WSPÓLNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ MATERIALNA PRACOWNIKÓW

Kwestie związane z odpowiedzialnością materialną pracowników zostały uregulowane w rozdziale I i II działu piątego Kodeksu pracy. Ustawodawca odniósł się w tych przepisach do odpowiedzialności pracownika za wyrządzoną szkodę (art. 114-122 k.p.) i odpowiedzialności za powierzone mu mienie (art. 124-127 k.p.).

Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną pracodawcy

Pracownicy, którzy wyrządzili pracodawcy ze swojej winy szkodę wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, ponoszą odpowiedzialność materialną na zasadach określonych w art. 114-122 k.p. W przypadku wyrządzenia szkody przez kilku zatrudnionych każdy z nich ponosi odpowiedzialność za część szkody stosownie do przyczynienia się do niej i stopnia winy (art. 118 k.p.). A zatem pracownicy, którzy z winy nieumyślnej wspólnie wyrządzili szkodę w mieniu innym niż im powierzone z obowiązkiem zwrotu lub do wyliczenia się, ponoszą odpowiedzialność indywidualną. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie stopnia winy i przyczynienia się poszczególnych osób do powstania szkody, odpowiadają one w częściach równych. Odpowiedzialność ta jest ograniczona do wysokości rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których wynikła szkoda. Pracodawca nie może więc domagać się odszkodowania za spodziewane, a utracone wskutek nie zawinionego zachowania się pracownika korzyści. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, z zastrzeżeniem, że nie może być ono wyższe od kwoty 3-miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.