Waluta obca, sygn. W.1.

W walucie obcej dokonywane są różnego rodzaju transakcje, np. regulacja należności i zobowiązań wynikających z faktur, udzielanie lub spłata kredytu (pożyczki). Coraz więcej polskich podmiotów dokonuje, na podstawie odrębnych zezwoleń, rozrachunków również z polskimi podmiotami przy zastosowaniu waluty obcej. Rezultatem takich transakcji jest powstawanie odpowiednio dodatnich lub ujemnych różnic kursowych. Różnice te zwiększają odpowiednio przychody lub koszty uzyskania przychodów. Nowelizacja przepisów wprowadziła szereg zmian dotyczących sposobu przeliczania przychodów w walutach obcych, jak też ustalania różnic kursowych powstałych w wyniku transakcji dokonywanych w walutach obcych. Zmiany te wchodzą w życie już z dniem 1 stycznia 2007 r. Dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz osób fizycznych istnieją dwie możliwości dokonywania ustalenia różnic kursowych dla celów podatkowych. Pierwsza z nich oparta jest na zasadach wyłącznie określonych w ustawie (art. 24 c ustawy updof oraz art. 15a updop), a druga - na podstawie przepisów o rachunkowości.