Odpisywanie w koszty wartości zapasów na dzień ich zakupu a skutki w podatku dochodowym

Ustawa o rachunkowości określa obszary systemu ewidencyjnego przedsiębiorstwa, w których pozostawia jednostce prawo wyboru różnych rozwiązań. Decyzję w tym zakresie podejmuje kierownik jednostki w polityce rachunkowości (dokumentacji opisującej w języku polskim przyjęte przez nią zasady rachunkowości). Jednym z takich obszarów jest sposób ewidencjonowania rzeczowych składników aktywów obrotowych (zapasów), którymi są materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym. Jednym z czynników, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze odpowiedniego rozwiązania, są jego skutki w zakresie obciążeń z tytułu podatku dochodowego.

Kierownik jednostki dokonuje wyboru spośród czterech metod ewidencji księgowej rzeczowych aktywów obrotowych, uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych ich grup. Metody te to:

1. Ewidencja ilościowo-wartościowa, w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych.

2. Ewidencja ilościowa obrotów i stanów, prowadzona dla poszczególnych składników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych. Wartość stanu wycenia się przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego, za który następują rozliczenia z budżetem z tytułu podatku dochodowego, dokonane na podstawie danych rzeczywistych.