Artykuł
1. Znaczenie przestrzegania zasad prawidłowego dokonywania korekt błędnych zapisów księgowych
Wprowadzając korekty błędnych zapisów księgowych, mamy najczęściej na uwadze samą korektę - myśl, żeby wyeliminować z ksiąg rachunkowych błędny zapis. Kierując się takimi intencjami, uchodzi naszej uwadze znaczenie informacji płynących z samych zapisów ujętych na określonych stronach niektórych kont. Warto jednak zastanowić się, jakie występują wewnętrzne powiązania danych liczbowych strony DT lub CT i jak mogą one zostać zniekształcone przez zapisy korygujące błędy. Przestrzeganie pewnych zasad korygowania błędów ułatwia sprawowanie kontroli.
Podstawą wszelkich korekt jest konieczność prowadzenia ksiąg rachunkowych w sposób bezbłędny, co zapewnia rzetelność, ciągłość zapisów oraz procedur obliczeniowych w danym okresie sprawozdawczym.
Mówiąc o błędach i ich korektach, należy rozróżnić:
§ korekty w dowodach źródłowych,
§ korekty zapisów ujętych w księgach rachunkowych.
Zasady korygowania błędów w dowodach źródłowych zostały uregulowane w art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o rachunkowości.
UWAGA
Inne zasady poprawiania błędów należy stosować w przypadku dokumentów zewnętrznych i wewnętrznych.
Szczególną uwagę należy zwrócić na błędy w dowodach źródłowych zewnętrznych obcych oraz własnych. Korekta w tych dowodach dokumentowana jest odpowiednim dokumentem (fakturą korygującą VAT lub, w nielicznych przypadkach, notą korygującą) zawierającym uzasadnienie poprawki.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
