1. Polityka bilansowa, czyli narzędzie kształtowania informacji finansowej

Trudno przecenić znaczenie wyniku finansowego w analizie finansowej. Wynik finansowy jest traktowany jako jeden z podstawowych mierników wartości rynkowej przedsiębiorstwa. Na jego podstawie dokonuje się analizy historycznej wartości, zyskowności i rentowności przedsiębiorstwa, determinuje on również przyszłość, stanowiąc punkt wyjścia do tworzonych przez jednostkę prognoz i budżetów. Osiągnięty przez jednostkę wynik finansowy jest też ważnym źródłem informacji o jednostce dla różnych grup użytkowników jej sprawozdań finansowych. Dla udziałowców/akcjonariuszy zysk jest podstawą do wypłaty dywidendy, a dla potencjalnych inwestorów - miernikiem zdolności przedsiębiorstwa do generowania przyszłych zysków. Osiągnięty zysk stanowi również pośrednio przedmiot zainteresowania władz skarbowych, będąc punktem wyjścia do dokonywania kalkulacji podatkowych (podatku dochodowego)¹. Oddziaływanie instrumentów polityki finansowej na wynik finansowy dokonuje się na poziomie pozycji uczestniczących w jego tworzeniu. Poszczególnymi składowymi wyniku finansowego szczególnie podatnymi na kształtowanie za pośrednictwem polityki bilansowej, które zostaną omówione w niniejszym artykule, są:

§ przychody ze sprzedaży,

§ koszt wytworzenia sprzedanych produktów i towarów,

§ amortyzacja.

Przychody ze sprzedaży

Możliwość wpływania na wielkość przychodów ze sprzedaży za pomocą instrumentów polityki bilansowej wiąże się przede wszystkim ze sterowaniem momentem uznania przychodu za osiągnięty. Ani ustawa o rachunkowości, ani Krajowe Standardy Rachunkowości nie dają precyzyjnych wskazówek co do momentu, w którym należy uznać przychód za osiągnięty - dlatego w tym zakresie należy odwołać się do uregulowań wynikających z Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej. MSR 18 mówi, że: