Przesłanki tworzenia rezerw na zobowiązania

Przesłanki tworzenia rezerw na zobowiązania

Znowelizowana ustawa o rachunkowości wymienia wiele przesłanek tworzenia rezerw na zobowiązania. Ze względu na ich dość ogólny charakter i z reguły jedynie przykładowe wyliczenie zapisy ustawowe mogą budzić wątpliwości. Często zatem konieczne jest odniesienie się w tym zakresie do Międzynarodowych Standardów Rachunkowości.

Rezerwy są wyrazem stosowania zasady ostrożności w rachunkowości. Mają one na celu zabezpieczenie się jednostki przed znanym i przewidywalnym ryzykiem gospodarczym oraz niepewnością dotyczącą przyszłych warunków jej funkcjonowania. Do rezerw ujawnianych w bilansie zalicza się rezerwy kapitałowe, rezerwy na zobowiązania oraz rozliczenia międzyokresowe bierne.

Rezerwy na zobowiązania to klasyczne rezerwy na znane jednostce ryzyko, grożące straty oraz niekorzystne skutki innych prawdopodobnych zdarzeń. Istotą tworzenia tych rezerw jest zabezpieczenie części wyniku finansowego na poczet przewidywanych kosztów lub strat, które powstały w danym roku obrotowym, a faktycznie zostaną poniesione w następnych okresach. Praktycznym rezultatem sprawdzenia się tych przewidywań jest powstanie zobowiązania. Dlatego w art. 3 ust. 1 pkt 21 znowelizowanej ustawy o rachunkowości rezerwy zdefiniowane są jako zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne.