comment
Artykuł
Data publikacji: 2006-05-20
Jak podzielić koszty na stałe i zmienne
W celu skutecznego zastosowania wielu narzędzi pomocnych w analizie finansowej i w zarządzaniu (szczególnie w krótkim okresie) niezbędne jest wydzielenie części stałej i zmiennej kosztów. W praktyce istnieje kilka metod1 do tego służących, m.in. metoda księgowa, odchyleń krańcowych, statystyczna, analizy techniczno-technologicznej. Żadna z nich nie jest pozbawiona niedoskonałości i zwykle można je stosować po spełnieniu określonych warunków lub przyjęciu określonych założeń. Niemniej jednak ich użycie daje przedsiębiorstwu skuteczniejszą możliwość analizowania i kontrolowania kosztów niż opieranie się na układach sprawozdawczych.
Koszty w przedsiębiorstwie są grupowane według określonych reguł, tworząc układy sprawozdawcze (kalkulacyjny czy rodzajowy) wykorzystywane przede wszystkim w ewidencji. Nierzadko przedsiębiorstwo stosuje te same układy także przy tworzeniu planu finansowego. Słabością takich układów jest stosunkowo niewielki poziom ich decyzyjności. Inaczej mówiąc, koszty według układów sprawozdawczych niezbyt łatwo podlegają kontroli i - co za tym idzie - nie pozwalają w pełni wykorzystać wielu modeli czy systemów ułatwiających zarządzanie firmą. Jako przykłady takich modeli można wymienić koncepcje progu rentowności, progu wypłacalności, modele dźwigni (operacyjnej, finansowej i łącznej) oraz wskaźniki zwane stopniami tych dźwigni. Ponadto fundamentalna idea systemów rachunkowości zarządczej oraz controllingu także opiera się na podziale kosztów na część stałą i zmienną, co sprawia, że zalety tych systemów można w pełni wykorzystać, jeśli przedsiębiorstwo dokona podziału kosztów na zmienne i stałe.
Pozostało 80% treści
Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu
Zobacz także
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right