UMOWY CYWILNOPRAWNE - WADY I ZALETY

Pracodawca decydując się na zawarcie umowy zlecenia czy umowy o dzieło może kierować się przesłankami czysto praktycznymi.

• „tańsze”, jeśli chodzi o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne,

• „tańsze”, jeśli chodzi o koszty obsługi kadrowo-płacowej, np. nie jest wymagane sporządzenie pracochłonnej dokumentacji pracowniczej - akt osobowych dla zleceniobiorcy,

• łatwiejsze do rozwiązania od umów o pracę,

• korzystniejsze dla wykonującego taką umowę ze względu na wyższe wynagrodzenie netto wykonawcy.

Względy natury ekonomicznej nie mogą jednak przeważyć nad przesłankami natury prawnej. Dlatego stosowanie umów cywilnoprawnych nie może stanowić obejścia prawa i cudownego rozwiązania dla pracodawców. Umowy te mogą być stosowane jedynie wtedy, gdy stosunek prawny łączący osobę wykonującą umowę cywilnoprawną spełnia przesłanki prawne, określone w przepisach Kodeksu cywilnego.

Wszystkie informacje dotyczące umów cywilnoprawnych, ich oskładkowania i opodatkowania dotyczą tylko umów, które są „rzeczywistymi” umowami cywilnymi, a nie umowami o pracę „ukrytymi” pod umową zlecenia czy o dzieło. To pracodawca decyduje, jaką umowę zastosować, ale należy pamiętać, iż negatywne konsekwencje błędu lub obejścia prawa obciążają pracodawcę.

Jeżeli osoba świadcząca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej wykonuje ją w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p., jest ona pracownikiem, a łączący strony stosunek jest stosunkiem pracy, a nie stosunkiem cywilnoprawnym (art. 22 § 1 k.p.). Zgodnie z art. 189 Kodeksu postępowania cywilnego, osoba, gdy ma w tym interes prawny, może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku pracy. Powództwo o uznanie łączącego strony stosunku zobowiązaniowego za umowę o pracę może wytoczyć nie tylko sam zainteresowany (art. 189 k.p.c.), ale i inspektor Państwowej Inspekcji Pracy (por. art. 63 k.p.c.).