Lp.

PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ

PRZEPISY KRAJOWE WDRAŻAJĄCE PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ

ZAKRES WYMOGU

Poniższe wymogi obowiązują rolników, którzy prowadzą produkcję rolną, w tym działy specjalne produkcji rolnej, oraz działalność, w ramach której są przechowywane nawozy naturalne w rozumieniu art. 16 pkt 30b ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2020 r. poz. 310 i 284), zwanej dalej „ustawą Prawo wodne”, lub stosowane nawozy w rozumieniu art. 16 pkt 30a ustawy Prawo wodne

1.1

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (Dz. Urz. WE L 375 z 31.12.1991, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 68, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 91/676/EWG”

Rozdział 1.2.1 ust. 1 Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu, zwanego dalej „programem działań”, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2020 r. w sprawie przyjęcia „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” (Dz. U. poz. 243)

Nie wolno stosować nawozów na glebach zamarzniętych, z wyjątkiem gleby, która rozmarza co najmniej powierzchniowo w ciągu dnia, lub na glebach zalanych wodą lub nasyconych wodą, lub pokrytych śniegiem

1.2

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.2.2 ust. 1–4 i rozdział 1.2.3 ust. 1–3 programu działań

Nie wolno stosować nawozów na gruntach rolnych w pobliżu wód powierzchniowych w odległościach określonych w tabeli 1 w programie działań oraz w rozdziale 1.2.2 ust. 3 i 4 i w rozdziale 1.2.3 ust. 1–3 programu działań

1.3

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.2.2 ust. 5 programu działań

Nie wolno myć rozsiewaczy nawozów i sprzętu do aplikacji nawozów oraz rozlewać wody z ich mycia w odległości mniejszej niż 25 m od brzegu:

1) zbiorników wodnych, jezior, cieków naturalnych, rowów, kanałów oraz ujęć wody, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy Prawo wodne, oraz

2) obszarów morskiego pasa nadbrzeżnego

1.4

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.2.3 ust. 4 pkt 1 programu działań

Rolnik, stosując nawozy azotowe mineralne na gruntach położonych na stoku o nachyleniu większym niż 10%, co oznacza wzrost pochylenia terenu o 1 m na długości 10 m, zwanym dalej „terenem o dużym nachyleniu”, jest obowiązany do rozdzielania dawek tych nawozów, tak aby poszczególne dawki nie przekraczały 100 kg N/ha, z wyjątkiem części terenu o dużym nachyleniu określonym w rozdziale 1.2.3 ust. 1–3 programu działań

1.5

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.2.3 ust. 4 pkt 2 programu działań

Rolnik, stosując nawozy na gruntach ornych położonych na terenie o dużym nachyleniu, jest obowiązany do dokonania ich bezpośredniej aplikacji do gleby lub przyorania, lub wymieszania z glebą, a w okresie wegetacyjnym roślin uprawnych – do stosowania ich przy największym zapotrzebowaniu roślin na azot, z wyjątkiem części terenu o dużym nachyleniu określonym w rozdziale 1.2.3 ust. 1–3 programu działań;

przyorania lub wymieszania z glebą dokonuje się w ciągu 4 godzin od zastosowania nawozu naturalnego, jednak nie później niż następnego dnia po jego zastosowaniu

1.6

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.2.3 ust. 4 pkt 3 programu działań

Rolnik, uprawiając działkę rolną położoną na terenie o dużym nachyleniu, jest obowiązany do jej uprawiania w kierunku poprzecznym do nachylenia stoku, stosując odkładanie skiby w górę stoku, o ile pozwala na to wielkość i usytuowanie tej działki rolnej, lub przy zastosowaniu konserwujących systemów uprawy zapobiegających wymywaniu, takich jak uprawa uproszczona, uprawa uproszczona pasowa lub uprawa zerowa, z wyjątkiem części terenu o dużym nachyleniu określonym w rozdziale 1.2.3 ust. 1–3 programu działań;

wymóg ten nie dotyczy działki rolnej mniejszej niż 1 ha, na której stosuje się uproszczony system uprawy

1.7

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.2.3 ust. 5 programu działań

Nie wolno przechowywać nawozów na terenie o dużym nachyleniu w odległości 25 m od linii brzegu wód powierzchniowych, pasa morskiego i ujęć wód, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy Prawo wodne

1.8

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.3 programu działań

Rolnik jest obowiązany do stosowania nawozów na gruntach rolnych w terminach określonych w rozdziale 1.3 programu działań

1.9

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.3 ust. 2 oraz rozdział 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 programu działań

Rolnik, który zakłada uprawy jesienią po późno zbieranych przedplonach, buraku cukrowym, kukurydzy lub późnych warzywach i zastosował nawozy w innym terminie niż określony w tabeli 2 w programie działań, jest obowiązany do przechowywania dokumentów wskazujących termin zbioru, datę stosowania nawozu, zastosowane nawozy i ich dawkę oraz termin siewu jesiennej uprawy – przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu

1.10

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.3 ust. 2 programu działań

Rolnik, o którym mowa w lp. 1.9, jest obowiązany do posiadania dokumentów wskazujących termin zbioru, datę stosowania nawozu, zastosowane nawozy i ich dawkę oraz termin siewu jesiennej uprawy

1.11

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.3 ust. 2 programu działań

Rolnik, o którym mowa w lp. 1.9, stosując wieloskładnikowe nawozy dla zakładanych upraw, o których mowa w lp. 1.9, nie może przekroczyć dawki 30 kg N/ha

1.12

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 1 i 2 programu działań

Rolnik jest obowiązany do przechowywania nawozów naturalnych płynnych i nawozów naturalnych stałych w bezpieczny dla środowiska sposób, zapobiegający przedostawaniu się odcieków do wód i gruntu przez zapewnienie powierzchni nieprzepuszczalnych miejsc do przechowywania nawozów naturalnych stałych oraz pojemności przykrytych, w szczególności osłoną elastyczną lub osłoną pływającą, zbiorników na nawozy naturalne płynne, które powinny posiadać szczelne dno i ściany

1.13

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 2, 4–6 i ust. 11 pkt 1 programu działań

Rolnik prowadzący chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie większej niż 210 DJP, w tym prowadzący chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, jest obowiązany, w terminie od dnia 1 stycznia 2022 r., do zapewnienia odpowiedniej powierzchni lub pojemności miejsc do przechowywania nawozów naturalnych, która umożliwi przechowywanie co najmniej 6-miesięcznej produkcji nawozów naturalnych płynnych i co najmniej 5-miesięcznej produkcji nawozów naturalnych stałych, w okresach, w których te nawozy nie są wykorzystywane rolniczo;

w przypadku gdy wytworzone w gospodarstwie rolnym nawozy naturalne podlegają procesom technologicznym przetwarzania lub przekazaniu, wymagana pojemność zbiorników oraz powierzchnia miejsc do przechowywania nawozów naturalnych może ulec stosownemu zmniejszeniu

1.14

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 2, 4–6 i ust. 11 pkt 2 programu działań

Rolnik prowadzący chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie mniejszej lub równej 210 DJP jest obowiązany, w terminie od dnia 1 stycznia 2025 r., do zapewnienia odpowiedniej powierzchni lub pojemności miejsc do przechowywania nawozów naturalnych, która umożliwi przechowywanie co najmniej 6-miesięcznej produkcji nawozów naturalnych płynnych lub co najmniej 5-miesięcznej produkcji nawozów naturalnych stałych, w okresach, w których te nawozy nie są wykorzystywane rolniczo;

w przypadku gdy wytworzone w gospodarstwie rolnym nawozy naturalne podlegają procesom technologicznym przetwarzania lub przekazaniu, wymagana pojemność zbiorników oraz powierzchnia miejsc do przechowywania nawozów naturalnych może ulec stosownemu zmniejszeniu

1.15

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 12 programu działań

Rolnik przyjmujący nawozy naturalne na podstawie umowy ma obowiązek posiadania, w chwili przyjmowania tych nawozów, odpowiedniej powierzchni lub pojemności posiadanych miejsc do ich przechowywania w bezpieczny dla środowiska sposób, zapobiegający przedostawaniu się odcieków do wód i gruntu

1.16

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 3 programu działań

W przypadku utrzymywania zwierząt gospodarskich na głębokiej ściółce obornik jest przechowywany w budynku inwentarskim o nieprzepuszczalnym podłożu

1.17

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 7 programu działań

Zabrania się przechowywania obornika bezpośrednio na gruntach rolnych przez okres dłuższy niż 6 miesięcy od dnia utworzenia każdej z pryzm

1.18

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 7 pkt 1 programu działań

W przypadku czasowego, jednak nie dłuższego niż przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia każdej z pryzm, przechowywania obornika bezpośrednio na gruntach rolnych, zwanego dalej „czasowym przechowywaniem obornika”, rolnik jest obowiązany do zlokalizowania pryzmy poza zagłębieniami terenu, na możliwie płaskim terenie, o dopuszczalnym spadku do 3%, w miejscu niepiaszczystym i nie-podmokłym, w odległości większej niż 25 m od linii brzegu wód powierzchniowych, pasa morskiego i ujęć wód, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy Prawo wodne

1.19

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 7 pkt 2 programu działań

W przypadku czasowego przechowywania obornika rolnik jest obowiązany do przechowywania mapy lub szkicu działki, na których zaznaczona jest lokalizacja pryzmy z obornikiem składowanym bezpośrednio na gruncie oraz data jej złożenia, przez okres 3 lat od dnia zakończenia przechowywania obornika

1.20

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 7 pkt 3 programu działań

W przypadku czasowego przechowywania obornika obornik na pryzmie można ponownie przechowywać w tym samym miejscu po upływie 3 lat od dnia zakończenia uprzedniego przechowywania obornika

1.21

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 8 programu działań

Nie wolno przechowywać pomiotu ptasiego bezpośrednio na gruncie

1.22

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 9 programu działań

Nie wolno przechowywać kiszonek bezpośrednio na gruncie, a rolnik jest obowiązany do ich przechowywania w szczególności w silosach, rękawach foliowych, na płytach lub na podkładzie z folii, sieczki, słomy lub innego materiału, który pochłania odcieki, oraz pod przykryciem foliowym

1.23

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 10 programu działań

Nie wolno przechowywać nawozów naturalnych oraz kiszonek w odległości mniejszej niż 25 m od:

1) studni lub ujęć wody, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy Prawo wodne;

2) linii brzegu wód powierzchniowych oraz pasa morskiego

1.24

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 13 programu działań

Zbiornik na nawozy naturalne płynne zapewnia możliwość gromadzenia co najmniej 4-miesięcznej produkcji tego nawozu, z tym że wymóg ma zastosowanie do dnia:

1) 31 grudnia 2021 r. – w przypadku podmiotów prowadzących chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie większej niż 210 DJP, w tym podmiotów prowadzących chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior;

2) 31 grudnia 2024 r. – w przypadku podmiotów prowadzących chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie mniejszej lub równej 210 DJP

1.25

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 14 programu działań

Nie wolno utrzymywać zwierząt futerkowych w klatkach i bateriach klatek z ażurową podłogą bez zabezpieczenia gruntu znajdującego się pod nimi, które należy wykonać ze szczelnej i litej, odpornej na mechaniczne uszkodzenia powierzchni, ukształtowanej w sposób zabezpieczający przedostawanie się odcieku do wód lub gruntu, z wyjątkiem utrzymywania tych zwierząt w systemie pastwiskowym z regularną zmianą zadarnionych kwater

1.26

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.4 ust. 15 programu działań

Nie wolno mieszać i wspólnie przechowywać odchodów zwierząt futerkowych mięsożernych z odpadami pochodzącymi z przygotowania paszy dla tych zwierząt

1.27

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105 ust. 1 ustawy Prawo wodne oraz rozdział 1.5 ust. 1 pkt 2 programu działań

Roczna dawka nawozów naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawiera nie więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych

1.28

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 1.5 ust. 2 programu działań

W przypadku przekazywania nawozów naturalnych rolnik przekazujący te nawozy jest obowiązany do obliczenia ilości:

1) nawozów naturalnych:

1.29

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105a ust. 1–3 oraz art. 105c ustawy Prawo wodne oraz rozdział 1.5 ust. 3 i 5–7 programu działań¹⁾

Rolnik, który:

1) prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior lub

2) posiada gospodarstwo rolne o powierzchni powyżej 100ha użytków rolnych, lub

3) uprawia uprawy intensywne, których lista została określona w załączniku nr 7 do programu działań, na gruntach ornych na powierzchni powyżej 50 ha, lub

4) utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego, lub

5) nabył nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny do bezpośredniego rolniczego wykorzystania w celu nawożenia lub poprawy właściwości gleby od rolnika, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, lub od podmiotu importującego nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny z terytoriów państw trzecich

– jest obowiązany do posiadania planu nawożenia azotem.

Plan ten, w przypadku wyżej wymienionych rolników lub pozostałych, którzy opracują go dobrowolnie, jest opracowany zgodnie ze zbiorem zaleceń dobrej praktyki rolniczej, na podstawie składu chemicznego nawozów oraz potrzeb pokarmowych roślin i zasobności gleb, uwzględniających stosowane odpady i nawozy. Plan ten zawiera rozplanowanie stosowania nawozów na poszczególnych działkach rolnych w gospodarstwie rolnym, z uwzględnieniem potrzeb pokarmowych roślin w warunkach danego siedliska, oraz jest opracowany w terminie pozwalającym na prawidłowe i bezpieczne stosowanie nawozów (nie później niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozów)

1.30

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105a ust. 6 ustawy Prawo wodne

Rolnik, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, może zbyć do 30% gnojówki i gnojowicy do bezpośredniego rolniczego wykorzystania

1.31

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105b ust. 1 i 6 ustawy Prawo wodne

Rolnik, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, obowiązany do posiadania planu nawożenia azotem:

1) uzyskuje pozytywną opinię okręgowej stacji chemiczno-rolniczej o tym planie – nie później niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozów;

2) doręcza wójtowi, burmistrzowi, prezydentowi miasta oraz właściwemu organowi Inspekcji Ochrony Środowiska, właściwym ze względu na miejsce stosowania nawozów, kopię tego planu wraz z kopią pozytywnej opinii okręgowej stacji chemiczno-rolniczej o tym planie, nie później niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozów

1.32

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105a ust. 8 oraz art. 105c ustawy Prawo wodne

Rolnik, który jest obowiązany do opracowania planu nawożenia azotem lub opracował go dobrowolnie, nie może stosować wyższych dawek nawozów niż wynikające z tego planu

1.33

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105c ustawy Prawo wodne oraz rozdział 1.5 ust. 3 i 8 programu działań¹⁾

Rolnik, którego nie dotyczy obowiązek opracowania planu nawożenia azotem lub nie opracował go dobrowolnie, stosuje nawozy w dawkach nieprzekraczających maksymalnych ilości azotu działającego ze wszystkich źródeł określonych w tabeli 14 załącznika nr 9 do programu działań, dla upraw w plonie głównym, dla plonów uzyskiwanych w warunkach uregulowanego odczynu gleby, zbilansowanego nawożenia azotem, fosforem i potasem (NPK) i stosowania integrowanej ochrony roślin

1.34

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105a ust. 4 i 5 ustawy Prawo wodne i rozdział 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 programu działań²⁾

Rolnik, który:

1) prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior lub

2) posiada gospodarstwo rolne o powierzchni powyżej 100ha użytków rolnych, lub

3) uprawia uprawy intensywne, których lista została określona w załączniku nr 7 do programu działań, na gruntach ornych na powierzchni powyżej 50 ha, lub

4) utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego, lub

5) zbył nawozy naturalne do bezpośredniego rolniczego wykorzystania, lub

6) nabył nawóz naturalny od rolnika, o którym mowa w pkt 1–5, lub produkt pofermentacyjny od rolnika, o którym mowa w pkt 1–4

– jest obowiązany do przechowywania umowy, na podstawie której nawozy naturalne lub produkty pofermentacyjne mogą być zbywane, w tym przekazane, przez okres 3 lat od dnia jej wygaśnięcia

1.35

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 2 ust. 2 pkt 1 programu działań²⁾

Rolnik, który nie posiada planu nawożenia azotem oraz gospodaruje na powierzchni większej lub równej 10 ha użytków rolnych lub utrzymuje zwierzęta gospodarskie w liczbie większej lub równej 10 DJP według stanu średniorocznego, jest obowiązany do posiadania obliczeń maksymalnych dawek azotu

1.36

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 2 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 programu działań²⁾

Rolnik, który gospodaruje napowierzchni większej lub równej 10ha użytków rolnych lub utrzymuje zwierzęta gospodarskie w liczbie większej lub równej 10 DJP według stanu średniorocznego, jest obowiązany do prowadzenia – w postaci papierowej, w formie zapisów własnych, arkuszy, dzienników lub książki nawozowej, lub w postaci elektronicznej – ewidencji zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem zwierającej informacje o:

1)dacie zastosowania nawozu;

2)rodzaju uprawy i powierzchni uprawy, na której został zastosowany nawóz;

3)rodzaju zastosowanego nawozu;

4)zastosowanej dawce nawozu;

5) terminie przyorania nawozu naturalnego, w przypadku zastosowania tego nawozu na terenie o dużym nachyleniu

1.37

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Rozdział 2 ust. 2 pkt 2 i ust. 4 programu działań²⁾

Rolnik, który gospodaruje na powierzchni większej lub równej 10 ha użytków rolnych lub utrzymuje zwierzęta gospodarskie w liczbie większej lub równej 10 DJP według stanu średniorocznego, jest obowiązany do przechowywania ewidencji zabiegów, o której mowa w lp. 1.36, przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu

1.38

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG

Art. 105a ust. 9 oraz art. 105c ust. 2 ustawy Prawo wodne oraz rozdział 2 ust. 4 programu działań²⁾

Rolnik, który gospodaruje na powierzchni większej lub równej 10 ha użytków rolnych lub utrzymuje zwierzęta gospodarskie w liczbie większej lub równej 10 DJP według stanu średniorocznego, jest obowiązany do przechowywania planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu

Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze Natura 2000. W przypadku, gdy na obszarze Natura 2000 jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg obowiązuje w stosunku do tej części

2.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b oraz art. 4 ust. 1, 2 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz. Urz. UE L 20 z 26.01.2010, str. 7), zwanej dalej „dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE”

Art. 28 ust. 5 oraz art. 29 ust. 3 ustawy z dnia16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie przyrody”

Przestrzega się wymagań obligatoryjnych wynikających z planów zadań ochronnych sporządzonych na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody albo planów ochrony sporządzonych na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody w zakresie dotyczącym gatunków ptaków wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków (Dz. U. Nr 25, poz. 133 i Nr 67, poz. 358 oraz z 2012 r. poz. 358), które spełniają kryteria określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 (Dz. U. z 2014 r. poz. 1713), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie siedlisk przyrodniczych”

Poniższy wymóg obowiązuje rolników, którzy realizują działania lub przedsięwzięcia, mogące znacząco lub znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000 lub na obszar Natura 2000 w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o udostępnianiu informacji”

3.

Art. 4 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE

Art. 33 ustawy o ochronie przyrody, w związku z art. 59 ustawy o udostępnianiu informacji i art. 34 ustawy o ochronie przyrody

Zabrania się podejmowania działań mogących, osobno lub w połączeniu z innymi działaniami, znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000. Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który realizuje działanie po uzyskaniu zezwolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody. Przedsięwzięcia, które mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, o których mowa w art. 33 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody, mogą być realizowane, jeżeli:

1) została wydana decyzja, o której mowa w art. 71 lub 72 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 8 i 9 ustawy o udostępnianiu informacji, albo

2) po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 została wydana decyzja, o której mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji

Poniższe wymogi obowiązują rolników na terenie całego kraju

4.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE

§ 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. poz. 2183), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt”

Przestrzega się zakazu niszczenia siedlisk i ostoi, będących obszarem rozrodu, wychowu młodych, odpoczynku, migracji lub żerowania ptaków objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 i § 3 rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt i wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do tego rozporządzenia

5.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE

Art. 60 ust. 6 pkt 2–4 ustawy o ochronie przyrody

W strefach ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania ptaków wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt zabrania się:

1) wycinania drzew lub krzewów;

2) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą ochrony poszczególnych gatunków;

3) wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji.

Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który posiada, wydane na podstawie art. 60 ust. 7 ustawy o ochronie przyrody, zezwolenie regionalnego dyrektora ochrony środowiska

Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze Natura 2000. W przypadku, gdy na obszarze Natura 2000 jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg obowiązuje w stosunku do tej części

6.

Art. 6 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. Urz. WE L 206 z 22.07.1992, str. 7, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 102, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 92/43/EWG”

Art. 28 ust. 5 oraz art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody

Przestrzega się wymagań obligatoryjnych wynikających z planów zadań ochronnych sporządzonych na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody albo planów ochrony sporządzonych na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody w zakresie dotyczącym typów siedlisk przyrodniczych, gatunków zwierząt oraz gatunków roślin, wymienionych w załącznikach nr 1–3 do rozporządzenia w sprawie siedlisk przyrodniczych

Poniższe wymogi obowiązują rolników na terenie całego kraju

7.

Art. 14 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 178/2002”

Nie wolno wprowadzać na rynek żywności, która jest szkodliwa dla zdrowia lub nie nadaje się do spożycia przez ludzi

8.

Art. 15 rozporządzenia nr 178/2002

Nie wolno wprowadzać na rynek paszy niebezpiecznej dla zwierząt i stosować jej w żywieniu zwierząt

9.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 4 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. g i pkt 5 lit. f do rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 319, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 852/2004”

Rolnik jest obowiązany, jeżeli hoduje, zbiera lub poluje na zwierzęta lub wytwarza produkty podstawowe pochodzenia zwierzęcego lub jeżeli produkuje lub zbiera produkty roślinne, do postępowania z odpadami i substancjami niebezpiecznymi w taki sposób, aby uniemożliwić zanieczyszczenie produktów pochodzenia zwierzęcego lub produktów roślinnych

10.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 4 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. h do rozporządzenia (WE) nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany, jeżeli hoduje, zbiera lub poluje na zwierzęta lub wytwarza produkty podstawowe pochodzenia zwierzęcego, do zapobiegania występowaniu i rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych przenoszonych na ludzi wraz z żywnością pochodzenia zwierzęcego, w tym poprzez zgłaszanie podejrzenia takich chorób właściwym organom i podejmowanie środków ostrożności przy przyjmowaniu nowych zwierząt

11.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. j oraz pkt 5 lit. h do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do stosowania:

1) dodatków do pasz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 29; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 40, str. 238) oraz ustawą z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach (Dz. U. z 2014 r. poz. 398), w tym w szczególności ze wskazaniami zamieszczonymi na opakowaniu lub etykiecie dołączonej do tego opakowania;

2) produktów leczniczych weterynaryjnych zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii;

3) środków ochrony roślin i produktów biobójczych zgodnie z oznakowaniem lub etykietą

12.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja III pkt 8 lit. a, b, d, e oraz pkt 9 lit. a i c do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do posiadania dokumentacji dotyczącej:

1) wszelkich odpowiednich sprawozdań (raportów) na temat przeprowadzonych kontroli zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego;

2) rodzaju i pochodzenia paszy podawanej zwierzętom;

3) produktów leczniczych weterynaryjnych lub innych produktów leczniczych podawanych zwierzętom oraz dat ich podawania i okresów karencji;

4) wyników analiz próbek pobranych z roślin lub od zwierząt lub innych próbek pobranych dla celów diagnostycznych, istotnych ze względu na zdrowie ludzi;

5) stosowania środków ochrony roślin i produktów biobójczych

13.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja II pkt 6 do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do podejmowania odpowiednich czynności zaradczych określonych w zaleceniach pokontrolnych, wynikających z przeprowadzonych kontroli urzędowych

14.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 3 ust. 1 oraz załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część I pkt 1 lit. b–e oraz pkt 2–4 do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 55, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 853/2004”

Rolnik jest obowiązany zapewnić, żeby surowe mleko lub siara pochodziły od zwierząt, które spełniają wymagania określone w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 część I pkt 1 lit. b–e oraz pkt 2 do rozporządzenia nr 853/2004, z uwzględnieniem odstępstw i zakazów, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 część I pkt 3 i 4 do rozporządzenia nr 853/2004

15.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część I pkt 5 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik jest obowiązany do odizolowania zwierząt zakażonych lub podejrzanych o zakażenie którąkolwiek z chorób, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części I pkt 1 i 2 do rozporządzenia nr 853/2004, w celu uniknięcia negatywnego wpływu na surowe mleko lub siarę pozyskiwane od zwierząt zdrowych

16.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część II pkt A, pkt B ppkt 1 lit. a, d, ppkt 2 i 4 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik jest obowiązany do przestrzegania w gospodarstwie, w którym jest produkowane surowe mleko lub siara z przeznaczeniem do wprowadzenia na rynek, warunków, które dotyczą:

1) pomieszczeń i wyposażenia, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części II pkt A do rozporządzenia nr 853/2004;

2) higieny podczas udoju, przechowywania i transportu, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale I części II pkt B ppkt 1 lit. a, d, ppkt 2 i 4 do rozporządzenia nr 853/2004

17.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja X rozdział 1 pkt 1 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik produkujący jaja jest obowiązany, do czasu ich sprzedaży, przechowywać je tak aby były:

1) czyste, suche, wolne od obcych zapachów;

2) skutecznie zabezpieczone przed wstrząsami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych

18.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja I pkt 4 lit. e i g do rozporządzenia (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiającego wymagania dotyczące higieny pasz (Dz. Urz. UE L 35 z 08.02.2005, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 183/2005”

Rolnik będący podmiotem działającym na rynku pasz jest obowiązany do:

1) przechowywania i przewożenia odpadów oraz substancji niebezpiecznych oddzielnie i bezpiecznie, w sposób zapobiegający niebezpieczeństwu zanieczyszczenia pasz;

2) uwzględniania wyników stosownych analiz próbek produktów pierwotnych lub innych próbek istotnych dla bezpieczeństwa pasz

19.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 5 oraz załącznikiem III pkt 1 i 2 do rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik jest obowiązany do przechowywania oraz dystrybuowania w gospodarstwie pasz zgodnie z wymaganiami, o których mowa w załączniku III pkt 1 i 2 do rozporządzenia nr 183/2005

20.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 6 rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik może zaopatrywać się i stosować pasze pochodzące wyłącznie z zakładów zarejestrowanych lub zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem nr 183/2005

21.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 2 lit. a, b i e do rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik będący podmiotem działającym na rynku pasz jest obowiązany do prowadzenia w gospodarstwie dokumentacji dotyczącej:

1) każdego przypadku zastosowania środków ochrony roślin oraz produktów biobójczych;

2) stosowania nasion zmodyfikowanych genetycznie;

3) źródła i ilości paszy w każdej partii przyjmowanej, a także przeznaczenia i ilości paszy w każdej partii wydawanej

22.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 oraz zmieniającego dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 152 z 16.06.2009, str. 11) oraz rozporządzeniem Komisji (UE) nr 37/2010 z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie substancji farmakologicznie czynnych i ich klasyfikacji w odniesieniu do maksymalnych limitów pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 15 z 20.01.2010, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 37/2010”

Rolnik jest obowiązany do przestrzegania:

1) w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego maksymalnych lub tymczasowych maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych stosowanych w weterynaryjnych produktach leczniczych, określonych w tabeli 1 w załączniku do rozporządzenia nr 37/2010;

2) zakazu stosowania substancji określonych w tabeli 2 w załączniku do rozporządzenia nr 37/2010

23.

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniającego dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 70 z 16.03.2005, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 396/2005”

Rolnikowi nie wolno:

1) wprowadzać do obrotu jako żywność lub pasza,

2) podawać zwierzętom

– produktów objętych załącznikiem I do rozporządzenia nr 396/2005, jeżeli produkty te zawierają pozostałości pestycydów przekraczające największe dopuszczalne poziomy, o których mowa w załącznikach II i III do rozporządzenia nr 396/2005, albo wartości, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr 396/2005

24.

Art. 18 rozporządzenia nr 178/2002

Rolnik jest obowiązany do zapewnienia identyfikowalności zwierząt hodowlanych, żywności, pasz oraz substancji przeznaczonych do dodania do pasz:

1) dostarczonych rolnikowi,

2) które rolnik wprowadza na rynek

– w tym w szczególności poprzez posiadanie odpowiedniej dokumentacji

25.

Art. 19 rozporządzenia nr 178/2002

W przypadku gdy rolnik uzna, że żywność przez niego wyprodukowana jest niezgodna z wymogami w zakresie bezpieczeństwa żywności lub gdy podejrzewa, że nie spełnia ona tych wymogów jest obowiązany do:

1) natychmiastowego postępowania w celu wycofania z rynku tej żywności;

2) powiadomienia o tym fakcie właściwych władz (organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Weterynaryjnej, Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz inne organy w zakresie ich kompetencji);

3) współpracy z właściwą władzą;

4) poinformowania konsumentów o przyczynach wycofania żywności i w razie konieczności odbioru od konsumentów produktów już im dostarczonych, jeżeli inne środki nie były wystarczające do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia

26.

Art. 20 rozporządzenia nr 178/2002

W przypadku gdy rolnik uzna, że pasza przez niego wyprodukowana jest niezgodna z wymogami w zakresie bezpieczeństwa pasz lub gdy podejrzewa, że nie spełnia ona tych wymogów jest obowiązany do:

1) natychmiastowego postępowania w celu wycofania z rynku tej paszy;

2) powiadomienia o tym fakcie właściwych władz (organy Inspekcji Weterynaryjnej);

3) współpracy z właściwą władzą;

4) poinformowania nabywcy paszy o przyczynach jej wycofania i w razie konieczności odbioru od niego produktów już dostarczonych, jeżeli inne środki nie są wystarczające do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia

27.

Art. 3 lit. a, art. 4 pkt 2 oraz art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotyczącej zakazu stosowania w gospodarstwach hodowlanych niektórych związków o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i β-agonistycznym i uchylającej dyrektywy 81/602/EWG, 88/146/EWG oraz 88/299/EWG (Dz. Urz. WE L 125 z 23.05.1996, str. 3, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 19, str. 64, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 96/22/WE”

Art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1539, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie zdrowia zwierząt”

Nie wolno podawać zwierzętom gospodarskim, zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie oraz zwierzętom akwakultury substancji, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z uwzględnieniem odstępstw, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 i art. 68 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

28.

Art. 3 lit. b dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się utrzymywania w gospodarstwie zwierząt akwakultury, w których organizmie znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków, gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

29.

Art. 3 lit. b i 7 ust. 1 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku lub uboju zwierząt gospodarskich lub zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków, gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67, oraz w przypadku przewidzianym w art. 71 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

30.

Art. 3 lit. d i e dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 4 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku i przetwarzania mięsa zwierząt gospodarskich, zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie i zwierząt akwakultury, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków, gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

31.

Art. 4 pkt 1 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 53 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, art. 69 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.), zwanej dalej „Prawem farmaceutycznym”

Rolnik musi przechowywać dokumentację leczenia zwierząt, przez 5 lat od daty dokonania w niej ostatniego wpisu

32.

Art. 4 pkt 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 66 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się posiadania i przechowywania w gospodarstwie produktów leczniczych weterynaryjnych zawierających:

1) substancje o działaniu beta-agonistycznym, które mogą być stosowane w celu przyspieszenia porodu;

2) oestradiol 17β lub jego pochodne estropodobne

33.

Art. 4 pkt 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 67 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się podawania w postaci zastrzyków substancji, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, zwierzętom hodowlanym włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych

34.

Art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 68 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Ryby mogą być poddawane, w pierwszych 3 miesiącach życia, zabiegom mającym na celu zmianę płci, przy zastosowaniu leczniczych produktów weterynaryjnych o działaniu androgennym, których umieszczanie na rynku jest dopuszczone na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego

35.

Art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 68 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się wykonywania czynności zootechnicznych na zwierzętach przeznaczonych do chowu lub hodowli, włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych

36.

Art. 7 ust. 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 71 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku mięsa lub innych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, pochodzących ze zwierząt lub od zwierząt, którym były podawane substancje o działaniu estrogennym, androgennym lub gestagennym, jeżeli przed dokonaniem uboju zwierzęcia nie był przestrzegany okres karencji wymagany dla wydalenia z jego organizmu produktów leczniczych weterynaryjnych

37.

Art. 3 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 2008/71/WE z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji świń (Dz. Urz. UE L 213 z 08.08.2008, str. 31, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2008/71/WE”

Art. 6 i 9 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. z 2015 r. poz. 1172 i 1893), zwanej dalej „ustawą o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt”

Rolnik posiada numer siedziby stada

38.

Art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/71/WE

§ 2–5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 grudnia 2018 r. w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz (Dz. U. poz. 2505), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz”

§ 2, § 3, § 5 i § 6 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 sierpnia 2018 r. w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzanie danych do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych (Dz. U. poz. 1680), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzanie danych do systemu teleinformatycznego ARiMR”

Rolnik prowadzi księgę rejestracji świń w formie:

1) papierowej albo

2) elektronicznej, w tym przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i dokonywanie za jego pośrednictwem zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do świń

– dokonując wpisów do księgi rejestracji świń w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące obowiązek wpisu, lub 2 dni od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące obowiązek wpisu, w przypadku księgi rejestracji świń prowadzonej w siedzibie stada położonej na obszarze zapowietrzonym, zagrożonym lub innym obszarze podlegającym ograniczeniom, ustanowionym zgodnie z przepisami o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, w tym zgodnie z przepisami Unii Europejskiej obowiązującymi w tym zakresie.

Księga rejestracji świń w formie papierowej powinna być prowadzona zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.

39.

Art. 4 ust. 2 lit. a dyrektywy Rady 2008/71/WE

Art. 38 ust. 9 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. poz. 308), zwanej dalej „ustawą o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego”

Art. 31 ust. 4 pkt 3 i 4 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik jest obowiązany do udostępniania na żądanie osoby upoważnionej do dokonywania czynności kontrolnych: pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli, dokumentów związanych z przedmiotem kontroli oraz okazywania i udostępniania danych informatycznych

40.

Art. 4 ust. 2 lit. c dyrektywy Rady 2008/71/WE

Art. 25 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

§ 2, § 3, § 5 i § 6 rozporządzenia w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzanie danych do systemu teleinformatycznego ARiMR

Rolnik przechowuje dane zawarte w księdze rejestracji świń przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia.

Wymóg przechowywania danych zawartych w księdze rejestracji świń nie dotyczy danych powstałych od dnia 1 stycznia 2019 r., w przypadku rolnika, który prowadzi księgę rejestracji świń w formie elektronicznej przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i za jego pośrednictwem dokonuje zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do świń.

41.

Art. 5 dyrektywy Rady 2008/71/WE

Art. 17 ust. 2 pkt 3 i art. 20 ust. 2 pkt 1 i ust. 2a ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

§ 1 ust. 3, § 3 ust. 3, § 4, § 6 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 listopada 2007 r. w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich (Dz. U. poz. 1635, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń”

Rolnik jest obowiązany oznakować świnię numerem identyfikacyjnym zgodnym z numerem siedziby stada, w której świnia się urodziła, przez założenie na małżowinę uszną kolczyka z tym numerem albo wytatuowanie tego numeru przed opuszczeniem przez to zwierzę siedziby stada, w której się urodziło, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia urodzenia tego zwierzęcia.

W przypadku gdy świnia została przemieszczona do siedziby stada innej niż siedziba stada urodzenia i świnia przebywa w tej siedzibie stada dłużej niż 30 dni, rolnik jest obowiązany bezzwłocznie, nie później niż przed opuszczeniem przez to zwierzę tej siedziby stada, dodatkowo oznakować tę świnię numerem identyfikacyjnym zgodnym z numerem siedziby stada, w której świnia przebywa powyżej 30 dni, przez założenie na małżowinę uszną kolczyka z tym numerem albo wytatuowanie tego numeru.

42.

Art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiającego system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącego etykietowania mięsa wołowego i produktów z mięsa wołowego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 (Dz. Urz. WE L 204 z 11.08.2000, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 30, str. 248, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1760/2000”

Art. 17 ust. 2 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

§ 1 ust. 3, § 3 ust. 1, 2–2b, § 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 rozporządzenia w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń

W siedzibie stada wszystkie sztuki bydła są znakowane przez umieszczenie na obu uszach kolczyków w terminie 7 dni od dnia urodzenia lub dnia kontroli granicznej w przypadku bydła przywożonego z państwa trzeciego (z wyłączeniem, gdy miejscem przeznaczenia jest rzeźnia, a uboju dokona się w terminie 20 dni od czasu przejścia takiej kontroli), jednak nie później niż do dnia opuszczenia siedziby stada, w której się urodziły. Bydło pochodzące z innego państwa członkowskiego zachowuje swoje oryginalne kolczyki

43.

Art. 7 rozporządzenia nr 1760/2000

Art. 9 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik posiada numer siedziby stada

44.

Art. 7 ust. 1 tiret pierwsze i ust. 5 rozporządzenia nr 1760/2000

§ 2 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz
§ 2, § 3, § 5 i § 6 rozporządzenia w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzanie danych do systemu teleinformatycznego ARiMR

Rolnik prowadzi księgę rejestracji bydła w formie:

1) papierowej albo

2) elektronicznej, w tym przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i dokonywanie za jego pośrednictwem zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do bydła

– dokonując wpisów do księgi rejestracji bydła w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące obowiązek wpisu.

45.

Art. 7 ust. 1 tiret drugie rozporządzenia nr 1760/2000 w związku z art. 7 ust. 5 tego rozporządzenia

Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt § 2 pkt 1 lit. d rozporządzenia w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzanie danych do systemu teleinformatycznego ARiMR

Posiadacze bydła zgłaszają fakt urodzenia, śmierci oraz przewozu bydła do i z siedziby stada wraz z datami tych zdarzeń kierownikowi biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w terminie 7 dni od dnia nastąpienia tego zdarzenia.

46.

(uchylona)

47.

Art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 1760/2000

Art. 32a ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik będący posiadaczem bydła obowiązany jest przedstawiać, na żądanie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz organów Inspekcji Weterynaryjnej, informacje dotyczące pochodzenia, identyfikacji lub przeznaczenia bydła

48.

Art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1760/2000 w związku z art. 7 ust. 5 tego rozporządzenia

Art. 25 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt § 2 i § 3 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

§ 2, § 3, § 5 i § 6 rozporządzenia w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzanie danych do systemu teleinformatycznego ARiMR Art. 38 ust. 1 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

Rolnik prowadzi księgę rejestracji bydła w formie:

1) papierowej albo

2) elektronicznej, w tym przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i dokonywanie za jego pośrednictwem zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do bydła.

Rolnik przechowuje dane zawarte w księdze rejestracji bydła przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia.

Wymóg przechowywania danych zawartych w księdze rejestracji bydła nie dotyczy danych powstałych od dnia 1 stycznia 2019 r., w przypadku rolnika, który prowadzi księgę rejestracji bydła w formie elektronicznej przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i za jego pośrednictwem dokonuje zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do bydła.

Księga rejestracji bydła w formie papierowej powinna być prowadzona zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.

Księga rejestracji bydła jest udostępniana przez rolnika na żądanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych.

49.

Art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r. ustanawiającego system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i dyrektywy 92/102/EWG i 64/432/EWG (Dz. Urz. UE L 5 z 09.01.2004, str. 8, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 42, str. 56, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 21/2004”

Art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

§ 1 ust. 3, § 3 ust. 1 i 1a, § 5, § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń

W siedzibie stada wszystkie sztuki owiec lub kóz są właściwie znakowane za pomocą kolczyków, w terminie 180 dni od dnia urodzenia lub 14 dni od dnia przeprowadzenia kontroli granicznej w przypadku owiec lub kóz przywożonych z państwa trzeciego (z wyłączeniem, gdy miejscem przeznaczenia jest rzeźnia, a uboju dokona się w terminie 5 dni roboczych od dnia kontroli granicznej), jednak nie później niż do dnia opuszczenia siedziby stada, w której się urodziły. Owce lub kozy pochodzące z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zachowują swoje oryginalne oznakowanie

50.

Art. 5 ust. 1 i ust. 4 rozporządzenia nr 21/2004

§ 2 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

§ 2, § 3, § 5 i § 6 rozporządzenia w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzenie danych do systemu teleinformatycznego ARiMR

Rolnik prowadzi księgę rejestracji owiec lub księgę rejestracji kóz w formie:

1) papierowej albo

2) elektronicznej, w tym przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i dokonywanie za jego pośrednictwem zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do owiec lub kóz

– dokonując wpisów do księgi rejestracji owiec lub księgi rejestracji kóz w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące obowiązek wpisu.

51.

Art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 21/2004 w związku z art. 5 ust. 4 tego rozporządzenia

Art. 25 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt § 2 i § 3 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

§ 2, § 3, § 5 i § 6 rozporządzenia w sprawie formularza umożliwiającego wprowadzanie danych do systemu teleinformatycznego ARiMR Art. 38 ust. 8 pkt 4–6 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

Rolnik prowadzi księgę rejestracji owiec lub księgę rejestracji kóz w formie:

1) papierowej albo

2) elektronicznej, w tym przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i dokonywanie za jego pośrednictwem zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do owiec lub kóz.

Rolnik przechowuje dane zawarte w księdze rejestracji owiec oraz księdze rejestracji kóz przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia.

Wymóg przechowywania danych zawartych w księdze rejestracji owiec lub księdze rejestracji kóz nie dotyczy danych powstałych od dnia 1 stycznia 2019 r., w przypadku rolnika, który prowadzi księgę rejestracji owiec lub księgę rejestracji kóz w formie elektronicznej przez uzyskanie dostępu do systemu teleinformatycznego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w którym jest prowadzony rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, i za jego pośrednictwem dokonuje zgłoszeń zdarzeń w odniesieniu do owiec lub kóz.

Księga rejestracji owiec i księga rejestracji kóz w formie papierowej powinna być prowadzona zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.

Księga rejestracji owiec i księga rejestracji kóz jest udostępniana przez rolnika na żądanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych.

52.

Art. 5 ust. 5 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 32a ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik dostarcza, na żądanie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa lub organów Inspekcji Weterynaryjnej, informacje na temat pochodzenia, identyfikacji i miejsca przeznaczenia owiec lub kóz, które hodowca posiadał, przechowywał, transportował, sprzedawał lub ubijał w ciągu trzech ostatnich lat

53.

Art. 6 ust. 1 i 3 rozporządzenia nr 21/2004 w związku z art. 3 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 25a ust. 1, art. 32a ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

§ 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 lipca 2005 r. w sprawie wzoru dokumentu przewozowego dla owiec i kóz (Dz. U. Nr 142, poz. 1195)

W przypadku przewozu owiec i kóz w obrębie terytorium państwa zwierzętom tym towarzyszą dokumenty przewozowe, które powinny być zgodne ze wzorem określonym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 lipca 2005 r. w sprawie wzoru dokumentu przewozowego dla owiec i kóz oraz które powinny być przechowywane przez okres nie krótszy niż 3 lata od dnia przewozu zwierząt do miejsca przeznaczenia.

Kopie dokumentów przewozowych dla owiec i kóz są dostarczane przez rolnika na żądanie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa lub organów Inspekcji Weterynaryjnej

54.

Art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 21/2004 w związku z art. 3 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 9 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik posiada numer siedziby stada

55.

Art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 21/2004 w związku z art. 3 tego rozporządzenia

Art. 20a ust. 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik, który posiada owce lub kozy, dokonuje co najmniej raz na dwanaście miesięcy, nie później jednak niż w dniu 31 grudnia, spisu owiec lub kóz przebywających w siedzibie stada, obejmującego liczbę tych zwierząt.

56.

Art. 7 ust. 1–3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych gąbczastych encefalopatii (Dz. Urz. WE L 147 z 31.05.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 32, str. 289, z późn zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 999/2001”

Rolnikowi nie wolno karmić przeżuwaczy białkiem pochodzenia zwierzęcego, w tym paszami zawierającymi takie białka, z zastrzeżeniem odstępstw określonych w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001

57.

Art. 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno karmić zwierząt hodowlanych innych niż przeżuwacze, z wyjątkiem mięsożernych zwierząt futerkowych, białkiem pochodzenia zwierzęcego, z zastrzeżeniem odstępstw określonych w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001

58.

Art. 7 w związku z załącznikiem IV do rozporządzenia nr 999/2001

Rolnik ma obowiązek postępowania z paszami zawierającymi białka, o których mowa w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001, w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie pasz dla przeżuwaczy takimi białkami

59.

Art. 11 rozporządzenia nr 999/2001

Art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik jest obowiązany niezwłocznie powiadomić organ Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższy podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o każdym przypadku podejrzenia wystąpienia TSE u posiadanych przez niego zwierząt

60.

Art. 12 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnik jest obowiązany, w przypadku podejrzenia wystąpienia TSE, do pozostawienia zwierząt z gatunków wrażliwych na zakażenie w miejscu ich przebywania

61.

Art. 12 oraz art. 13 rozporządzenia nr 999/2001

Art. 44 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik ma obowiązek przestrzegania nakazów i zakazów wynikających z decyzji wydanej przez powiatowego lekarza weterynarii oraz współdziałania przy zwalczaniu TSE

62.

Art. 15 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno wprowadzać na rynek ani wywozić, ani przywozić bydła, owiec lub kóz oraz ich nasienia, zarodków i komórek jajowych niespełniających wymagań, o których mowa w załączniku VIII i IX do rozporządzenia nr 999/2001, przy czym żywym zwierzętom oraz ich zarodkom i komórkom jajowym powinny towarzyszyć odpowiednie świadectwa zdrowia zwierząt wymagane przez przepisy Wspólnoty zgodnie z art. 17 rozporządzenia nr 999/2001, a w przypadku przywozu zgodnie z art. 18 tego rozporządzenia

63.

Art. 15 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno wprowadzać na rynek potomstwa pierwszego pokolenia, nasienia, zarodków i komórek jajowych zwierząt podejrzanych lub u których potwierdzono TSE w okresie, o którym mowa w załączniku VIII w rozdziale B do rozporządzenia nr 999/2001

64.

Art. 55 zdanie pierwsze i drugie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 309 z 24.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1107/2009”

Przestrzega się wymagań związanych z właściwym stosowaniem środków ochrony roślin, które obejmuje stosowanie zasad dobrej praktyki ochrony roślin i spełnianie warunków ustanowionych zgodnie z art. 31 rozporządzenia nr 1107/2009 i podanych na etykietach

65.

Art. 3 dyrektywy Rady 2008/119/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającej minimalne normy ochrony cieląt (Dz. Urz. UE L 10 z 15.01.2009, str. 7), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2008/119/WE”

Art. 12 ust. 4a pkt 1 i ust. 4b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r. poz. 856, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie zwierząt”, oraz § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 56, poz. 344, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem z dnia 15 lutego 2010 r.”

Rolnikowi zabrania się utrzymywania cieląt powyżej 8. tygodnia życia w pojedynczych boksach, z wyjątkiem cieląt trzymanych z ich matkami w okresie ssania oraz przypadków, o których mowa w art. 12 ust. 4b ustawy o ochronie zwierząt i § 14 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

66.

Art. 3 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby kojce, w których cielęta są utrzymywane pojedynczo, spełniały warunki, o których mowa w § 15 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

67.

Art. 3 i 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby kojce, w których cielęta są utrzymywane grupowo, spełniały warunki, o których mowa w § 15 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

68.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 1 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, wyposażenie tych pomieszczeń oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były wykonane z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i odkażania

69.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 2 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 9 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby instalacja elektryczna w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta była wykonana w sposób określony w przepisach Prawa budowlanego

70.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 3 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta obieg powietrza, stopień zapylenia, temperatura, względna wilgotność powietrza i stężenie gazów były utrzymywane na poziomie nieszkodliwym dla zwierząt

§ 18 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

W pomieszczeniach, w których utrzymuje się cielęta:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3 000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

2) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm

71.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 4 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta, wyposażenie tych pomieszczeń oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były sprawdzane co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwane

72.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 4 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 8 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik, który wyposaża pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji, zapewnia, że system ten łączy się z:

1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego;

2) systemem wentylacji awaryjnej oraz, że system alarmowy jest testowany regularnie

73.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 5 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby cielęta miały zapewniony dostęp do światła naturalnego lub aby pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, były oświetlone przystosowanym dla nich światłem sztucznym (co najmniej między godziną 9⁰⁰ a 17⁰⁰)

74.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 5 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 6 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, w celu umożliwienia kontroli pomieszczeń, w których są utrzymywane cielęta oraz doglądania umieszczonych w nich cieląt o każdej porze, aby pomieszczenia te były wyposażone w stałe lub przenośne oświetlenie sztuczne

75.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 6 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 6 ust. 1 i § 15 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany doglądać cielęta:

1) utrzymywane w systemie otwartym co najmniej raz dziennie;

2) utrzymywane w pomieszczeniach co najmniej dwa razy dziennie

76.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 6 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 14 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany otoczyć opieką chore lub ranne cielęta. Kiedy opieka rolnika nie przynosi rezultatów, musi on jak najszybciej uzyskać poradę weterynaryjną dla każdego z cieląt, a w razie potrzeby odizolować chore lub ranne cielęta. W przypadku, gdy wymaga tego stan zdrowia zwierzęcia, zwierzę to utrzymuje się na ściółce

77.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 7 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać cielęta w warunkach zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia

78.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 8 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

Art. 12 ust. 4a pkt 2 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnikowi nie wolno utrzymywać cieląt na uwięzi, z wyjątkiem cieląt utrzymywanych grupowo w porze karmienia nie dłużej niż jedną godzinę

79.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 8 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

Art. 6 ust. 2 pkt 7 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnik jest obowiązany, w przypadku grupowego utrzymywania cieląt na uwięzi podczas karmienia, do stosowania uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń, które nie zmuszają zwierzęcia do przebywania w nienaturalnej pozycji i nie powodują zbędnego bólu, uszkodzenia ciała albo śmierci. W przypadku stosowania uwięzi muszą być one regularnie sprawdzane i w razie konieczności poprawiane, tak aby przez cały czas były wygodnie dopasowane

80.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 9 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, wyposażenie tych pomieszczeń oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były czyszczone i odkażane

81.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 9 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby:

1) odchody cieląt oraz niezjedzone resztki paszy były usuwane z pomieszczeń, w których utrzymuje się te zwierzęta, tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnych woni;

2) pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, były zabezpieczone przed muchami i gryzoniami

82.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby podłoga w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta, była twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia gładka i nieśliska

83.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 7 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby miejsce do leżenia dla cieląt było wygodne, czyste i odwodnione

84.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 6 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku utrzymywania cieląt w pomieszczeniach, utrzymywać na ściółce cielęta do ukończenia 2. tygodnia życia

85.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 11 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany karmić cielęta paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego

86.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany stosować w żywieniu cieląt paszę zawierającą taką ilość żelaza, która zapewnia w ich krwi poziom hemoglobiny wynoszący co najmniej 4,5 milimol/litr

87.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany stosować w żywieniu cieląt powyżej 2. tygodnia życia paszę zawierającą pasze włókniste, przy czym dawkę tej paszy dla cieląt od 8. do 20. tygodnia życia zwiększa się od 50 do 250 g dziennie

88.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 17 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnikowi nie wolno zakładać cielętom kagańców

89.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 12 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany karmić cielęta co najmniej dwa razy dziennie

90.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 12 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku utrzymywania cieląt grupowo, gdy nie żywi się ich do woli lub z elektronicznych stacji odpasowych, zapewnić każdemu cielęciu dostęp do paszy w tym samym czasie

91.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 13 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić cielętom powyżej 2. tygodnia życia dostęp do wystarczającej ilości świeżej wody lub zapewnić możliwość zaspokajania pragnienia poprzez picie innych płynów. Jednakże w przypadku upałów oraz cieląt chorych rolnik jest obowiązany zapewnić stały dostęp do świeżej wody

92.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 14 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany umieścić wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia cieląt w taki sposób, aby zminimalizować możliwość zanieczyszczenia paszy lub wody

93.

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 15 do dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 16 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby cielęta otrzymywały pokarm matki niezwłocznie po urodzeniu, nie później jednak niż przed upływem 6 godzin od urodzenia

94.

Art. 3 ust. 1 i 2 lit. a oraz art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część A do dyrektywy Rady 2008/120/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającej minimalne normy ochrony świń (Dz. Urz. UE L 47 z 18.02.2009, str. 5), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2008/120/WE”

§ 24 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku grupowego utrzymywania knurów warchlaków, tuczników, knurków, loszek hodowlanych, loch i loszek po pokryciu, do zapewnienia im odpowiedniej powierzchni kojca, zgodnie z wymaganiami określonymi w § 24 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

95.

Art. 3 ust. 2 lit. b dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 25 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, w przypadku grupowego utrzymywania świń na betonowej podłodze szczelinowej, aby szerokość otworów i beleczek w podłodze spełniała warunki, o których mowa w § 25 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

96.

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnikowi nie wolno utrzymywać loch i loszek na uwięzi

97.

Art. 3 ust. 4 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 5 i 6 oraz § 24 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w stadach powyżej 9 sztuk loch, utrzymywać grupowo lochy i loszki od 4. tygodnia po pokryciu do tygodnia przed przewidywanym terminem proszenia, przy czym długość każdego z boków kojca powinna spełniać warunki, o których mowa w § 24 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

98.

Art. 3 ust. 5 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 4 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 21 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić świniom stały dostęp do materiałów i przedmiotów absorbujących ich uwagę, w szczególności słomy, siana, drewna i trocin, o jakości niewywierającej szkodliwego wpływu na ich zdrowie

99.

Art. 3 ust. 6 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 6 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 13 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany karmić świnie co najmniej raz dziennie, a jeżeli utrzymuje świnie grupowo – zapewniać im dostęp do paszy w tym samym czasie

100.

Art. 3 ust. 7 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 13 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić lochom w okresie między odsadzeniem prosiąt a okresem okołoporodowym i loszkom, wystarczającą ilość pokarmu wysokoenergetycznego oraz pokarmu objętościowego lub wysokowłóknistego

101.

Art. 3 ust. 8 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część D pkt 3 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany do czasowego oddzielenia od grupy i utrzymywania pojedynczo świń chorych, zranionych, wykazujących agresję lub atakowanych przez inne zwierzęta

102.

Art. 3 ust. 8 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część A do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać świnie w warunkach zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia

103.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 1 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 26 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik nie powinien, w pomieszczeniach, w których utrzymuje się świnie, narażać tych zwierząt na hałas stały lub wywoływany nagle, a natężenie tego hałasu nie powinno przekraczać 85 dB

104.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 2 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 5 ust. 1 i 6 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać świnie w pomieszczeniach oświetlonych co najmniej przez 8 godzin dziennie światłem naturalnym lub sztucznym o natężeniu co najmniej 40 lux

105.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 3 i rozdz. II część A do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 4 ust. 2 i 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia dla świń były zbudowane w sposób umożliwiający utrzymanie świń w warunkach, o których mowa w § 4 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

106.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 5 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 7 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby podłoga w pomieszczeniach, w których są utrzymywane świnie, była twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia była gładka i nieśliska

107.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 7 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić świniom powyżej 2. tygodnia życia stały dostęp do wystarczającej ilości świeżej wody

108.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 8 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 23 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Wszelkie zabiegi, w celach innych niż lecznicze lub diagnostyczne, albo w celach identyfikacji świń, zgodnie z odpowiednimi przepisami, a które w rezultacie prowadzą do uszkodzenia lub utraty wrażliwej części ciała albo zmiany układu kostnego, są zakazane, z wyjątkiem:

1) redukcji kłów u prosiąt i knurów,

2) obcinania części ogona,

3) kastracji samców,

4) kolczykowania nosa u świń utrzymywanych w systemie otwartym, zgodnie z warunkami, o których mowa w § 23 ust. 2–6 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

109.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 8 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

Art. 27 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt

Zabiegi lekarsko-weterynaryjne i zootechniczne lub inne zabiegi wynikające z technologii produkcji są wykonywane na zwierzętach wyłącznie przez osoby posiadające kwalifikacje określone odrębnymi przepisami, z zachowaniem koniecznej ostrożności, w sposób zapewniający ograniczenie cierpień i stresu zwierzęcia

110.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część A do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 24 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby powierzchnia kojca, w którym knury są utrzymywane pojedynczo, wynosiła co najmniej 6 m², a gdy krycie odbywa się w kojcu – co najmniej 10 m

111.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 1 i część D pkt 1 i 3 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku utrzymywania loch, loszek, warchlaków i świń na chów grupowo, do podjęcia działań minimalizujących agresję i zapobiegających walkom zwierząt, w szczególności tych, o których mowa w § 19 ust. 4 i § 21 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

112.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 2 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany do poddania zabiegom przeciwko zewnętrznym i wewnętrznym pasożytom prośnych loch i loszek umieszczonych w kojcach do proszenia, jeżeli jest to konieczne

113.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 3 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zaopatrzyć kojec, w którym utrzymuje się lochy i loszki w tygodniu poprzedzającym przewidywany termin ich proszenia, w materiał umożliwiający budowę gniazda, chyba że nie jest to możliwe ze względu na stosowany w gospodarstwie system odprowadzania gnojowicy

114.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 4 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby powierzchnia kojca do proszenia umożliwiała proszenie naturalne lub zapewniała osobie obsługującej dostęp do zwierzęcia

115.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 5 i część C pkt 1 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, w przypadku utrzymywania loch z prosiętami, aby:

1) kojec wyposażony był w przegrodę zapobiegającą przygnieceniu prosiąt przez lochę;

2) w kojcu wydzielona była część całej podłogi, wystarczającej, aby zwierzęta mogły odpoczywać wspólnie w tym samym czasie, trwałej albo pokrytej matą, albo wyściełanej słomą lub innym odpowiednim materiałem

116.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część C pkt 2 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić prosiętom swobodny dostęp do karmiącej lochy

117.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część C pkt 3 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 22 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby prosięta co najmniej do 28. dnia od dnia ich urodzenia przebywały z lochą, chyba że wystąpi zagrożenie zdrowia lochy lub prosięcia. Jednakże prosięta mogą być odsadzane także z innej przyczyny, nie wcześniej jednak niż w 21. dniu od dnia urodzenia, jeżeli po odsadzeniu zostaną umieszczone w pomieszczeniu uprzednio oczyszczonym, odkażonym i odizolowanym od pomieszczeń, w których utrzymuje się lochy

118.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część D pkt 2 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

W przypadku konieczności mieszania warchlaków i świń utrzymywanych na chów grupowo rolnik jest obowiązany do łączenia w grupę zwierząt o zbliżonym wieku, gdy są one jak najmłodsze, najlepiej przed upływem tygodnia po odsądzeniu

119.

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część D pkt 4 do dyrektywy Rady 2008/120/WE

Art. 23 Prawa farmaceutycznego w związku § 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 czerwca 2008 r. w sprawie kategorii stosowania produktu leczniczego weterynaryjnego oraz kryteriów zaliczania produktu leczniczego weterynaryjnego do poszczególnych kategorii stosowania i dostępności (Dz. U. Nr 107, poz. 683)

Wszystkie produkty lecznicze wydawane z przepisu lekarza, w tym uspokajające, mogą być podawane zwierzętom, z których lub od których pozyskuje się produkty pochodzenia zwierzęcego, wyłącznie przez lekarza weterynarii

120.

Art. 4 w związku z pkt 1 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotyczącej ochrony zwierząt gospodarskich (Dz. Urz. WE L 221 z 08.08.1998, str. 23, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 23, str. 316, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 98/58/WE”

Art. 12 ust. 1 i art. 12a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt

Zwierzęta powinny być pod opieką wystarczającej liczby personelu posiadającego odpowiednie umiejętności, wiedzę i kompetencje zawodowe

121.

Art. 4 w związku z pkt 2 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 czerwca 2010 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania gatunków zwierząt gospodarskich innych niż te, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 116, poz. 778), zwanego dalej „rozporządzeniem z dnia 28 czerwca 2010 r.”

Rolnik jest obowiązany doglądać zwierzęta gospodarskie co najmniej raz dziennie

122.

Art. 4 w związku z pkt 3 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 6 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 5 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany wyposażyć pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie w stałe lub przenośne oświetlenie sztuczne, w celu umożliwienia kontroli tych pomieszczeń i doglądania umieszczonych w nich zwierząt o każdej porze

123.

Art. 4 w związku z pkt 4 załącznika dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 14 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 10 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany chore lub ranne zwierzęta gospodarskie niezwłocznie otoczyć opieką, a w przypadku gdy opieka rolnika nie przynosi rezultatów w miarę potrzeby odizolować oraz niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Jeżeli wymaga tego stan zdrowia takiego zwierzęcia, zwierzę to należy utrzymywać na ściółce

124.

Art. 4 w związku z pkt 5 i 6 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

Art. 12 ust. 6a ustawy o ochronie zwierząt

Rolnik, który utrzymuje zwierzęta gospodarskie jest obowiązany przechowywać przez okres 3 lat dokumentację weterynaryjną dotyczącą przebiegu leczenia, przeprowadzonych zabiegów weterynaryjnych oraz padłych zwierząt

125.

Art. 4 w związku z pkt 7 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać zwierzęta gospodarskie w warunkach zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia

126.

Art. 4 w związku z pkt 8 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, ich wyposażenie oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były wykonane z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i odkażania

127.

Art. 4 w związku z pkt 9, 20 i 21 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

Art. 12 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, § 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 3 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby zwierzęta gospodarskie były utrzymywane w warunkach nieszkodliwych dla ich zdrowia oraz niepowodujących urazów, uszkodzeń ciała lub cierpień

128.

Art. 4 w związku z pkt 10 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby w pomieszczeniach, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, obieg powietrza, stopień zapylenia, temperatura, względna wilgotność powietrza i stężenie gazów były utrzymane na poziomie nieszkodliwym dla zwierząt

129.

Art. 4 w związku z pkt 11 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 4 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, były oświetlone przystosowanym dla danego gatunku zwierząt światłem sztucznym, z odpowiednią przerwą od tego oświetlenia lub, aby był zapewniony dostęp światła naturalnego

130.

Art. 4 w związku z pkt 12 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 3 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić zwierzętom gospodarskim, utrzymywanym w systemie otwartym, możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi

131.

Art. 4 w związku z pkt 13 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 7 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 6 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby wyposażenie i sprzęt używane przy utrzymywaniu zwierząt gospodarskich były sprawdzane co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwane

132.

Art. 4 w związku z pkt 13 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 8 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik, który wyposaża pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji zapewnia, że system ten łączy się z:

1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego;

2) systemem wentylacji awaryjnej oraz, że system alarmowy jest testowany regularnie

133.

Art. 4 w związku z pkt 14 i 18 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 11 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r., § 9 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r. oraz Art. 12 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnik jest obowiązany karmić zwierzęta gospodarskie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego oraz w taki sposób i taką paszą, aby nie powodować urazów i uszkodzeń ciała lub innych cierpień

134.

Art. 4 w związku z pkt 15 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 12 ust. 1 i § 13 ust. 1–3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 9 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby zwierzęta gospodarskie miały dostęp do paszy z odpowiednią częstotliwością, o której mowa w § 12 ust. 1 i § 13 ust. 1–3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 9 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

135.

Art. 4 w związku z pkt 16 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić zwierzętom gospodarskim dostęp do odpowiedniej ilości wody lub w inny sposób zaspokoić ich zapotrzebowanie na płyny

136.

Art. 4 w związku z pkt 17 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 7 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 6 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia zwierząt gospodarskich umieszcza się w taki sposób, aby zminimalizować możliwość zanieczyszczenia paszy lub wody oraz ułatwić tym zwierzętom bezkonfliktowy dostęp do paszy i wody

137.

Art. 4 w związku z pkt 19 załącznika do dyrektywy Rady 98/58/WE

Art. 6 ust. 1a i ust. 2 pkt 1, 1a, 4, 7, 8, 12 i 17 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnikowi nie wolno okaleczać zwierząt, w tym zadawać albo świadomie dopuszczać do zadawania bólu lub cierpień, o których mowa w art. 6 ust. 1a i ust. 2 pkt 1, 1a, 4, 7, 8, 12 i 17 ustawy o ochronie zwierząt

¹⁾ Zgodnie z rozdziałem 1.5 ust. 4 programu działań wymogu nie stosuje się do nawożenia upraw pod osłonami (szklarnie, inspekty, namioty foliowe) oraz upraw kontenerowych, wykorzystujących technologię zamkniętego obiegu nawozów i wody.

²⁾ Zgodnie z rozdziałem 2 ust. 5 programu działań wymogu nie stosuje się do nawożenia upraw pod osłonami (szklarnie, inspekty, namioty foliowe) oraz upraw kontenerowych, wykorzystujących technologię zamkniętego obiegu nawozów i wody.