Jakie dodatki należy wliczać do podstawy wymiaru zasiłku
Pracownicy, szczególnie sfery budżetowej, obok wynagrodzenia zasadniczego, często otrzymują również inne składniki wynagrodzenia. O tym, czy dany składnik należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku, decydują obowiązujące w zakładzie pracy regulacje wewnętrzne, zapis w umowie o pracę lub w ustawie.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego (a także wynagrodzenia chorobowego) należy uwzględnić wynagrodzenie zasadnicze oraz inne składniki wynagrodzenia, takie jak premie, nagrody, dodatki, przysługujące za okresy miesięczne, kwartalne, półroczne czy roczne. W podstawie wymiaru świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (i wypadkowego) uwzględnia się składniki wynagrodzenia, od których były odprowadzone składki na ubezpieczenie chorobowe oraz których nie wypłaca się za okres niezdolności do pracy (art. 41 ustawy zasiłkowej).
PRZYKŁAD
Pracownik zatrudniony w jednostce samorządowej otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2800 zł oraz 20% dodatek stażowy. Pracownik w listopadzie otrzymał nagrodę jubileuszową po 20 latach pracy w wysokości 75% miesięcznego wynagrodzenia. W grudniu pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim. Obliczając podstawę wymiaru zasiłku chorobowego nie należy uwzględniać dodatku stażowego, ponieważ nie jest on pomniejszany za dni niezdolności do pracy, oraz nagrody jubileuszowej, ponieważ nie jest od niej odprowadzana składka na ubezpieczenie chorobowe. Podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie zasadnicze pomniejszone o składki (13,71%), tj. 2416,12 zł.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, które zgodnie z obowiązującymi u pracodawcy przepisami płacowymi albo umowami o pracę (u pracodawców niemających obowiązku tworzenia regulaminów wynagradzania) przysługują za okres pobierania zasiłku. W przypadku braku powyższych postanowień składnik wynagrodzenia należy przyjąć do podstawy, jeżeli nie jest wypłacany w okresie niezdolności do pracy.