Amortyzacja środków trwałych sfinansowanych z dotacji

Zapisy ustawowe w zakresie amortyzowania środków trwałych, biorąc pod uwagę przepisy bilansowe i podatkowe, nie są spójne. W praktyce sprowadza się to do konieczności równoczesnego:

• opracowania zasad (polityki) rachunkowości zgodnie z ustawą o rachunkowości (art. 10 ust. 1 uor), w tym w części dotyczącej zasad amortyzowania środków trwałych,

• prowadzenia w ramach ksiąg rachunkowych (rozdział 2 uor) ewidencji analitycznych, m.in. dla amortyzacji, które będą dostarczały danych liczbowych umożliwiających sporządzanie odpowiednich sprawozdań zgodnie z wymaganiami zarówno ustawy o rachunkowości, jak i ustawy pdop.

Zupełnie odrębnie będzie realizowana - sporządzona w formie pisemnej - polityka finansowa. Polityka finansowa nie może stanowić o innych niż wynikające z ustawy o rachunkowości oraz ustawy podatkowej zasadach ewidencjonowania i naliczania amortyzacji.

Źródła finansowania środków trwałych, a więc i rozliczenie dotacji ze sponsorem, są odrębnym zagadnieniem. Rozliczenie polega na udokumentowaniu wpływów i wydatków środków pieniężnych zgodnie z ich przeznaczeniem. Sama amortyzacja nie ma z tym nic wspólnego.

Warto zwrócić uwagę, że nie istnieje jeden okres ani jedna metoda amortyzacji środków trwałych. Firma okres amortyzacji i roczną stawkę amortyzacyjną powinna ustalić odrębnie dla każdego środka trwałego w momencie przyjęcia go do eksploatacji - . Ustalając okres, metodę i właściwą stawkę, należy uwzględnić kryteria zawarte w art. 32 ust. 2 uor. Okres używania nawet takiego samego majątku trwałego może być różny w każdej firmie, co wynika z: