Niezgodność polskiego podatku akcyzowego z art. 90 TWE - glosa

Decyzją z 12 sierpnia 2005 r. Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie odmówił stwierdzenia nadpłaty i zwrotu podatku akcyzowego. Odnosząc się do powyższych zarzutów naruszenia art. 23, 25 i 90 TWE organ podatkowy stwierdził, iż nie może on oceniać zgodności przepisów u.p.a. z przepisami TWE. Jednocześnie przedstawił pogląd, iż nie dostrzega naruszeń TWE w ramach przyjętego przez polskiego ustawodawcę opodatkowania przedmiotowych samochodów.

W odwołaniu z 9 maja 2005 r. skarżąca podtrzymała dotychczasowe zarzuty i argumentację zawartą w ww. wniosku. Podkreśliła, iż państwo członkowskie nie może się uchylić od stosowania przepisów TWE. Przepisy prawa europejskiego są nadrzędne wobec przepisów krajowych, a przepisy TWE mają walor bezpośredniej stosowalności w państwach członkowskich i nie wymagają włączenia do krajowego porządku prawnego.

Dyrektor Izby Celnej w Warszawie decyzją z 30 grudnia 2005 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W motywach rozstrzygnięcia wskazał na kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie dyrektywy Rady z 25 lutego 1992 r. w sprawie przepisów ogólnych dotyczących wyrobów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym oraz w sprawie składowania, przepływu i nadzoru takich wyrobów, która wymienia trzy grupy wyrobów objętych podatkiem akcyzowym: oleje mineralne, alkohol i napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe (wyroby akcyzowe zharmonizowane). Podniósł, iż zgodnie z art. 3 ust. 3 wspomnianego aktu państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzenia lub utrzymania podatków nakładanych na produkty inne niż wyżej wymienione, pod warunkiem iż w handlu między członkami Unii nie spowoduje to powstania formalności przy przekraczaniu granicy. Ze względu na fakt, iż samochody osobowe nie zostały przywołane w dyrektywie akcyzowej, ich opodatkowanie mogło być uregulowane przez przepisy krajowe, przy spełnieniu minimalnych wymogów dotyczących odformalizowania procedury przekraczania granicy. Tym samym w odniesieniu do tego typu wyrobów państwa członkowskie zachowały prawo wprowadzania lub utrzymania na nie podatków, zgodnie z prowadzoną własną polityką fiskalną.