Artykuł
Sprzedaż wierzytelności własnych - rozliczenie podatkowe i rachunkowe
Niewielu przedsiębiorców nie ma kłopotów z odzyskaniem swoich należności. Kontrahentowi zawsze może przydarzyć się "wpadka", nawet ta całkiem niezawiniona. Dlatego przedsiębiorcy posiadający wierzytelności powstałe w toku prowadzonej działalności gospodarczej ze sprzedaży towarów i usług, które nie zostały uregulowane przez kontrahentów, dość często decydują się później na ich sprzedaż. Służy temu instytucja przelewu (cesji) wierzytelności, o której mowa w art. 509-518 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 (dalej: k.c.). Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na inny podmiot. W wyniku przelewu na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność ta przechodzi natomiast na nabywcę, i to w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami (np. odsetkami za czas opóźnienia w zapłacie) i brakami (np. przedawnieniem).
I. Sprzedaż wierzytelności własnej - skutki w podatku dochodowym i sposób ujęcia w księgach rachunkowych
1. Czy sprzedaż wierzytelności własnej stanowi przychód w podatku dochodowym i jak tę transakcję ująć w księgach rachunkowych
Wierzytelność jest zbywalnym prawem majątkowym, które może stanowić przedmiot obrotu. Jeżeli wierzytelność ta powstała w toku prowadzonej działalności gospodarczej, np. na skutek dostawy towarów lub wykonania usługi, to podatnik z tego tytułu uzyskał wcześniej przychód podatkowy. Zdaniem organów podatkowych cena uzyskana ze sprzedaży wierzytelności własnej nie powoduje powstania przychodu podatkowego u podatnika. Stanowi ona zapłatę za należność uwzględnioną już wcześniej w rachunku podatkowym. Zatem podatnik nie ustala ponownie przychodu podatkowego w momencie zbycia własnej wierzytelności. Tak uznał m.in. Dyrektor IS w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 18 października 2013 r., sygn. ITPB3/423-338a/13/PS, w której wyjaśnił, że:
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right