Regulamin pracy i przepisy wewnętrzne. Regulamin pracy

Przepisy Kodeksu pracy w sposób szczegółowy określają katalog pozaustawowych źródeł prawa. Należą do nich: postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych pracy, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Wśród aktów składających się na ten katalog znajdują się układy zbiorowe pracy, regulaminy pracy, regulaminy wynagrodzeń oraz porozumienia zbiorowe (art. 9 k.p.).

Regulamin pracy jest wewnątrzzakładowym źródłem prawa pracy. Świadczy o tym fakt, iż jego postanowienia są wiążące jedynie dla pracodawcy oraz pracowników konkretnego zakładu pracy, w którym regulamin pracy został utworzony.

Postanowienia regulaminu pracy przez określanie praw i obowiązków stron stosunku pracy (pracodawcy i pracowników) ustalają w tych granicach treść stosunku pracy. Trzeba również podkreślić, że regulamin pracy nie jest jednak w pełni konstytutywnym źródłem prawa pracy. Zakres swobody ustalania zawartych w nim uregulowań został w pewien sposób ograniczony.

• przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych,

• ustalenia postanowień układów zbiorowych pracy oraz porozumień zbiorowych, dotyczących tych pracowników (art. 9 k.p.).

Postanowienia regulaminu mniej korzystne dla pracowników są z mocy prawa nieważne. Moc prawną zachowują jedynie zawarte w regulaminie pracy ustalenia korzystniejsze lub równie korzystne jak postanowienia aktów, o których mowa powyżej.

Postanowienia mniej korzystne dopuszczalne są tylko w przypadku, gdy bezpośrednio dotyczą obowiązków pracodawców. Oznacza to, że w ustaleniach zawartych w regulaminie pracy mogą znaleźć się zapisy o dodatkowych uprawnieniach dla pracowników zatrudnionych w danym zakładzie, które nie wynikają z ogólnie obowiązujących przepisów prawa pracy.