Leksykon pojęć prawnych

KARY PORZĄDKOWE (CZ. 2)

Przepisy określają górną granicę kary pieniężnej - za jedno przekroczenie przeciwko ustalonemu porządkowi i organizacji pracy, jak również za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności kara nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika. Do obliczenia kwoty jednodniowego wynagrodzenia stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy (zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop - DzU nr 2, poz. 14 ze zm.). Dzielimy sumę miesięcznych wynagrodzeń przez współczynnik wykorzystywany do ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień urlopu. Nałożone na pracownika kary pieniężne w jednym miesiącu nie mogą łącznie przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia netto, przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń z tytułu świadczeń alimentacyjnych i innych tytułów wykonawczych, a także zaliczek pieniężnych udzielanych przez pracodawcę. Przy potrącaniu kar pieniężnych wolne od potrąceń jest 90% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Pracodawca nie może swobodnie dysponować wpływami uzyskanymi z tytułu kar pieniężnych. Obowiązany jest przeznaczyć je na poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.