Wymiar czasu pracy

Ostatnią nowelą ustawodawca wprowadził inne brzmienie art. 129: „Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy z zastrzeżeniem § 2 oraz art. 135-138, 143 i 144”.

W nowej treści art. 129 § 1 k.p. ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie pojęcia normy pięciodniowej tygodnia pracy. Przez dodanie wyrazu „przeciętnie” do normy pięciodniowego tygodnia pracy uznał, że pracownik może wykonać pracę przez więcej niż pięć dni w tygodniu, pod warunkiem późniejszego zbilansowania w ciągu okresu rozliczeniowego pracy w te dni w taki sposób, aby liczba dni pracy w tygodniu w ciągu okresu rozliczeniowego wyniosła przeciętnie 5 dni.

Odejście od sztywnego rozumienia pięciodniowego tygodnia pracy i przyjęcie zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy zostało wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego z 14 listopada 2001 r. (sygn. akt III ZP 20/01). Przepis § 1 art. 129 ma charakter nadrzędny oraz ustala reguły obowiązujące w stosunku do wszystkich systemów czasu pracy przewidzianych w dalszych normach działu szóstego Kodeksu pracy.