Artykuł
2. Kiedy należy tworzyć rezerwy i jak je ująć w księgach
Rezerwy na zobowiązania są odzwierciedleniem wynikającego z przeszłych zdarzeń obowiązku jednostki do wykonania w przyszłości określonych świadczeń. Zasadniczo spełniają one te same warunki co zobowiązania, lecz termin ich wymagalności lub kwota nie są pewne. Istotą tworzenia rezerw jest łagodzenie ryzyka gospodarczego oraz urealnianie kosztów i strat. Definicję rezerw zawiera zarówno ustawa o rachunkowości (uor), jak i Krajowy Standard Rachunkowości nr 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe" (KSR 6).
Rezerwy należy tworzyć wówczas, gdy:
1) istnieje prawnie lub zwyczajowo oczekiwany obowiązek handlowym, tj. wtedy, gdy występuje na tyle duże prawdopodobieństwo, że zajdzie konieczność wywiązania się jednostki z ciążącego na niej obowiązku, a koszty lub straty wymagające poniesienia dla wywiązania się z tego obowiązku są na tyle znaczące, że ich nieuwzględnienie w wyniku finansowym tego okresu, w którym obowiązek powstał, spowodowałoby istotne zniekształcenie obrazu sytuacji majątkowej, finansowej i wyniku finansowego jednostki,
2) istnieje prawdopodobieństwo wypływu środków przysparzających korzyści ekonomiczne dla wypełnienia obowiązku,
3) możliwe jest wiarygodne oszacowanie kwoty powstałego zobowiązania.
Obowiązek prawny występuje w przypadku, gdy jego wypełnienie może być wyegzekwowane na drodze prawnej, a wynika on z:
● umowy,
● obowiązującego ustawodawstwa,
● innego działania prawa.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right