Główne zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług obowiązujące od 1 stycznia 2010 r., dotyczące miejsca świadczenia usług oraz obowiązków sprawozdawczych - informator MF

Ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 195, poz. 1504) wprowadziła do polskiego prawa przepisy dyrektyw unijnych zmieniające m.in. przepisy regulujące kwestie:

a) miejsca świadczenia usług,

b) składania informacji podsumowujących.

Przepisy ustawy weszły w życie, co do zasady, z dniem 1 stycznia 2010 r. Wprowadzone zmiany istotnie zmieniają obowiązki w podatku od towarów i usług podatników dokonujących transakcji z zagranicą.

I. ZMIANY W ZAKRESIE MIEJSCA ŚWIADCZENIA USŁUG

1. Modyfikacja zasady ogólnej określenia miejsca świadczenia usług

Najważniejsza zmiana polega na modyfikacji ogólnej zasady dotyczącej miejsca świadczenia usług w transakcjach między podatnikami VAT z miejsca siedziby usługodawcy na miejsce siedziby usługobiorcy. Zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika miejscem świadczenia usług jest, co do zasady, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. W przypadku gdy usługi te świadczone są dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Natomiast jeżeli usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2 art. 28b, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług).