PRACA DLA CUDZOZIEMCA

W Polsce przebywa kilkadziesiąt tysięcy cudzoziemców. Jednym z głównych powodów ich pobytu jest podjęcie pracy zarobkowej. Pracę zarobkową w Polsce podejmują przedstawiciele najróżniejszych nacji i ze wszystkich kontynentów – łącznie ze 130 państw.

Wśród przybyszów dominują Europejczycy, głównie przedstawiciele sąsiednich państw zza wschodniej granicy. Z tych regionów pochodzi co drugi obcokrajowiec pracujący w Polsce.

Pozostali Europejczycy pracujący w Polsce to obywatele państw, takich jak: Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Szwecja, Włochy.

Druga pod względem liczebności grupa to Azjaci, wśród których dominują Wietnamczycy i Chińczycy. Sporą liczebnie grupę stanowią również Amerykanie.

Pojęcie cudzoziemca zostało zdefiniowane w ustawie z 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz.U. Nr 114, poz. 739 ze zm.) oraz w ustawie z 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56).

Zgodnie z tymi aktami cudzoziemcem jest osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego.

Aby cudzoziemiec mógł legalnie przekroczyć granicę Polski i przebywać na jej terytorium, musi posiadać w tym celu ważny dokument paszportowy oraz wizę.

Rodzaje wiz

Ustawa o cudzoziemcach wyróżnia następujące rodzaje wiz:

ă

ă

ă

ă

Wiza pobytowa przyznaje możliwość pobytu na terytorium RP bez prawa do podejmowania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu przepisów ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.

Zatrudnieniem w rozumieniu tej ustawy jest wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą.

Pojęcie innej pracy zarobkowej polega na wykonywaniu pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych.

Wizę pobytową wydaje się na czas oznaczony, jednak nie dłuższy niż 6 miesięcy.