktów oferowanych przez importerów po cenach dumpingowych. Tym samym producenci europejscy starali się zminimalizować straty finansowe i utrzymać swój udział w rynku [90/241/EEC: Decyzja Komisji z dnia 22 maja 1990 r. zatwierdzająca zobowiązanie złożone w związku z postępowaniem anty dumpingowym w odniesieniu do przywozu albumów fotograficznych pochodzących z Korei Południowej i Hongkongu, oraz kończące dochodzenie, Dz.U. 1990 L 138 str. 48, par.. 17; rozporządzenie Komisji (WE) nr 967/2000 z dnia 8 maja 2000 r. nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz szczotek do włosów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, Republiki Korei, Tajwanu i Tajlandii oraz kończące postępowanie dotyczące przywozu szczotek do włosów pochodzących z Hongkongu; Dz.U. 2000 L 111, str. 4–18, par. 58]. Podobnie, w sprawach dotyczących aluminiowych kondensatorów elektrolitycznych z Japonii oraz stalowych lin i kabli z m.in. ChRL, Komisja uznała za przedstawicieli produkcji unijnej, producentów importujących część sprzedawanych towarów, przyjmując, że uzyskane korzyści nie wynagrodziły im strat spowodowanych napływem tanich dumpingowanych produktów [rozporządzenie Rady (EWG) nr 3482/92 z dnia 30 listopada 1992 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych dużych aluminiowych kondensatorów elektrolitycznych pochodzących z Japonii i ostatecznego pobrania tymczasowego cła antydumpingowego, Dz.U. 1992, L. 353, str. 1–6, par. 9; rozporządzenie Komisji (WE) nr 362/1999 z dnia 18 lutego 1999 r. nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz stalowych lin i kabli z Chińskiej Republiki Ludowej, Indii, Meksyku, Republiki Południowej Afryki i Ukrainy i akceptujące zobowiązania złożone przez niektórych eksporterów z Węgier i Polski, Dz.U. 1999, L 45, str. 8–25, par. 34].

Wobec powyższych rozważań, Organ uznał, zgodnie z praktyką międzynarodową w zakresie postępowań antydumpingowych, że działalność Wnioskodawcy polegająca na imporcie części zapalniczek z ChRL w ww. zakresie była uzasadniona ze względów ekonomicznych. Tym samym nie miała na celu osłabiania skutków ceł antydumpingowych nałożonych decyzją z 26 października 1998 r. Ponadto, przekraczająca 25% kosztów produkcji wartość dodana w procesie montażu uzyskiwana w zakładzie Wnioskodawcy, nie pozwala uznać tej działalności za mającą na celu obchodzenie cła antydumpingowego. Organ uznał zatem, że Wnioskodawca nie spełnia przesłanek art. 46 ust. 2 ustawy z 1997 r.

W konsekwencji, w odniesieniu do legitymacji czynnej Wnioskodawcy, Organ ustalił, że w skład przemysłu krajowego wchodzą dwa podmioty posiadające zdolności produkcyjne. Wniosek o wszczęcie postępowania złożony przez S.C. B. był jednoznacznie poparty przez P. S.A. Ponadto, Wnioskodawca samodzielnie reprezentował 25% produkcji krajowej, co w świetle art. 20 ustawy z 1997 r. uprawniało go do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania.

III. Okres badany.

Okresem badanym na potrzeby niniejszego postępowania jest okres od dnia 1 listopada 1998 r. do dnia 31 marca 1999 r.

Okres powyższy przyjęto z uwagi na fakt, iż w dniu 5 listopada 1998 r. weszły w życie cła antydumpingowe w odniesieniu do zapalniczek jednorazowych pochodzących z ChRL, których obejście jest przedmiotem niniejszego postępowania, natomiast w dniu 26 marca 1999 r. został złożony wniosek o wszczęcie niniejszego postępowania. Pełne okresy miesięczne zostały przyjęte, w celu umożliwienia weryfikacji danych zawartych w dokumentach, sporządzanych w ujęciu miesięcznym.

IV. Określenie towarów objętych postępowaniem antydumpingowym w sprawie obejścia ustanowionego cła antydumpingowego.

Minister Rozwoju w ramach wstępnych ustaleń faktycznych i prawnych istotnych dla prowadzonego postępowania określa, że towarami objętymi postępowaniem antydumpingowym są:

1. plastikowe zapalniczki kieszonkowe gazowe jednorazowe, oznaczone w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN ex 9613 10 00 0, przewożone na polski obszar celny z kraju eksportu: Wietnam oraz

2. plastikowe zapalniczki kieszonkowe gazowe jednorazowe z zaworkiem deklarowane jako do wielokrotnego napełniania, które są oznaczone w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN ex 9613 20 90 0, przywożone na polski obszar celny z następującego krajów eksportu: Wietnam.

V. Wykaz ustalonych eksporterów oraz producentów towarów objętych postępowaniem.

W toku postępowania ustalono następujących producentów i eksporterów towaru podobnego:

P. E. Ltd., Hongkong (eksporter),

S. L. L., Guandong, ChRL (producent),

G. I. Ltd., Hongkong (eksporter),

H. D. C. Co., ChRL (eksporter),

T. E., Hongkong (eksporter),

T. Ltd., ChRL (eksporter),

W. I. E., ChRL (eksporter),

W. I. Ltd., Tsuen Wan, Hongkong (eksporter),

C. A. (H.) Corp. Beijing, ChRL (eksporter),

P. B. P. P. Co. Ltd., Dong Ching, ChRL (eksporter),

T. C. D. Ltd., Kwung Tong, ChRL (eksporter),

T. F. E. Ltd., Tsuen Wan, Hongkong (eksporter),

X. L. M. Co. Ltd., ChRL (eksporter),

F. W. L. M. Ltd., Nanhai city, ChRL (eksporter),

C. N. A. I. I. E., Corp., Beijing, ChRL (eksporter),

T. P. Co. Ltd., Wietnam (eksporter),

B. Co. Ltd. Wietnam (eksporter).

VI. Wstępne ustalenia faktyczne dotyczące obejścia ustanowionych ceł antydumpingowych.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z 2001 r. obejście ustanowionych ceł antydumpingowych oznacza zmianę struktury przywozu niemającą uzasadnionych podstaw ekonomicznych, w celu uniknięcia następstw ceł antydumpingowych, w wyniku której nastąpiło:

– osłabienie skutków nałożonego cła antydumpingowego, polegające na obniżeniu cen towarów krajowych,

– rekompensowanie w jakikolwiek sposób przez zagranicznego eksportera nałożonych ceł.

Przedmiotem badania w toku niniejszego postępowania jest obejście ceł antydumpingowych ustanowionych wobec plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych pochodzących z ChRL przez zmianę struktury geograficznej przywozu, tj. przywóz zapalniczek jednorazowych pochodzących z ChRL deklarowanych jako pochodzących z Wietnamu, a ponadto poprzez deklarowanie zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych w obudowie plastikowej z zaworkiem z ChRL, jako pochodzących z Wietnamu zapalniczek wielokrotnego napełniania, oznaczonych kodem PCN 9613 20 90 0, w przypadkach gdy zaworki te nie spełniają deklarowanych przez importerów funkcji przewidzianych dla zapalniczek do wielokrotnego napełniania.

Organ dokonał ustaleń faktycznych na podstawie danych i informacji zgromadzonych w aktach sprawy dostępnych Organowi. Zgodnie z dyspozycją art. 23 ust. 1 ustawy z 1997 r. Organ przekazał kwestionariusze antydumpingowe zainteresowanym stronom postępowania w tym władzom Wietnamu oraz importerom. Częściowych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszach antydumpingowych udzieliła firma A. A. K. E. I. [k. 414a–c]. Inni przedsiębiorcy, do których zwrócił się Organ, nie udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszach antydumpingowych.

Mając na uwadze art. 29 ust. 2 ustawy z 2001 r., jeżeli strona nie udzieli informacji, nie przekaże wypełnionego kwestionariusza lub w inny sposób będzie utrudniać prowadzenie postępowania antydumpingowego, Organ uprawniony był do dokonania ustaleń na podstawie faktycznie dostępnych danych i informacji.

Organ, na marginesie wskazuje, że w unijnej praktyce postępowań antydumpingowych, podmioty zainteresowane uznają najczęściej, że współpraca leży w ich interesie, ponieważ zignorowanie rozesłanych kwestionariuszy sprawia, że Komisja rozstrzygając sprawę bierze pod uwagę mniej korzystne informacje zawartych głównie we wniosku o wszczęcie postępowania [Van Bael & Bellis, str 474]. Przykładowo, w postępowaniu dotyczącym spiekanej magnezji z ChRL, wobec braku współpracy ze strony zagranicznych eksporterów oraz ograniczonym dostępie do publicznych informacji na temat produkcji towaru na zagranicznych rynkach, Komisja oparła swoje spostrzeżenia na danych przedłożonych przez producentów składających wniosek lub uzyskanych podczas dochodzenia i uznanych za wiarygodne [rozporządzenie Rady (WE) nr 716/2006 z dnia 5 maja 2006 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz magnezji całkowicie wypalonej (spiekanej) pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej; Dz. U. 2006 L 125, str. 1, par. 35].

6.1. Zmiana struktury przewozu.

Dokonując oceny, czy po nałożeniu ceł antydumpingowych, nastąpiła zmiana struktury przywozu, niemająca uzasadnionych podstaw ekonomicznych, w celu uniknięcia następstw ceł antydumpingowych, Organ stwierdził, że wprowadzenie decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. cła antydumpingowego, spowodowało zmianę struktury geograficznej i towarowej przywozu zapalniczek objętych postępowaniem.

Z zestawienia importu dla wybranych towarów pozyskanego z Centrum Informatyki Handlu Zagranicznego (emisje na dzień 16 listopada 1999 r. i 16 maja 2000 r.) [k. 160–164, 462–489, CIHZ Tom I emisje s. 1–156] wynika, jak następuje.

Przywóz zapalniczek jednorazowych z ChRL, po nałożeniu na nie cła, zmniejszył się z ok. 67,0 mln szt. w 1998 r. do ok. 2,2 mln szt. w 1999 r., w tym wynosił ok. 3,7 mln szt. w okresie badanym. Import zapalniczek jednorazowych eksportowanych z ChRL w grudniu 1998 r. zmniejszył się w porównaniu z listopadem 1998 r. ponad 600 razy. Tendencja malejąca utrzymywała się również po okresie badanym. W okresie tym import zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych deklarowanych jako pochodzących z Wietnamu wyniósł ok. 3,5 mln szt. (przed okresem badanym styczeń–październik 1998 r. 12 000 szt.). Jednocześnie wzrósł import z ChRL zapalniczek do wielokrotnego napełniania. Natomiast w zestawieniu importu dla zapalniczek kieszonkowych gazowych do wielokrotnego napełniania z innym zapłonem niż elektryczny w okresie listopad 1998–luty 1999 nie odnotowano importu z Wietnamu. W marcu 1999 r. wynosił 10000 szt. Organ uwzględnił dodatkowo, w zakresie oceny „groźby wyrządzenia rzeczywistej szkody dla przemysłu krajowego”, w rozumieniu szkody zdefiniowanej w art. 3 pkt 2 ustawy z 2001 r., że import zapalniczek objętych postępowaniem do wielokrotnego napełniania z Wietnamu, wynosił w 2000 r. 886 000 szt. [k. 668, zestawienie nr 8, k. 2504–2506].

Import zapalniczek objętych postępowaniem z Wietnamu stanowił w okresie badanym 202,57% całego rynku krajowego zapalniczek [zestawienie nr 11, k. 2509], z kolei import zapalniczek jednorazowych i do wielokrotnego napełniania objętych postępowaniem z Wietnamu stanowił w okresie badanym 203,16% całego rynku krajowego zapalniczek [zestawienie nr 12, k. 2510]. Ponadto ceny w imporcie tych zapalniczek ukształtowały się na porównywalnym poziomie z cenami zapalniczek jednorazowych objętych ustanowionym cłem antydumpingowym [k. 41–45, 160–164, 462–489, 2423].

W niniejszym postępowaniu Organ dokonał ustaleń zmierzających do wykazania czynników wpływających na wskazaną powyżej zmianę struktury przewozu oraz oceny, czy zmiana ta nie ma uzasadnionych podstaw ekonomicznych poza unikaniem ceł antydumpingowych (art. 64 ustawy z 2001 r.).

We wniosku o wszczęcie postępowania zarzucono, że chińskie zapalniczki, w celu ominięcia ceł antydumpingowych nałożonych decyzją Ministra Gospodarki z 26 października 1998 r., są importowane na krajowy rynek jako zapalniczki pochodzące z Wietnamu. Wnioskodawca podniósł również, że w chińskich zapalniczkach jednorazowych montowany jest zawór do ponownego napełniania zbiornika zapalniczki gazem, który w rzeczywistości nie spełnia swojej funkcji, pozwala jedynie zakwalifikować tak zmontowane zapalniczki jednorazowe jako zapalniczki do wielokrotnego użytku.

W toku postępowania Organ ustalił, że:

– zapalniczki jednorazowe deklarowane jako pochodzące z Wietnamu są de facto towarem pochodzenia chińskiego (pkt 6.2.),

– tzw. plastikowe gazowe kieszonkowe zapalniczki z zaworkiem, bez wymienialnego kamienia iskrzącego, deklarowane jako do wielokrotnego napełniania są towarem podobnym (posiadają cechy ściśle odpowiadające) do towaru objętego cłami antydumpingowymi ustanowionymi decyzją z dnia 26 października 1998 r. (pkt 6.3.).

6.2. Dokonując ustaleń w zakresie, czy po nałożeniu ceł antydumpingowych nastąpiła zmiana geograficznej struktury przywozu, niemająca uzasadnionych podstaw ekonomicznych, poprzez przywóz zapalniczek jednorazowych z ChRL deklarowanych jako pochodzących z Wietnamu, w celu uniknięcia następstw ceł antydumpingowych, Minister Rozwoju stwierdza jak następuje.

Zgodnie ze stanowiskiem IGNiG zawartym w piśmie z dnia 2 lutego 1999 r. obowiązkowe certyfikaty na znak bezpieczeństwa zapalniczek jednorazowego lub wielokrotnego napełniania gazem płynnym zawierają informacje o producentach, importerach „wśród których nie ma żadnego (...) z Wietnamu” [k. 943],

Wzięto pod uwagę, że statystyka Wietnamu nie obejmowała eksportu zapalniczek do Polski w latach 1998–2000 [k. 1493, 1501].

Organ ponadto przeanalizował przekazane przez władze wietnamskie informacje, że w części północnej Wietnamu jedynym producentem zapalniczek jednorazowych jest firma B. Co. Ltd., która montowała rocznie ok. 1 mln szt. zapalniczek marki „C.” z części pochodzących z Malezji, Singapuru i Japonii. Władze wietnamskie poinformowały również, że w części południowej Wietnamu znajdują się dwie spółdzielnie produkujące prymitywne zapalniczki wielokrotnego użytku na potrzeby rynku wewnętrznego [k. 496, 517–518],

W toku postępowania, działający na rynku krajowym importer zapalniczek, firma P.P.H.U. „M” M. H., poinformował Organ o istnieniu w Wietnamie fabryki zapalniczek produkującej 2–3 mln szt. miesięcznie – T. P. Co. Ltd. [k. 558–559].

Władze wietnamskie przyznały, że wspomniany przedsiębiorca działa na rynku wietnamskim i zajmuje się montowaniem zapalniczek głównie z importowanych elementów. Zaznaczono jednocześnie, iż jedynym podzespołem produkowanym w omawianej montowni jest zbiorniczek gazu z tworzywa pochodzącego z Tajwanu [k. 792].

Mając na uwadze powyższe, Organ przyjął istnienie drugiego przedsiębiorcy T. P. Co. Ltd, zajmującego się eksportem zapalniczek z Wietnamu [k. 551 w zw. z k. 545, 792, 795]. Firma oświadczyła, że ilość zapalniczek eksportowanych na teren Polski była „znikomo mała”. Wyroby tej firmy były eksportowane do Holandii, Anglii i Hongkongu. Według oświadczeń przedsiębiorcy wartość sprowadzanych z zagranicy części używanych do produkcji zapalniczek z możliwością ponownego napełniania gazu stanowi 40%, a wartość dodana do importowanych części w kosztach produkcji stanowi 60% „dla wszystkich zapalniczek montowanych w naszej montowni”. Firma nie współpracowała z Organem na dalszym etapie prowadzonego postępowania anty dumpingowego. Odmówiła udostępnienia dokumentów finansowych, na podstawie których planowano ustalić udział wartości dodanej do przywiezionych części w kosztach produkcji zapalniczek oraz wartość części z importu używanych do montażu w łącznej wartości części zmontowanych. Firma nie udostępniła kopii faktur i świadectw pochodzenia zakupu części do montażu. Firma T. P. Co. Ltd. oświadczyła, że sprowadzone do montażu części pochodzą z Hongkongu [k. 913].

W dniu 10 marca 2000 r., podczas spotkania wyjaśniającego w Ministerstwie Gospodarki, w związku z toczącym się postępowaniem antydumpingowym, jednoznacznie wyjaśniono, że strona wietnamska nie odesłała wypełnionych kwestionariuszy antydumpingowych, które umożliwiłyby ustalenie faktów dotyczących produkcji, zdolności produkcyjnych oraz kosztów produkcji zapalniczek w Wietnamie [k. 740–746].

W konsekwencji, Organ przeanalizował czy działalność montażowa prowadzona przez firmę T. P. Co. Ltd. stanowi, w świetle przesłanek art. 64 ust. 2 ustawy z 2001 r., działalność montażową mającą na celu omijanie ceł antydumpingowych nałożonych decyzją Ministra Gospodarki z 26 października 1998 r. Wobec braku współpracy ze strony T. P. Co. Ltd. Organ oparł swoje ustalenia na dostępnych informacjach. W toku postępowania stwierdzono, że procentowy udział (w ujęciu wartościowym) zbiorniczka plastikowego produkowanego w Wietnamie w wartości normalnej konstruowanej zapalniczki stanowi ok. 8,5%. Udział ten oszacowano na podstawie wartości normalnej konstruowanej zapalniczki ED 1 Simplicity (50,25 bulk) wyprodukowanej w kraju trzecim, która była podstawą ustalenia konstruowanej wartości normalnej zapalniczek objętych postępowaniem zakończonym decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. oraz wartości ich plastikowych zbiorniczków. Tak niewielki udział wartości części produkowanych w Wietnamie w całkowitej wartości zapalniczki nie daje podstaw do wystawiania przez władze Wietnamu świadectw pochodzenia na montowane zapalniczki.

Firma P.P.H.U. „M” M. H. przekazała kopię zezwolenia na produkcję różnych towarów, w tym zapalniczek, wystawionego firmie T. P. Co. Ltd. przez władze wietnamskie. Zezwolenie to zostało wydane dnia 13 października 1997 r. [k. 629–633]. Przedłożone zezwolenie nie zostało uznane za dowód na istnienie produkcji zapalniczek w Wietnamie. Zezwolenie nie jest dowodem na faktyczne prowadzenie działalności produkcyjnej lub montażowej, gdyż umożliwia jedynie ewentualne rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Wobec oświadczenia T. P. Co. Ltd., że części sprowadzane do montażu pochodzą z Hongkongu Organ podjął czynności mające na celu wyjaśnienie, czy w Hongkongu ma miejsce produkcja zapalniczek lub części do zapalniczek. Konsulat Generalny RP w Hongkongu przesłał dane uzyskane z Hong Kong Customs and Excise Departament dotyczące wykazu eksportu i reeksportu zapalniczek z Hongkongu za okres od lutego 1998 r. do marca 1999 r. z których wynika, że Hongkongu nie eksportowano zapalniczek objętych postępowaniem lub części do ich montażu (poza znikomą ilością 7429 szt.). Dane wykazały natomiast reeksport zapalniczek oraz części do zapalniczek przez Hongkong [k. 1104–1108,1546–1547]. Na brak produkcji zapalniczek w Hongkongu wskazuje sprawozdanie z dnia 19 lutego 2000 r. sporządzone przez Biuro Handlu Zagranicznego Suncor, nadesłane przez Wnioskodawcę [k. 1118]. Ponadto IGNiG również potwierdził, że zapalniczki sprowadzane do Polski z Hong Kongu produkowane są w ChRL za wyjątkiem zapalniczki Ronson RS 98/PM, której produkcja wg deklaracji importera została przeniesiona do Indonezji [k. 768]. Ostatecznie odmówiono wiarygodności dowodowej wskazanemu oświadczeniu T. P. Co. Ltd.

Biorąc pod uwagę, że postępowanie jednoznacznie wykazało, że na terytorium Wietnamu nie istnieje produkcja na eksport zarówno zapalniczek jednorazowych, jak i do wielokrotnego napełniania Organ podjął działania mające na celu ustalenie rzeczywistego pochodzenia towaru będącego przedmiotem postępowania.

Na podstawie dowodów przekazanych przez Regionalny Inspektorat Celny w P. stwierdzono rzeczywisty zamiar obejścia ceł antydumpingowych ustanowionych decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r., poprzez deklarowanie w procedurze dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym plastikowych jednorazowych zapalniczek kieszonkowych gazowych z ChRL, jako pochodzących z Wietnamu.

W prowadzonym przez Inspektorat postępowaniu ustalono, że eksporterem zapalniczek objętych świadectwami pochodzenia nr [...] z dnia [...] grudnia 1998 r., nr [...] z dnia [...] stycznia 1999 r. nr [...] z dnia [...] lutego 1999 r. jest firma G. z H., wcześniej dostawca zapalniczek jednorazowych tego samego modelu, to jest CG–4 pochodzących z ChRL. Ustalono, że w dniu 30 listopada 1998 r. firma P. wprowadziła na polski obszar celny drogą morską kontener nr [...] zawierający 900 000 szt. zapalniczek gazowych kieszonkowych jednorazowych. Powyższy towar został ujęty przez Dyrektora Urzędu Celnego w G. w ewidencji i nabył status składowanego czasowo. W charakterze deklaracji skróconej importer przedstawił konosament morski wystawiony [...] listopada 1998 r. w H. przez firmę I. z siedzibą na C. wraz z załącznikami, tj. z fakturą handlową nr [...] wystawioną przez firmę G. w dniu [...] października 1998 r., manifestem morskim wystawionym przez firmę I. w dniu [...] listopada 1998 r. Z dokumentów tych wynika, że powyższy towar został wyprodukowany w ChRL, a zakupiony od przedsiębiorstwa G. mającego siedzibę w H.. Firma P. odmówiła przyjęcia towaru, z uwagi na obowiązywanie od 5 listopada 1998 r. cła antydumpingowego i po wystawieniu dyspozycji eksportowej dla działu portowego z dnia 11 grudnia 1998 r. przedmiotowy kontener z nienaruszoną plombą celną o tym samym numerze został przesłany do H.. Wskazany kontener został ponownie wprowadzony na polski obszar celny transportem drogowym przez oddział celny w L. z nienaruszonym zamknięciem celnym o nr [...]. Do ewidencji oddziału celnego załączono m.in. fakturę nr.........z dnia [...] października 1998 r. wystawioną przez firmę G., która różniła się od faktury o tym samym numerze wymienionej jako załącznik do deklaracji skróconej i przedstawionej w Urzędzie Celnym w G. w dniu [...] listopada 1998 r. w pozycji pochodzenie: w fakturze przedstawionej w G. jest zapis „Madę in China”, w fakturze przedstawionej w L. jest zapis „Made in Wietnam”. W podobny sposób został zmieniony konosament morski. W ustalonym stanie faktycznym nie zostały uznane za wiarygodne świadectwa pochodzenia na zapalniczki sprzedane polskiemu importerowi przez firmę T., świadczące o wietnamskim pochodzeniu towaru [k. 804–808, 983–987, 1084–1086, 1022–1024, 1213–1237]. Ponadto, władze Wietnamu, po zweryfikowaniu przekazanych im kopii świadectw pochodzenia, na podstawie których firma T. dostarczyła do Polski zapalniczki objęte postępowaniem, potwierdziły, że firma posługiwała się sfałszowanymi świadectwami pochodzenia [k. 893–898]. Powyższe ustalenia jednocześnie wskazują na próbę obejścia cła antydumpingowego, którym objęte są zapalniczki jednorazowe pochodzenia chińskiego, przez niezgodne z prawdą deklarowanie ich pochodzenia wietnamskiego [k. 2514–2515].

Wskazany stan faktyczny jest zbieżny z ustaleniami zawartymi w uzasadnieniach wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2007 r. sygn. akt I GSK847/06 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt VSA/Wa 2776/04, oddalającego skargę M.H. – P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] sierpnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w tym zwłaszcza oświadczeń władz wietnamskich i informacji przekazanych przez Inspektorat Celny, należy stwierdzić, że wystąpiła zmiana struktury geograficznej przewozu poprzez import objętych cłem antydumpingowym zapalniczek z ChRL, jako pochodzących z Wietnamu.

6.3. Ustalenia na okoliczność podobieństwa zapalniczek jednorazowych do zapalniczek wielokrotnego napełniania, objętych postępowaniem.

Zgodnie z treścią art. 3 pkt 1 ustawy z 2001 r. (art. 2 pkt 1 ustawy z 1997 r.) za towar podobny uważa się towar, który jest jednakowy pod każdym względem w stosunku do towaru objętego postępowaniem antydumpingowym, lub w razie braku takiego towaru – inny towar, który pomimo że nie jest jednakowy pod każdym względem, ma cechy ściśle odpowiadające cechom towaru objętego postępowaniem antydumpingowym.

Treść art. 3 pkt 1 ustawy z 2001 r. jest odzwierciedleniem definicji zawartej w art. 2.6 Porozumienia WTO o stosowaniu Artykułu VI Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu GATT oraz art. 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed importem po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dziennik Urzędowy (WE) NR L 56/1 z dnia 6 marca 1996 r.).

Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, instytucje prowadzące postępowanie antydumpingowe dysponują szerokim marginesem swobody przy ocenie złożonych sytuacji ekonomicznych [T-164/94 Ferchimex przeciwko Radzie [1995] ECR II-2681, par. 66]. Jednocześnie przyjęto, że określenie podobieństwa produktów mieści się w kontekście złożonych sytuacji ekonomicznych [T-170/94 Shanghai Bicycle przeciwko Radzie [1997] ECR II-1383, par. 63]. W konsekwencji, Komisja Europejska wypracowała standardy według których ocenia podobieństwo produktów. Zgodnie z przyjętą praktyką test podobieństwa nie wymaga aby produkty były identyczne, tym samym drobne różnice, występujące między rodzajami produktów, nie są wystarczające by uznać produkty objęte postępowanie za niepodobne [rozporządzenie Komisji (WE) nr 193/2009 z dnia 11 marca 2009 r. nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz biodiesla ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, Dz.U. 2009 L 67, str. 22–49, par. 34]. Komisja bierze pod uwagę podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne produktów, ich zastosowanie końcowe lub funkcje, a wreszcie wrażenia użytkownika produktu, pomija natomiast analizę materiałów podstawowych lub metod stosowanych w procesie produkcji [Decyzja Komisji nr 1238/2000/ECSC z dnia 14 czerwca 2000 r. nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz koksu węglowego w kawałkach o średnicy większej niż 80 mm pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, Dz. U. 2000 L 141, p. 9–26, par. 20]. Ponadto, Sąd Unii Europejskiej podkreślił, że ocena podobieństwa zależy od preferencji użytkowników końcowych oraz popytu na produkty objęte postępowaniem. Porównując produkty, z których jeden był częściowo zmodyfikowany, Sąd zaznaczył, że należy rozważyć, czy wartość dodana w wyniku przetworzenia produktu podstawowego jest stosunkowo niewielka w stosunku do ceny produktu końcowego [T-2/95 Industrie des poudres spheriąues (IPS) przeciwko Radzie (1998) ECR II-3939, par. 213].

Wnioskodawca zarzuca obejście ceł nałożonych decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. z uwagi na podobieństwo towaru poprzez import zapalniczek jednorazowych z wmontowanym zaworkiem deklarowanych jako zapalniczki do wielokrotnego napełniania. Wskazana decyzja z 26 października 1998 r. wprowadziła cło antydumpingowe na zapalniczki wg kodu PCN 9613 10 00 0, w których nie uzupełnia się gazu ani nie wymienia kamienia, co stanowi warunek łączny.

Istotnym w ustaleniu podobieństwa towaru, jako działającego antydumpingująco, jest rzeczywista możliwość wielokrotnego uzupełniania gazem zapalniczki, w celu określenia, czy nie jest to zapalniczka jednorazowa, z uwzględnieniem wymienialności kamienia iskrzącego, bez demontażu zapalniczki. O kryteriach decydujących o tożsamości towaru nie przesądzają przy tym normy określone w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Handlu Zagranicznego (PCN), które również przy określeniu przedmiotu postępowania mają charakter pomocniczy, lecz niewiążący. Zgodnie z tymi normami rozróżnienie klasyfikacyjne zapalniczek gazowych jednorazowych i do wielokrotnego napełniania nie uwzględnia kwestii możliwości wymiany kamienia iskrzącego. Zgodnie ze stanowiskiem Głównego Urzędu Ceł zamontowanie w zbiorniczku zapalniczki na gaz zaworu lub pseudozaworu powodowało zmianę klasyfikacji towarowej produktu [k 531–532].

Biorąc pod uwagę opisane powyżej międzynarodowe standardy przeprowadzania testu podobieństwa w postępowaniu antydumpingowym, Organ wziął pod rozwagę, przy określeniu „cech ściśle odpowiadających cechom towaru objętego postępowaniem” poza podstawowymi właściwościami fizycznymi i technicznymi porównywanych zapalniczek, ich cechy użytkowe, jakościowe i rynkowe, w tym zastosowanie końcowe oraz konkurencyjność produktów w opinii użytkowników końcowych. Stanowisko organu jest zgodne z oceną prawną wyrażoną w wyroku WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 1755/08, w którym podkreślono, że „postępowanie w sprawie obejścia ceł antydumpingowych jest szczególnym rodzajem postępowania, dotyczy towarów, których sprowadzenie oznacza zmianę struktury przywozu niemającą uzasadnionych podstaw ekonomicznych poza unikaniem następstw ceł anty dumpingowych w wyniku, której nastąpiło osłabienie skutków nałożonego cła anty dumpingowego. Takim działaniem w celu obejścia ceł antydumpingowych jest wprowadzanie na rynek jednych towarów funkcjonujących w praktyce obrotu dla nabywców tak, jak innego rodzaju towary, gdy cła anty dumpingowe dotyczyły właśnie tych towarów. W postępowaniu w sprawie obejścia ceł antydumpingowych konieczne jest dokonanie oceny, czy jakiś towar (podobny, lecz nie tożsamy z towarem, na który już nałożono cła antydumpingowe) w obrocie, na rynku, działa dumpingująco. To oznacza, że kryteria decydujące o tożsamości towaru określone w prawie celnym, czy polskiej normie są bez znaczenia”.

W celu ustalenia, czy wystąpiło obejście ceł antydumpingowych ustanowionych wobec zapalniczek jednorazowych pochodzących z ChRL, poprzez deklarowanie zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych w obudowie plastikowej z zaworkiem, pochodzących z ChRL, jako zapalniczek wielokrotnego napełniania, oznaczonych kodem PCN 9613 20 90 0, w przypadkach gdy zaworki te nie spełniają deklarowanych przez importerów funkcji przewidzianych dla zapalniczek do wielokrotnego napełniania, Minister Rozwoju ustalił, jak następuje.

W celu porównania technicznych właściwości zapalniczek jednorazowych oraz importowanych z ChRL deklarowanych jako do wielokrotnego napełniania, Organ zlecił wykonanie oraz ocenił wyniki ekspertyz przeprowadzonych przez pracowników niezależnych ośrodków naukowych w kraju.

Organ przeanalizował wyniki badań przeprowadzonych, na próbie 18 zapalniczek, przez ekspertów z Laboratorium Badań Urządzeń Gazowych Domowych, Turystycznych i Komunalnych GU-1 Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie [k. 703–719]. Jak wynika ze sporządzonego Protokołu, zapalniczki do wielokrotnego napełniania nie były zaopatrzone w instrukcje dla konsumentów dotyczące sposobu napełniania ich gazem, tj. dobierania właściwej butli z gazem oraz rodzaju aplikatora. Choć z późniejszej korespondencji z Instytutem wynika, że brak instrukcji nie uniemożliwia ponownego napełniania zapalniczki gazem [k. 1043], w Protokole z badania zaznaczono, że przy źle dobranym aplikatorze zapalniczki są nieszczelne podczas napełniania [k. 717]. W konsekwencji Organ przyjął, że brak instrukcji, w praktyce, znacznie utrudniał konsumentom ponowne napełnienie zapalniczek z zaworem oraz używanie ich jako zapalniczek do wielokrotnego użytku.

Organ przeanalizował przedstawioną przez Wnioskodawcę opinię Ośrodka Rzeczoznawstwa i Postępu Technicznego z Bydgoszczy ZORPOT – Badania porównawczego dwóch typów zapalniczek krzesiwowych napełnionych gazem płynnym – z zaworkiem producent T. T. I. L. Chiny oraz bez zaworka firmy S.C. B. [k. 1376–1387]. Wynika z niej, że z punktu widzenia technicznego, oba typy zapalniczek są podobne, tj. technologie oraz części składowe wykorzystywane do konstrukcji nie różnią się między sobą (poza dodatkowo zamontowanym zaworkiem w zapalniczce firmy T. T. I. L. Chiny). Cele użytkowe obu typów są takie same tj. służą głównie do zapalania papierosów i cygar. Dodatkowo, z uwagi na jednoczesne zużywanie gazu i kamienia, zauważono, że ponowne napełnianie zapalniczek gazem nie jest praktykowane. Dowód ten może być uwzględniony jedynie dla celów porównawczych, z uwagi na brak odniesienia do możliwości wymiany kamienia, przy założeniu że „o trwałości zapalniczki decyduje zużycie kamienia i gazu”.

Importerzy D. M., P.P.H. ST. S. T. zlecili niezależnemu IGNiG w Krakowie badanie dostarczonych przez zleceniodawców próbek zapalniczek wielokrotnego napełniania: MAX model CR-1, model TT, O'K modele 1-R i 2-R, w celu określenia możliwości wielokrotnego ponownego napełniania zapalniczek, trwałości zaworu służącego do napełniania zbiornika i trwałości działania mechanizmu wytwarzania płomienia. Instytut stwierdził, że wszystkie cztery modele zapalniczek spełniają wymagania normy PN-EN ISO 9994.2002 w zakresie możliwości ponownego napełniania zbiornika gazem i szczelności zaworu służącego do ich napełniania. Stosowane w badanych modelach mechanizmy wytwarzania płomienia mogą zapewnić (w zależności od sposobu użytkowania zapalniczek) co najmniej trzykrotne napełnienie zbiornika gazem. Zakresem badań było prowadzenie prób trwałości „aż do uszkodzenia mechanizmu lub starcia kamienia krzesiwowego”, przy przyjęciu trzysekundowego czasu zapłonu, bez określenia wysokości płomienia. Zakresem zlecenia nie była objęta możliwość wymiany kamienia. Brak odniesienia do wysokości płomienia, co ma istotne znaczenie dla ilości cykli, po których następuje uszkodzenie mechanizmu zapalania oraz mała reprezentatywność próbek przyjętych do tego badania (4 szt.) przesądzają o uznaniu tego dokumentu za dowód o charakterze poglądowym [k. 1453–1468]. Dowód ten został zakwestionowany przez Wnioskodawcę [k. 1479–1481], który przedłożył w zakresie dokonywanych ustaleń opinię nr 32/2002 Laboratorium Zakładowego z badań zapalniczek Z-01, Max CG-3, Atomie, Pik, Cobra, Cricket, GIL DP-22, TA-11435 [k. 1486–1490]. W opinii tej Wnioskodawca, poddając badaniom m.in. 7 zapalniczek krzesiwowych, przy czasie zapłonu 3 sekundy, aż do wyczerpania gazu lub zużycia kamienia, określił cel badania jako „ustalenie przyczyn ustania przydatności zapalniczek do użytku”. Wskazał na brak możliwości wymiany kamienia przez użytkownika, jednocześnie stwierdzając, że przyczyną „ustania przydatności do użytkowania było: w 5 przypadkach zużycie kamienia, w 1 przypadku zużycie gazu oraz w 1 przypadku uszkodzenie mocowania zespołu tarnika. Opinia ta wskazuje, na brak możliwości wielokrotnego użytkowania zapalniczek ww. typów, przypisując tym samym badanym zapalniczkom z zaworkiem do napełniania, charakter jednorazowych. Opinia ta nie może stanowić wiarygodnego dowodu na ustalaną okoliczność, w szczególności wobec braku informacji, czy autorzy opinii wykonanej w „laboratorium zakładowym” posiadali stosowne uprawnienia rzeczoznawcze lub specjalistyczne do wykonania tego typu badań. Opinia została podpisana przez Wnioskodawcę. Może zatem stanowić jedynie dowód o charakterze poglądowym.

Ponadto, na zlecenie Organu, AWAT Sp. z o.o., złożona z pracowników naukowych Wojskowej Akademii Technicznej, sporządziła w grudniu 2000 r. ekspertyzę techniczną na temat „Wpływu wmontowania zaworu na zbiorniku paliwa na właściwości funkcjonalne i użytkowe ręcznych zapalniczek gazowych z zapłonem krzesiwowym”. Ekspertyza została uzupełniona o stanowisko w sprawie kwestii podniesionych w piśmie IGNiG z dnia 29 kwietnia 2003 r. znak: GU-510-214/03/282 [k. 1513–1523, 1543–1544, 1729–1732]. Biegli po określeniu przeznaczenia zapalniczek gazowych, przedstawieniu ich budowy i działania zdefiniowali zapalniczki jednorazowe oraz zapalniczki do wielokrotnego napełniania (wielokrotnego użytku). Wskazali, że zapalniczki zarówno jednorazowe, jak i do wielorazowego użytku składają się z dwóch podstawowych części: mechanizmu wytwarzającego iskrę i zbiornika z paliwem. Mechanizm wytwarzający iskrę jest tak skonstruowany, że ruchem kciuka naciska się na dźwignię otwierającą zawór na zbiorniku paliwa, a jednocześnie obraca się kółka napędzające mechanizm krzesający iskrę. Iskra zapala uchodzący ze zbiornika gaz i tworzy się pochodnia płonącego gazu. Zwolnienie dźwigni zamyka zawór, a tym samym dopływ paliwa, i płomień gaśnie. W mechanizmie krzesiwowym kółka napędowe (obracane kciukiem) wprawiają w obrót kółko krzesające, zwane także tarnikiem. Do kółka krzesającego sprężyna dociska kamień iskrzący. Na skutek pocierania kółka krzesającego o kamień iskrzący powstaje iskra. Wytwarzanie iskry jest związane z ubytkiem masy kamienia iskrzącego. Zależnie od chropowatości kółka krzesającego, siły, z jaką jest ono obracane, oraz zależnie od siły, z jaką sprężyna dociska kamień iskrzący – kamień ten zużywa się. Zbiornik z paliwem jest naczyniem ciśnieniowym. Paliwo, jakim są lekkie węglowodory, jest w stanie ciekłym, ponieważ ciśnienie panujące w zbiorniku jest wyższe od ciśnienia atmosferycznego o ponad 100 kPa w temperaturze około 20°C. W zakresie temperatur od minus 40°C do plus 40°C zbiornik z paliwem stosowany w zapalniczkach gazowych jest całkowicie bezpieczny. Zbiornik jest wykonywany z tworzyw termoplastycznych, których wytrzymałość na rozrywanie nie jest wysoka. Dlatego też istnieje optymalna objętość zbiornika ze względów wytrzymałościowych. Zapalniczki mają zbiornik na paliwo o objętości kilku centymetrów sześciennych.

Zapalniczki jednorazowe określono w ekspertyzie jako zapalniczki, w których nie przewidziano możliwości wymiany przez użytkownika kamienia iskrzącego w mechanizmie wytwarzającym iskrę, jak również nie przewidziano możliwości ponownego napełniania zbiorniczka gazu paliwem. W zapalniczce jednorazowej przestrzeń w korpusie, w której umieszcza się sprężynę i kamień, jest zamknięta od dołu. Sprężynę, a następnie kamień, wkłada się od góry i przyciska kółkiem krzesającym. Operacja włożenia nowego kamienia jest niemożliwa do wykonania przez użytkownika. Montażu dokonuje producent. Poprawnie zaprojektowana i wykonana zapalniczka jednorazowa powinna zapewniać wytwarzanie iskry tyle razy, ile razy należy tworzyć płomień, aby możliwe było całkowite wypalenie paliwa w zbiorniku, a mechanizm wytwarzający iskrę powinien być dalej sprawny. Zapalniczki jednorazowe tracą cechy funkcjonalne i użytkowe po wypaleniu paliwa w napełnionym przez producenta zbiorniku gazu. Zdolność do wytwarzania iskry pozostaje pomimo utraty zdolności do wytwarzania płomienia na skutek braku paliwa. Oznacza to, że w zapalniczkach jednorazowych jakość wykonania mechanizmu wytwarzającego iskry, a w szczególności wielkość (masa) kamienia iskrzącego, muszą tę zdolność zapewnić.

Zapalniczki „wielokrotnego napełniania” w przeciwieństwie do jednorazowych posiadają konstrukcję mechanizmu iskrzącego pozwalającą użytkownikowi umieszczać w korpusie nowy kamień iskrzący oraz posiadają możliwość napełniania paliwem zbiornika na gaz.

W zapalniczkach do wielorazowego użytku cylindryczna przestrzeń w korpusie, w której umieszcza się kamień i sprężynę, jest otwarta od dołu. Sprężyna dociska się tzw. bagnetem, który łączy się z korpusem. Oznacza to, że konstrukcja mechanizmu wytwarzającego iskrę pozwala użytkownikowi umieszczać w korpusie nowy kamień iskrzący, a zużycie kamienia nie powoduje uszkodzenia innych części zapalniczek dzięki zastosowaniu tzw. bagnetu.

Zapalniczki jednorazowe z zaworkiem posiadają z kolei mechanizm wytwarzający iskrę, w którym nie przewidziano możliwości wymiany kamienia iskrzącego przez użytkownika, ale przewidziano możliwość ponownego napełniania zbiorniczka gazu paliwem.

Z wykonanej ekspertyzy wynika, że kamień iskrzący wykorzystywany w importowanych zapalniczkach z zaworem do ponownego napełniania miał tę samą żywotność co kamienie wykorzystywane do produkcji zapalniczek jednorazowych. Tym samym stwierdzono, że badane zapalniczki były skonstruowane i wykonane jako zapalniczki jednorazowe. Dwie sztuki oznaczone OK1R zostały uznane za zapalniczki „do napełniania” z konstrukcją umożliwiającą wymianę kamienia. Testom eksploatacyjnym poddano 12 zapalniczek jednorazowych z wmontowanym zaworkiem na zbiorniku paliwa. Testy zostały przeprowadzone do stanu całkowitego zużycia paliwa lub kamienia. Przy ustawieniu wysokości płomienia na 10–15 mm, oraz podtrzymania płomienia przez ok. 1 sek. stwierdzono, że kamienie iskrzące utraciły ok. ¾ swojej masy początkowej (73,5%). Należy podkreślić, poprawnie zaprojektowana i wykonana zapalniczka jednorazowa powinna zapewnić wytwarzanie iskry tyle razy ile razy należy tworzyć płomień aby możliwe było całkowite wypalenie paliwa w zbiorniku, a mechanizm wytwarzający iskrę powinien być sprawny. Odmienne założenie w sytuacji gdy w zbiorniczku zostałoby paliwo skutkowałoby koniecznością uznania producenta zapalniczek jako producenta odpadów niebezpiecznych. Definiując zapalniczki do wielokrotnego napełniania (wielorazowe) eksperci podkreślili, że z uwagi na zużywanie się kamienia krzesiwowego i paliwa zapalniczka taka powinna być tak konstruowana, aby użytkownik mógł samodzielnie napełnić paliwem zbiornik i wymienić kamień iskrzący. Brak możliwości wymiany kamienia iskrzącego powoduje, że wbudowany w zapalniczce zawór do uzupełniania gazu traci swoją funkcjonalność. Przy założeniu braku możliwości wymiany kamienia krzesiwowego kamień użyty w zapalniczce wielokrotnego użytku musiałby mieć wielokrotnie większą masę od kamienia używanego w zapalniczce jednorazowej. Przyjęta do badań wysokość płomienia wynikała z faktu, że na taką wysokość ustawiona jest większość zapalniczek bez możliwości regulacji. Eksperci przyjęli, że czas podtrzymywania płomienia wynika z czasu potrzebnego na przypalenie jednego papierosa. We wnioskach końcowych ww. ekspertyzy jednoznacznie wskazano, iż wmontowanie zaworu na zbiorniku paliwa zapalniczek krzesiwowych nie powoduje, że zapalniczka „jednorazowa” uzyskuje własności funkcjonalne i użytkowe zapalniczki „do napełniania”.

Organ powołał dodatkowy dowód w postaci „Ekspertyzy dotyczącej zapalniczek krzesiwowych jednorazowego użytku – z zaworem do napełniania” sporządzonej przez Politechnikę Poznańską, Katedrę Techniki Cieplnej, Laboratorium Technologii Gazowych [k. 2333–2341]. Badaniu poddano 25 zapalniczek jednorazowego użytku oraz taką samą ilość zapalniczek z zaworem do ponownego napełniania. Poddane badaniom zapalniczki były takie same jak zapalniczki zabezpieczone w toku postępowania antydumpingowego, udostępnione biegłym przez Organ. Biegli ocenili, że zapalniczki będące przedmiotem badań mają bardzo podobną konstrukcję, a jedyna różnica wynikała z zamontowania zaworka. Po przeprowadzeniu 10 prób ustalono, że średni czas potrzebny na zapalenie papierosa wynosi 1,6 sek. przy wysokości optymalnej płomienia 20–25 mm. Spośród badanych zapalniczek do wielokrotnego użytku zawierających zawór do ponownego napełniania 2 zapalniczki posiadały nieszczelny zawór, przez który ulatniał się gaz, 7 zapalniczek doznało uszkodzenia uniemożliwiającego poprawne działanie przez co nie nadawały się do ponownego napełniania gazem. Pozostałe 16 zapalniczek nie nadawało się do ponownego napełniania gazem z powodu zużycia krzesiwa. Przeprowadzone badanie wykazało, że nie ma możliwości wyczerpania pojemnika z gazem przed zużyciem (bądź utratą sprawności) mechanizmu zapłonowego (krzesiwo-kółko ścierne), jeżeli zapalniczka będzie używana do zapalania papierosów. W ekspertyzie stwierdzono, że ilość skutecznego krzesania ognia dla zapalniczek bez zaworu wynosi średnio 694, a dla zapalniczek z zaworem 655. Tym samym, uznano, że jedyną różnicą występującą między analizowanymi typami zapalniczek jest występowanie zaworka do napełniania zbiornika zapalniczki gazem.

Oceniając wiarygodność dowodową ww. ekspertyz Organ uznał za wiarygodny dowód, na okoliczność wykazania podobieństwa zapalniczek z wmontowanym zaworkiem do zapalniczek jednorazowych, ekspertyzę AWAT-u. Biegli posiadali wiedzę specjalistyczną w zakresie objętym przedmiotem opinii, przedstawiając działanie i budowę gazowych zapalniczek krzesiwowych określili cechy funkcjonalne i użytkowe tych zapalniczek, wskazując jednoznacznie, że zapalniczki jednorazowe tracą cechy funkcjonale i użytkowe po wypaleniu paliwa w napełnionym przez producenta zbiorniku paliwa, przy braku możliwości wymiany kamienia iskrzącego przez użytkownika. Określając cechy zapalniczek wielokrotnego napełniania podkreślili odmienność montażu kamienia w mechanizmie zapalającym w obu rodzajach zapalniczek. Z ekspertyzy jednoznacznie wynika, że w zapalniczkach jednorazowych z wmontowanym zaworkiem przekazanych biegłym do badań przez Organ i stanowiących próbki zapalniczek importowanych nie przewidziano możliwości wymiany kamienia i są tak skonstruowane i wykonane jak zapalniczki Jednorazowe”. Ustalenie przez rzeczoznawców, że przy braku wymiany kamienia ponowne napełnienie zbiorniczka jest niecelowe, a zainstalowanie zaworka nie ma uzasadnienia funkcjonalnego zostało potwierdzone również w „Ekspertyzie dotyczącej zapalniczek krzesiwowych jednorazowego użytku – z zaworem do napełniania” sporządzonej przez Politechnikę Poznańską, Katedrę Techniki Cieplnej, Laboratorium Technologii Gazowych, po dokonaniu próbnych testów, przy przyjętym średnim czasie potrzebnym na zapalenie papierosa – 1,6 sek., przy wysokości optymalnej płomienia 20–25 mm. Należy podkreślić, że przyjęcie przez ekspertów istotnych dla obliczeń określonych parametrów – wysokości płomienia oraz czasu potrzebnego na zapalenie papierosa wynikało z wiedzy specjalistycznej biegłych i dokonanych testów, zatem biegli nie byli związani w tym zakresie zleceniem, czy wytycznymi Organu [k. 2321–2332], Różnice w przyjętych parametrach długości podtrzymania płomienia i przyjętej wysokości płomienia nie wpływają na wynik końcowy ustaleń, że zapalniczki z wymienialnym, bez demontażu zapalniczki, kamieniem iskrzącym, nie wykazywały ścisłego podobieństwa z zapalniczkami jednorazowymi, w odróżnieniu od zapalniczek bez wymienialnego kamienia z zaworkiem do napełniania gazem, gdzie jedyną różnicą było zamontowanie zaworka. Przy dokonanych badaniach testowych parametrów pracy ww. zapalniczek w ciągu 1–1,6 sekundy, przy wysokości płomienia do 25 mm brak możliwości wyczerpania pojemnika z gazem przed zużyciem (bądź utratą sprawności) mechanizmu zapłonowego (krzesiwo-kółko ścierne), jeżeli zapalniczka używana jest w celu zapalenia papierosa.

Poza ustaleniem podobieństwa towaru w oparciu o cechy fizyczne i technologiczne Organ uwzględnił również materiał dowodowy wskazujący na podobieństwo zapalniczek objętych postępowaniem z uwagi na cechy użytkowe, jakościowe i rynkowe. Organ otrzymał pismo Regionalnego Inspektora Celnego w P., które przedstawia treść korespondencji pomiędzy dostawcą zapalniczek z Hongkongu, a ich importerem [k. 1328]. Z opisanej korespondencji wynika, że zarówno producent, dostawca jak i importer wiedzieli, że zamontowane w zapalniczkach zaworki nie spełniały swojego przeznaczenia, tym samym nie umożliwiały ponownego napełniania zapalniczek gazem. Z akt sprawy wynika ponadto, że na opakowaniach min. zapalniczek typu CR4, Cobra zamieszczono wręcz informacje, przestrzegające przed próbą napełniania zapalniczek. W celu ustalenia, czy zapalniczki jednorazowe i zapalniczki z zaworkiem postrzegane są przez konsumentów jako odrębne lub podobne produkty, Organ przeanalizował wyniki badań przeprowadzonych przez Centrum Badania Opinii Społecznej: „Chińskie, plastikowe zapalniczki z zaworkiem – praktyka sprzedaży produktu na polskim rynku” [k. 873–880]. Według relacji sprzedawców hurtowych i detalicznych znacząca część chińskich plastikowych zapalniczek z zaworkiem wyposażona jest w kamień, który nie nadaje się do wymiany bez demontażu zapalniczki, co świadczy o ich jednorazowym przeznaczeniu. Według dystrybutorów zapalniczek posiadanie zaworka nie definiowało jednoznacznie zapalniczki jako jednorazowej. Zapalniczki takie były klasyfikowane i sprzedawane zarówno jako do wielokrotnego napełniania jak i jako jednorazowe. Zapalniczki z zaworkiem były klasyfikowane przy tym jako jednorazowe przez 65% hurtowni i 52% sprzedaży detalicznej natomiast do wielokrotnego napełniania odpowiednio 35% i 48%. Ponadto, 42,9% hurtowników oraz 76,7 % detalistów nie otrzymało instrukcji napełniania gazem zapalniczek wyposażonych w zaworek do napełniania zapalniczek, a 39,3% hurtowników i 10% procent detalistów otrzymywało instrukcje na opakowaniu zbiorczym. W konsekwencji instrukcja nie była przekazywana klientom detalicznym bądź detaliści dokonywali sprzedaży zapalniczek jako jednorazowe (90%). Z przeprowadzonego badania wynika, że w opinii społecznej zapalniczki z zaworem do napełniania sprzedawane są jako jednorazowe.

Następnie, Organ podjął próbę ustalenia skłonności konsumentów do ponownego uzupełniania gazem zapalniczek z zaworkiem. W tym celu Organ przeanalizował dane nadesłane przez P. S. A. w dniu 27 czerwca 2000 r. dotyczące wielkości sprzedaży butli z gazem do napełniania zapalniczek [k. 800]. Wynika z nich, że w okresie wzrastającego napływu na polski rynek zapalniczek deklarowanych jako wielorazowe (por. pkt 6.1.) popyt na gaz pozostawał na stałym poziomie. Oznacza to, że konsumenci nie kupowali gazu w celu ponownego napełniania zapalniczek. Tym samym można wywnioskować, że traktowali zapalniczki z zaworkiem jak zapalniczki jednorazowe.

W oparciu o ustalony stan faktyczny Organ uznał, iż deklarowane, jako do wielokrotnego napełniania, zapalniczki z wmontowanym zaworkiem, są towarem podobnym, w rozumieniu ustawy z 2001 r., do zapalniczek jednorazowych. Porównywane typy zapalniczek mają takie same cechy użytkowe i techniczne oraz są postrzegane przez konsumentów, jako produkty podobne. W ocenie Organu ustalone podobieństwo towaru objętego postępowaniem w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 2001 r. uprawnia przyjęcie, że zapalniczki deklarowane jako do wielokrotnego napełniania są towarem podobnym do zapalniczek jednorazowych. Ustalenia Organu są ponadto zbieżne z wynikami prowadzonego przez Komisję Europejską postępowania zawartymi w rozporządzeniu Rady (WE) Nr 192/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. nakładającym cło anty dumpingowe na pochodzące z ChRL zapalniczki deklarowane jako zapalniczki do wielokrotnego napełniania (Dz. U. 1999 L. 22, p. 1–9) [k. 18–26]. Zawór wbudowany w zbiornik importowanych zapalniczek, Komisja uznała za bezużyteczny dodatek, który nie zmieniał zapalniczek jednorazowych w produkt do wielokrotnego napełniania. Komisja zwróciła uwagę, że napełnianie importowanych zapalniczek gazem przynosiłoby konsumentom europejskim znikome korzyści. Podobnie operację wymiany krzesiwa, które ulega szybkiemu zużyciu w importowanych zapalniczkach, uznano za nieopłacalną. W konsekwencji stwierdzono, że konsumenci europejscy nie napełniają ponownie zapalniczek gazem, co oznacza, że traktują oba typy zapalniczek, jako jednorazowe.

Na podstawie dokonanych wstępnych faktycznych i prawnych ustaleń, co do wystąpienia zmiany struktury geograficznej przewozu zapalniczek objętych postępowaniem, a także po stwierdzeniu, że zapalniczki jednorazowe z zaworkiem deklarowane jako pochodzenia wietnamskiego są towarem podobnym w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy z 2001 r. do zapalniczek, na które zostało nałożone cło decyzja z dnia 26 października 1998 r. Minister Rozwoju stwierdza, że nastąpiło obejście cła antydumpingowego ustanowionego ww. decyzją.

Na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy z 2001 r. ustalenie zmiany struktury przywozu nie mającej uzasadnionych podstaw ekonomicznych w celu uniknięcia następstw ceł antydumpingowych zobowiązuje organ do oceny, czy nastąpiło osłabienie skutków nałożonego cła antydumpingowego, polegające na obniżeniu cen towarów krajowych oraz rekompensowanie w jakikolwiek sposób przez zagranicznego eksportera nałożonych ceł.

VII. Osłabienie skutków nałożonego cła antydumpingowego nałożonego decyzją z dnia 26 października 1998 r. polegające na obniżeniu cen towarów krajowych

W wyniku wykazanego wyżej obejścia ceł antydumpingowych ustalonych decyzją z dnia 26 października 1998 r., nastąpiło osłabienie skutków nałożonych ceł. Obejście uniemożliwiło wzrost konkurencyjności cenowej krajowych towarów. W konsekwencji, działalność importerów i eksporterów polegająca na zmianie struktury przywozu nie pozwoliła na wyeliminowanie szkody stwierdzonej w decyzji z dnia 26 października 1998 r.

Ponadto, obchodzenie ceł antydumpingowych uniemożliwiło wzrost ceny produktu importowanego do poziomu wartości normalnej przedmiotowej zapalniczki chińskiej ustalonej decyzją z dnia 26 października 1998 r. na poziomie 0,12 EUR/ szt. Zgodnie z danymi, przekazanymi Organowi przez Centrum Informatyki Handlu Zagranicznego, średnia cena zapalniczki objętej postępowaniem (na bazie CIF) wynosiła 0,04 EUR/szt. [k. 2423, 41–45,160–164, 462–464, 484–488, zestawienie nr 8, k. 2504–2506].

Natomiast cena zapalniczki wyprodukowanej przez Wnioskodawcę, reprezentującego w badanym okresie 96,43 % przemysłu krajowego wynosiła w poszczególnych miesiącach:

Listopad 1998 r. – 0,35 zł/szt.

Grudzień 1998 r. – 0,29 zł/szt.

Styczeń 1999 r. – 0,24 zł/szt.

Luty 1999 r. – 0,23 zł/szt.

Marzec 1999 r. – 0,22 zł/szt.

W całym okresie badanym średnia cena zbytu przemysłu krajowego wynosiła 0,26 zł/szt., a więc poniżej 0,12 EUR/szt. [zestawienie nr 5, k. 2497–2498].

VIII. Rekompensowanie ceł przez zagranicznego eksportera

W toku postępowania stwierdzono, iż w okresie badanym nie występowało rekompensowanie ceł przez zagranicznego eksportera. Jednakże zjawisko to nie mogło wystąpić przy obejściu polegającym na zmianie struktury geograficznej lub towarowej przywozu. W przypadku klasyfikowania towaru objętego cłami anty dumpingowy mi pod innym kodem taryfowym lub jako towaru o innym pochodzeniu, cło anty dumpingowe w ogóle nie jest przez importerów płacone, a więc nie może być rekompensowane. Rekompensowanie cła przez eksportera zachodzi przy obejściu cła polegającym na tym, że importer sprowadza towar objęty cłami i płaci je, ale jednocześnie zakupuje towar z zagranicy na tak korzystnych warunkach, że mimo zapłacenia cła, nie zmniejszając swojego zysku, jest w stanie utrzymać dotychczasową cenę sprzedaży w kraju. Rekompensata taka może mieć zarówno charakter bezpośredniego obniżenia ceny przez eksportera, jak i działań pośrednich, które mają ten sam efekt. Wobec zjawiska unikania ceł, opisywana w tym punkcie przesłanka dodatkowa stwierdzenia obchodzenia ceł antydumpingowych nie występuje.

IX. Wstępne ustalenia dotyczące dumpingu

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z 2001 r. towar uważa się za dopuszczony do obrotu na polskim obszarze celnym po cenie dumpingowej, jeżeli jego cena eksportowa, cena faktycznie zapłacona lub należna za towar przywożony z kraju eksportu na polski obszar celny jest niższa od wartości normalnej. W wyniku postępowania zakończonego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. ustalono wartość normalną chińskiej zapalniczki jednorazowej w wysokości 0,12 EUR/szt.

Mając na uwadze wskazane w pkt VII średnie ceny zapalniczek objętych postępowaniem w okresie badanym na bazie CIF granica RP oraz okoliczność, że zapalniczki objęte postępowaniem są towarem podobnym do chińskiej plastikowej zapalniczki kieszonkowej gazowej jednorazowej ustalono, że został dopuszczony do obrotu na polskim obszarze celnym towar po cenie dumpingowej.

X. Wstępne ustalenia dotyczące szkody

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z 2001 r. przez szkodę należy rozumieć istotną szkodę wyrządzoną przemysłowi krajowemu, za szkodę uważa się również groźbę wyrządzenia istotnej szkody, jak też istotne opóźnienie w powstaniu przemysłu krajowego.

Stwierdzone wyżej obejście ceł antydumpingowych spowodowało utrzymywanie się szkody ustalonej w decyzji Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r, co obrazuje w szczególności dynamika zmian produkcji i sprzedaży przemysłu krajowego w okresie badanym, [zastawienie nr 3, k. 2490–2493].

Wielkość sprzedaży przemysłu krajowego
Miesiąc	Producent	Sztuk
listopad 1998 r.	S.C. B.	1 000 szt.
	P. S.A.	5 186 szt.
	razem	6 186 szt.
grudzień 1998 r.	S.C. B.	360 500 szt.
	P. S.A.	2 809 szt.
	razem	363 309 szt.
styczeń 1999 r.	S.C. B.	308 950 szt.
	P. S.A.	6 607 szt.
	razem	315 557 szt.
luty 1999 r.	S.C. B.	274 100 szt.
	P. S.A.	13 664 szt.
	razem	287 764 szt.
marzec 1999 r.	S.C. B.	175 350 szt.
	P. S.A.	5 580 szt.
	razem	180 930 szt.
listopad 1998 – marzec 1999	RAZEM	1 153 746 szt.

Wielkość produkcji przemysłu krajowego
Miesiąc	Producent	Sztuk
listopad 1998 r.	S.C. B.	68 000 szt.
	P. S.A.	5 186 szt.
	razem	73 186 szt.
grudzień 1998 r.	S.C. B.	550 000 szt.
	P. S.A.	2 809 szt.
	razem	552 809 szt.
styczeń 1999 r.	S.C. B.	680 000 szt.
	P. S.A.	6 607 szt.
	razem	686 607 szt.
luty 1999 r.	S.C. B.	260 000 szt.
	P. S.A.	13 664 szt.
	razem	273 664 szt.
marzec 1999 r.	S.C. B.	126 000 szt.
	P. S.A.	5 580 szt.
	razem	131 580 szt.
listopad 1998 – marzec 1999	RAZEM	1 717 846 szt.

W toku postępowania przemysł krajowy wykazał, iż po znacznym wzroście produkcji i sprzedaży w miesiącach grudzień 1998 – styczeń 1999, czyli po wprowadzeniu ceł anty dumpingowych, w lutym i marcu 1999 r. nastąpił gwałtowny spadek sprzedaży i produkcji krajowych zapalniczek u Wnioskodawcy. Podobnie u drugiego producenta zapalniczek w kraju wielkość produkcji uległa jedynie chwilowemu wzrostowi w lutym 1999 r. W związku z powyższym w okresie badanym wielkość produkcji przemysłu krajowego wyniosła jedynie ok. 1,7 mln szt., przy niewykorzystanych zdolnościach produkcyjnych.

Ponadto, w badanym okresie, producenci krajowi ponosili straty na sprzedaży z powodu braku możliwości konkurowania z ceną zapalniczki chińskiej. Osłabienie skutków cła nałożonego decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. wpłynęło na obniżenie ceny zapalniczek krajowych (por. pkt VII). Straty te ponoszono mimo prób redukcji kosztów, przy czym koszty produkcji Wnioskodawcy były znacznie wyższe niż ceny importowanych zapalniczek sprzedawanych na polskim rynku. Koszt produkcji zapalniczki krajowej wynosił, przy ustalonej cenie importowanych zapalniczek 0,26 zł./szt. Należy podkreślić, że dla przemysłu krajowego produkcja zapalniczek, wobec braku możliwości zbytu w cenach gwarantujących pokrycie kosztów produkcji, pozostała, pomimo ustanowienia ceł antydumpingowych decyzją z dnia 26 października 1998 r., nierentowna. Powyższe wpłynęło na ograniczenie wielkości produkcji.

Z analizy posiadanych przez Organ danych wynika, że import zapalniczek po cenach dumpingowych był dla przemysłu krajowego barierą, której przemysł nie jest w stanie przezwyciężyć. W konsekwencji rozmiary importu po cenach dumpingowych doprowadziły do znacznego ograniczenia mocy produkcyjnych i zatrudnienia w zakładach krajowych producentów. Wnioskodawca zmuszony był do zwolnienia 29 osób [k. 1–7, 15, 493]. Organ przeanalizował wskaźniki ekonomiczno-finansowe przemysłu krajowego w sprawozdaniu z przeprowadzonych w przedsiębiorstwach S.C. B. oraz P. S.A. weryfikacji danych przedłożonych we wniosku o wszczęcie postępowania antydumpingowego przeglądowego wszczętego postanowieniem z dnia 25 października 2000 r. (M.P. 35, poz. 718) i innych dokumentów dostarczonych w toku postępowania za okres od dnia 5 listopada 1998 r. do dnia 5 listopada 2000 r. Weryfikacji poddano dokumenty obrazujące wskaźniki dotyczące sprzedaży, produkcji, stanu zapasów, stanu zatrudnienia, poziomu wynagrodzenia, zdolności do pozyskania kapitału oraz niekorzystnych skutków w zakresie przepływów pieniężnych. Dodatkowo w celu określenia kondycji finansowej spółki P. S.A. analizie poddano bilanse, rachunki zysków i strat oraz wskaźniki bieżącej płynności finansowej, obrotu należnościami, obrotu zapasami oraz ogólnego zadłużenia. Analizę kondycji finansowej S.C. B. przeprowadzono natomiast na podstawie bilansu, rachunku zysków i strat oraz wskaźników efektywności tj. rentowności majątku, rentowności kapitału własnego, rentowności netto działalności, rentowności brutto sprzedaży, wskaźników płynności „I” i „II” oraz szybkości obrotu zapasów [k. 1361–1366].

Przeprowadzona analiza wykluczyła możliwość, że szkoda została wyrządzona przez inne czynniki niż przywóz po cenach dumpingowych (z wyjątkiem obejścia ceł antydumpingowych przez import zapalniczek do wielokrotnego napełniania pochodzących z Chin oraz zapalniczek deklarowanych jako pochodzących z Tajwanu, wobec których podjęto odrębne środki). Oględziny w zakładach krajowych producentów pozwoliły Organowi przeanalizować, i ostatecznie odrzucić, zarzut importerów, że producenci krajowi nie posiadają możliwości konkurowania jakością swoich produktów z zapalniczkami sprowadzanymi z zagranicy [k. 493, 1291–1298, 1329–1335].

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania przez Organ, należy stwierdzić, w ramach wstępnych ustaleń faktycznych, że przywóz na polski obszar celny, w celu obejścia ustanowionego cła antydumpingowego, plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej jako plastikowych zapalniczek kieszonkowych, gazowych, jednorazowych pochodzących z Wietnamu oraz zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych z zaworkiem, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej jako zapalniczek do wielokrotnego napełniania, oznaczonych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN ex 9613 20 90 0, przywożonych na polski obszar celny z kraju eksportu: Wietnam – towaru podobnego, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 2001 r., wyrządzał szkodę przemysłowi krajowemu, pozostając w związku przyczynowo-skutkowym z ceną dumpingową zapalniczek objętych postępowaniem. Wystąpiło osłabienie skutków ceł antydumpingowych, ustanowionych decyzją Ministra Gospodarki z dnia 26 października 1998 r. na zapalniczki kieszonkowe gazowe jednorazowe, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, oznaczone w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego kodem PCN 9613 10 000, poprzez obniżenie cen ww. zapalniczek krajowych.

Pouczenie

Na postanowienie nie przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 32 ust. 4 z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, w związku art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stronom biorącym udział w postępowaniu antydumpingowym przysługuje prawo wniesienia zastrzeżeń do Ministra Rozwoju, co do wstępnych ustaleń, w terminie 15 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zastrzeżenia powinny zawierać uzasadnienie wraz z danymi i informacjami na ich poparcie.