Artykuł
Porozumienia cenowe, sygn. P.12.
Porozumienia w sprawach ustalenia cen transakcyjnych mają na celu ustalenie prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi. Dzięki zawarciu takiego porozumienia ustalona cena transakcji nie powinna być kwestionowana przez krajowe organy podatkowe. Przepisy regulujące kwestie zawierania takich porozumień zawarte są w art. 20a-20r Ordynacji podatkowej.
KRZYSZTOF ZBOROWSKI
Podmiotem uprawnionym do zawarcia porozumienia w sprawie stosowania cen transakcyjnych jest podmiot krajowy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi. Organem właściwym w sprawie porozumienia jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.
1. Formy porozumień
Jakie są formy porozumień?
Porozumienia jedno-, dwu- i wielostronne
Ustawodawca przewidział trzy formy porozumień cenowych. Są to porozumienia jednostronne, dwustronne i wielostronne.
Składając wniosek o zawarcie porozumienia cenowego, podmiot krajowy może wybrać, czy porozumienie to będzie miało formę jednostronną, dwustronną czy wielostronną.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych uznaje prawidłowość wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między:
1) powiązanymi ze sobą podmiotami krajowymi lub
2) podmiotem krajowym powiązanym z podmiotem zagranicznym a tym podmiotem zagranicznym, lub
3) podmiotem krajowym powiązanym z podmiotem zagranicznym a innymi podmiotami krajowymi powiązanymi z tym samym podmiotem zagranicznym.
Jest to tzw. porozumienie jednostronne.
Porozumienie jednostronne
Postępowanie w sprawie porozumienia jednostronnego powinno być zakończone bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia jego wszczęcia. Porozumienie to w przypadku jego przestrzegania daje pewność, że ceny stosowane w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi nie zostaną zakwestionowane przez polskie organy podatkowe. Natomiast nie chroni ono przed zakwestionowaniem ceny przez organy podatkowe właściwe dla zagranicznego kontrahenta. Na przykład gdy porozumienie dotyczy cen towarów stosowanych w transakcjach pomiędzy spółką z o.o. w Polsce a jej udziałowcem spółką GmbH w Niemczech, zawarcie jednostronnego porozumienia w Polsce nie chroni przed zakwestionowaniem tych cen przez organy podatkowe w Niemczech. Wówczas jednak ewentualne zaległości podatkowe wystąpią u kontrahenta - spółki GmbH w Niemczech.
