Z perspektywy audytora - najczęściej spotykane błędy podczas sporządzania rocznych sprawozdań finansowych

Dokonując wyboru rozwiązań dopuszczonych ustawą o rachunkowości oraz dostosowując je do potrzeb jednostki, należy zapewnić wyodrębnienie w rachunkowości wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej, a także wyniku finansowego jednostki, przy zachowaniu zasady ostrożności.

W celu rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji jednostka może, ze skutkiem od pierwszego dnia roku obrotowego, bez względu na datę podjęcia decyzji, zmienić dotychczas stosowane rozwiązania na inne, przewidziane ustawą. Zmiana dotychczas stosowanych rozwiązań wymaga jednak określenia w informacji dodatkowej wpływu tych zmian na sprawozdania finansowe wymagane innymi przepisami prawa, jeżeli zostały one sporządzone za okres, w którym powyższe rozwiązania uległy zmianie. W takim przypadku w sprawozdaniu finansowym jednostki za rok obrotowy, w którym zmiany te nastąpiły, należy podać przyczyny tych zmian, określić liczbowo ich wpływ na wynik finansowy oraz zapewnić porównywalność danych sprawozdania finansowego dotyczących roku poprzedzającego rok obrotowy, w którym dokonano zmian.

Uwzględniając nowelizację ustawy o rachunkowości z początku 2004 r. można powiedzieć, że niezależnie od innych decyzji kierownika jednostki, obszarami zmian stosowanej polityki rachunkowości w 2004 r. może być chociażby wycena wyrażonych w walutach obcych należności i zobowiązań, które są obecnie wyceniane po obowiązującym na dzień bilansowy średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski, czy też wycena nieruchomości zaliczanych do kategorii inwestycji długoterminowych. Nowelizacja wprowadziła bowiem możliwość wyceny nieruchomości zaliczonych do inwestycji według zasad stosowanych do środków trwałych, a więc także w cenie nabycia pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne i odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Wcześniej od aktywów zaliczonych do kategorii inwestycji nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych.