Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
idź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
description

Akt prawny

Akt prawny
obowiązujący
Monitor Polski rok 2003 nr 24 poz. 343
Wersja aktualna od 2003-09-15
opcje loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

Monitor Polski rok 2003 nr 24 poz. 343
Wersja aktualna od 2003-09-15
Akt prawny
obowiązujący
ZAMKNIJ close

Alerty

UMOWA

między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o międzynarodowych przewozach drogowych podróżnych i ładunków,

sporządzona w Warszawie dnia 13 lutego 1970 r.

(ostatnia zmiana: M.P. z 2003 r., Nr 43, poz. 649)  

loupe more_vert
ZAMKNIJ close

Alerty

Przekład

Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Królestwa Norwegii,

pragnąc popierać międzynarodowe przewozy drogowe między obu Państwami, jak również w tranzycie przez ich terytoria,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

1. Każda z Umawiających się Stron przyznaje przewoźnikom drugiej Umawiającej się Strony prawo wykonywania przewozów podróżnych i ładunków między obu Państwami i tranzytem przez ich terytoria pojazdami samochodowymi, zarejestrowanymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Prawo, o którym mowa w ustępie 1, przyznaje się tylko przewoźnikom, którzy zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym są upoważnieni lub mają prawo do wykonywania przewozów na terytorium swojego kraju.

Artykuł 2

1. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony nie są upoważnieni do wykonywania przewozów podróżnych i ładunków pomiędzy dwiema miejscowościami położonymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony nie są upoważnieni do wykonywania przewozów podróżnych i ładunków między terytorium drugiej Umawiającej się Strony i krajem trzecim, z wyjątkiem przewozów wykonywanych w tranzycie przez kraj rejestracji pojazdu lub przewozów, na które wydane zostało specjalne zezwolenie przez właściwą władzę tej drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 3

1. Przewoźnicy jednej Umawiającej się Strony mogą wykonywać regularne przewozy podróżnych autobusami na terytorium drugiej Umawiającej się Strony tylko pod warunkiem otrzymania zezwolenia właściwej władzy tej drugiej Umawiającej się Strony.

2. W razie potrzeby właściwe władze Umawiającej się Strony porozumieją się w sprawie ustalenia trybu wydawania zezwoleń, o których mowa w ustępie 1.

3. Na wykonywanie przewozów ładunków między obu Państwami lub tranzytem przez ich terytoria mogą być wymagane zezwolenia, zgodnie z warunkami, które zostaną ustalone w protokole przewidzianym w artykule 11.

Artykuł 4

Każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie prawo wymagania specjalnego zezwolenia na wykonywanie na jej terytorium przewozów przy użyciu pojazdów samochodowych, których rozmiary i ciężar z załadunkiem lub bez załadunku przekraczają najwyższe dopuszczalne rozmiary lub ciężar na tym terytorium, jak również na wykonywanie przewozów materiałów niebezpiecznych.

Artykuł 5

1. Przewoźnicy wykonujący na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przewozy przewidziane w niniejszej umowie uiszczają obowiązujące na tym terytorium podatki i opłaty.

2. Właściwe władze Umawiających się Stron mogą w drodze wspólnego porozumienia zastosować częściowe lub całkowite zwolnienie od tych podatków i opłat.

Artykuł 6

Przewoźnicy każdej Umawiającej się Strony są obowiązani przestrzegać przepisów prawnych drugiej Umawiającej się Strony, w szczególności przepisów dotyczących przewozów i ruchu drogowego.

Artykuł 7

Prawa jazdy ważne na terytorium jednej Umawiającej się Strony będą uznawane za ważne na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 8

Paliwo i materiały pędne, zawarte w zwykłych zbiornikach pojazdów samochodowych, będą wolne od należności i podatków wjazdowych [1].

Artykuł 9

Rozliczenia i płatności wynikające z wykonywania niniejszej umowy będą każdorazowo dokonywane zgodnie z umowami płatniczymi obowiązującymi obie Umawiające się Strony.

Artykuł 10

Właściwe władze Umawiających się Stron wspólnie ustalą zasady wymiany informacji statystycznych, dotyczących wykonywania niniejszej umowy.

Artykuł 11

1. Właściwe władze Umawiających się Stron szczegółowo regulują w protokole wykonawczym sprawy związane z wykonywaniem niniejszej umowy.

2. W celu zapewnienia wykonania postanowień niniejszej umowy Umawiające się Strony powołują Komisję Mieszaną.

3. Komisja Mieszana zbiera się w miarę potrzeby na wniosek właściwej władzy jednej z Umawiających się Stron.

Artykuł 12

Umawiające się Strony podadzą sobie wzajemnie do wiadomości, które władze powinny być uważane za właściwe w rozumieniu poszczególnych postanowień niniejszej umowy.

Artykuł 13

Niniejsza umowa podlega zatwierdzeniu zgodnie z przepisami prawnymi każdego z obu Państw i wchodzi w życie w dniu wymiany not stwierdzających spełnienie tego warunku.

Artykuł 14

Niniejsza umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może być wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron najpóźniej na trzy miesiące przed upływem każdego roku kalendarzowego i w takim przypadku utraci moc z upływem danego roku.

Sporządzono w Warszawie dnia 13 lutego 1970 r. w dwóch egzemplarzach w języku francuskim.

ACCORD

entre le Gouvernement de la République Populaire de Pologne et le Gouvernement du Royaume de Norvège relatif aux transports routiers internationaux de voyageurs et de marchandises

Le Gouvernement de la République Populaire de Pologne et le Gouvernement du Royaume de Norvège,

désireux d'encourager les transports routiers internationaux entre les deux Etats, ainsi qu'en transit par leurs territoires,

sont convenus de ce qui suit:

Article premier

1. Chacune des Parties Contractantes accorde aux transporteurs de l'autre Partie Contractante le droit de transporter des voyageurs et des marchandises entre les deux Etats et en transit par leurs territoires par des véhicules immatriculés sur le territoire de l'autre Partie Contractante.

2. Le droit mentionné dans le paragraphe I n'est accordé qu'aux transporteurs qui, conformément à la législation nationale, sont autorisés, ou ont le droit d'effectuer des transports sur le territoire de leur pays.

Article 2

1. Les transporteurs d'une Partie Contractante ne sont pas autorisés à effectuer des transports de voyageurs et de marchandises entre deux lieux situés sur le territoire de l'autre Partie Contractante.

2. Les transporteurs d'une Partie Contractante ne sont autorisés à effectuer ni des transports de voyageurs ni de marchandises entre le territoire de l'autre Partie Contractante et un tiers pays à l'exeption des transports effectués en transit par le pays d'immatriculation du véhicule ou des transports spécialement autorisés par l'autorité compétente de cette autre Partie Contractante.

Article 3

1. Les transporteurs d'une Partie Contractante ne peuvent effectuer des transports réguliers des voyageurs par autocar sur le territoire de l'autre Partie Contractante qu'à condition qu'une autorisation soit octroyée par l'autorité compétente de cette autre Partie Contractante.

2. Les autorités compétentes des Parties Contractantes se mettront en contact, le cas échéant, pour fixer la procédure de la délivrance des autorisations mentionnées dans le paragraphe 1.

3. Les autorisations peuvent être exigées pour des transports de marchandises entre les deux Etats ou en transit par leurs territoires, conformément aux conditions à déterminer par le protocole mentionné à l'article 11.

Article 4

Chaque Partie Contractante se réserve le droit d'exiger des autorisations spéciales pour que soient effectués sur son territoire des transports au moyen de véhicules automobiles dont les dimensions et poids, avec ou sans chargement, excèdent les dimensions ou les poids maxima autorisés sur ledit territoire, ainsi que pour des transports de marchandises dangereuses.

Article 5

1. Les transporteurs effectuant les transports prévus par le présent Accord acquittent, pour les transports effectués sur le territoire de l'autre Partie Contractante, les impôts et taxes en vigeur sur ce territoire.

2. Les autorités compétentes des Parties Contractantes peuvent, d'un commun accord, appliquer une exonération partielle ou totale de ces impôts et taxes.

Article 6

Les transporteurs de chaque Partie Contractante sont tenus de respecter les dispositions législatives de l'autre Partie Contractante, en particulier les dispositions concernant les transports et la circulation routière.

Article 7

Les permis de conduire valables sur le territoire d'une Partie Contractante seront reconnus valables sur le territoire de l'autre Partie Contractante.

Article 8

Les combustibles et carburants contenus dans les réservoirs normaux des véhicules seront admis en franchise de drois et taxes d'entrée.

Article 9

Les décomptes et les paiements résultant de l'exécution du présent Accord seront effectués dans tous les cas conformément aux Accord de paiement en vigeur entre les Parties Contractantes.

Article 10

Les autorités compétentes des Parties Contractantes fixeront d'un commun accord les modalités concernant l'échange des renseignements statistiques concernant l'exécution du présent Accord.

Article 11

1. Les autorités compétentes des Parties Contractantes règlent par un protocole d'exécution les modalités relatives à l'exécution du présent accord.

2. Pour assurer l'exécution des dispositions du présent Accord, les Parties Contractantes instituent une commission mixte.

3. La commission mixte se réunit au fur et à mesure des besoins à la demande d'une autorité compétente d'une des Parties Contractantes.

Article 12

Les Parties Contractantes se feront notifier mutuellement quelles autorités doivent être considérées comme autorités compétentes au sens des dispositions particulières du présent Accord.

Article 13

Le présent Accord est approuvé conformément aux dispositions législatives de chacun des Etats et entre en vigeur le jour de l'échange des notes constatant l'accomplissement de cette condition.

Article 14

Le présent Accord est conclu pour une période indéfinie. Il peut être dénoncé par chacune des Parties Contractantes au plus tard trois mois avant la fin d'une année civile, et dans ce cas, il prendra fin à l'expiration de ladite année.

Fait à Varsovie, le 13 février 1970 en double exemplaire en langue française.

[1] Art. 8 w brzmieniu ustalonym przez obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. o sprostowaniu błędu (M.P. Nr 43, poz. 649). Zmiana weszła w życie 15 września 2003 r.

Treść przypisu ZAMKNIJ close
Treść przypisu ZAMKNIJ close
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00