Co trzeba wiedzieć o niemieckim prawie pracy

W niemieckim systemie prawa pracy można wyodrębnić trzy elementy nadające mu kształt.

Są to:

• ustawodawstwo państwowe (federalne),

• bardzo rozwinięty obszar układów zbiorowych oraz

• umowne stosunki pracy kształtowane w ramach przedsiębiorstwa czy też zakładu pracy.

Ustawodawstwo państwowe regulujące zagadnienia z zakresu prawa pracy to przede wszystkim niemiecki Kodeks cywilny z 1896 r. (niem. Bürgerliches Gesetzbuch, w skrócie BGB), ale nie tylko. Oprócz podstawowego aktu jest jeszcze wiele ustaw dotyczących poszczególnych aspektów umowy o pracę, np. przepisów regulujących umowy z zakresu ochrony pracownika, prawo zrzeszania się i zawierania układów zbiorowych, współdecydowania w zakładzie pracy, postępowania w sprawach pracowniczych.

Równorzędnym elementem w tworzeniu reguł dotyczących zawierania umów o pracę są układy zbiorowe, zawierane między związkami zawodowymi a organizacjami pracodawców. Na mocy porozumień między przedstawicielami pracodawców i pracowników tworzone są odpowiednie warunki pracy, stale dostosowywane do zmieniających się warunków ekonomicznych i społecznych, mieszczące się jednak w ramach obowiązującego prawa. Ustanowione porozumienia obowiązują wprawdzie tylko organizacje zawierające je, ale w praktyce obowiązywanie i stosowanie ich rozszerza się na wszystkie zawierane umowy o pracę, stanowiąc przepisy powszechnie obowiązującego prawa.