Praca nie na etacie. Umowa o dzieło

Zawierając umowę o dzieło, przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia (art. 627 k.c.). Umowa o dzieło wymaga więc, by starania przyjmującego zamówienia doprowadziły do konkretnego w przyszłości indywidualnie oznaczonego rezultatu (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 21 grudnia 1993 r., III AUr 357/93, OSA z 1994/6/49 i wyrok tego sądu z 25 października 1994 r., III AUr 301/94, OSA z 1995/2/24). Umowa o dzieło w przeciwieństwie do umowy zlecenia jest umową rezultatu, a nie starannego działania. Dziełem, do którego zobowiązuje się przyjmujący zamówienie, może być np. wykonanie rysunku, planu technicznego, sporządzenie bilansu, opinii, wykonanie remontu mieszkania itp. Chodzi o to, by dzieło było dostosowane do pewnych indywidualnych wymagań klienta. Inaczej bowiem mógłby on kupić je na rynku, zamiast zamawiać. Istotą tej umowy jest więc nie sama sprzedaż wytworzonego dzieła, ale pewien indywidualny wysiłek osoby je wytwarzającej. Fakt osobistego wytwarzania dzieła ma w tym przypadku drugorzędne znaczenie i tym również odróżnia umowę o dzieło od umowy zlecenia.

Stronami umowy o dzieło są przyjmujący zamówienie - osoba, która podejmuje się wykonania dzieła oraz zamawiający - ten, dla którego dzieło ma być wykonane. Między nimi, w przeciwieństwie do umowy o pracę, nie istnieje stosunek podporządkowania. Umowa ta tak samo jak umowa zlecenia powoduje stosunek cywilnoprawny, oparty na równouprawnieniu stron.

Kodeks cywilny nie zastrzega żadnej szczególnej formy koniecznej do zawarcia umowy o dzieło. Stanowi jedynie, że przyjmujący zamówienie powinien przystąpić do wykonania dzieła w odpowiednim czasie i ukończyć je w oznaczonym w umowie terminie.