ODPOWIEDZIALNOŚĆ FINANSOWA PRACOWNIKA

Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Oznacza to, iż co do zasady, świadczenie pracodawcy jest pieniężne, a świadczenie pracownika niepieniężne. Nie jest to jednak zasada bezwzględnie obowiązująca - wypłacana przez pracodawcę część wynagrodzenia może przybrać np. postać rzeczową, a pracownik w niektórych sytuacjach może być zobowiązany do poniesienia określonych świadczeń na rzecz pracodawcy.

Przepisy art. 114-115 Kodeksu pracy stanowią, iż pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Z samego faktu powstania szkody (chyba że wchodzi w grę szczególna odpowiedzialność za mienie powierzone - patrz niżej) nie można domniemywać winy pracownika, jak również niedopełnienia przez niego obowiązków. Z kolei przez obowiązki te należy rozumieć nie tylko obowiązki podstawowe, ale wszystkie obowiązki związane ze stosunkiem pracy.