Umowa pożyczki

Umowa pożyczki jest typem umowy nazwanej. Regulują ją przepisy art. 720-724 Kodeksu cywilnego.

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

UWAGA!

Umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona na piśmie.

Istotą zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki jest przeniesienie własności przedmiotu pożyczki na pożyczkobiorcę. Dotyczy to również zwrotu pożyczki, przy czym przedmiotem powrotnego przeniesienia własności nie muszą być te same pieniądze bądź rzeczy, ale takie same, byleby była ich ta sama ilość oraz jakość. Pożyczka powiększa bowiem majątek pożyczkobiorcy tylko na określony czas, w którym rozporządza on przedmiotem pożyczki w celu osiągnięcia zamierzonych korzyści. Dlatego pożyczka na ogół jest oprocentowana. Odsetki stanowią wynagrodzenie pożyczkodawcy za udzielenie pożyczki.

Jeżeli rzeczy otrzymane przez biorącego pożyczkę mają wady, dający pożyczkę jest zobowiązany do naprawienia szkody, którą wyrządził biorącemu przez to, że wiedząc o wadach nie zawiadomił go o nich. Zasady tej nie stosuje się w przypadku, gdy biorący mógł z łatwością wadę zauważyć.

Dający pożyczkę może odstąpić od umowy i odmówić wydania przedmiotu pożyczki, jeżeli zwrot pożyczki jest wątpliwy z powodu złego stanu majątkowego drugiej strony. Uprawnienie to nie przysługuje dającemu pożyczkę, jeżeli w chwili zawarcia umowy wiedział lub z łatwością mógł się dowiedzieć o złym stanie majątkowym drugiej strony.

Jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik jest zobowiązany zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę.