Jak dokumentować otrzymane zaliczki
Podstawowa zasada w ustawie o VAT przewiduje, że podatnik, który otrzymuje zaliczkę, musi rozliczyć VAT i wystawić fakturę zaliczkową. Od tej zasady występuje kilka wyjątków. W niektórych sytuacjach to podatnik decyduje, czy wystawi fakturę zaliczkową. Natomiast brak obowiązku wystawiania faktur końcowych, gdy zaliczki pokrywają 100% ceny, nie oznacza zakazu wystawiania zerowych faktur końcowych.
W przypadku otrzymania przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi całości lub części zapłaty, w szczególności: przedpłaty, zaliczki, zadatku lub raty, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do uzyskanej kwoty (art. 19a ust. 8 ustawy). Jest to ogólna zasada, która nie ma zastosowania w przypadku czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy, dla których obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż z upływem terminu płatności, oraz w przypadku WDT. Oznacza to, że przy świadczeniu usług:
● najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
● ochrony osób, dozoru i przechowywania mienia,
● stałej obsługi prawnej i biurowej oraz
● tzw. powszechnych,
otrzymanie zaliczki nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług (wyjątkiem są usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy, stanowiące import usług).