UMOWA O PRACĘ - OSOBISTA I DOBROWOLNA

Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 k.p.). Z powyższego przepisu wynika kilka cech stosunku pracy, najistotniejszymi z nich są osobistość świadczenia pracy oraz dobrowolność. Dobrowolność stosunku pracy przesądzona jest art. 11 k.p. Zakłada on, że bez względu na podstawę prawną tego stosunku oraz ustalenie warunków pracy i płacy zatrudnienie wymaga zgodnego oświadczenia woli obu stron (pracodawcy i pracownika). Jeśli nie ma mowy o zgodnym oświadczeniu, nie ma wtedy mowy o zawarciu stosunku pracy. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, kiedy to pracodawca nawet mimo swojej woli, musi przyjąć do pracy pracownika przywróconego na mocy wyroku sądu pracy (art. 48 i 57 k.p.).