Leksykon pojęć prawnych

emerytura - to dożywotnie świadczenie pieniężne wypłacane w celu zapewnienia środków utrzymania w razie zaprzestania aktywności zawodowej z powodu osiągnięcia określonego wieku albo/i okresu zatrudnienia. Wprowadzona z dniem 1 stycznia 1999 r. reforma systemu ubezpieczeń społecznych różnicuje zasady ustalania prawa do emerytury oraz jej wysokości w zależności od wieku ubezpieczonych. Odrębne zasady przewidziane są dla trzech grup wiekowych: osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r., osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r. a przed 1 stycznia 1969 r., osób urodzonych po 31 grudnia 1968 r.

W przypadku urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. okresami uwzględnianymi przy ustalaniu prawa do emerytury są: okresy składkowe (tj. okresy, za które opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne lub za które nie było obowiązku opłacenia składki, uznane przez ustawodawcę za okresy składkowe), okresy nieskładkowe (tj. okresy bezczynności zawodowej) z określonych przez ustawodawcę przyczyn, okresy uzupełniające (tj. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym, które uwzględnia się, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe są krótsze od okresu wymaganego do uzyskania świadczenia), okresy pobierania przysługującej z Funduszu renty z tytułu niezdolności do pracy. Okresy te uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury w zakresie niezbędnym do jej przyznania dla osoby, która osiągnęła wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla kobiet i 65 dla mężczyzn i utraciła prawo do tej renty.