Choroba i macierzyństwo - świadczenia dla pracownika. Podstawa wymiaru zasiłków

Zasady ustalania podstawy wymiaru są takie same dla wszystkich rodzajów zasiłków określonych w ustawie zasiłkowej. W opracowaniu szczegółowo zostaną omówione zasady dotyczące podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, które należy odnieść do pozostałych zasiłków. Zagadnienia wymagające podkreślenia dla danego rodzaju zasiłku zostaną omówione odrębnie.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

W niektórych przypadkach podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie z 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, a dotyczy to pracowników, których wynagrodzenie ulega znacznemu wahaniu ze względu na charakter pracy lub zasady wynagradzania. Kategorie tych pracowników określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 sierpnia 1999 r. w sprawie określenia przypadków, w których za podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie z 12 miesięcy kalendarzowych (DzU nr 70, poz. 790), obowiązujące od 1 września 1999 r.

W przypadku pracowników zatrudnionych krócej niż 6 lub 12 miesięcy kalendarzowych podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się przyjmując przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia.

Analogicznie postępuje się w przypadku, gdy zatrudnienie pracownika ustało w trakcie miesiąca, a niezdolność do pracy powstała w miesiącu następnym przed upływem 6 lub 12 miesięcy kalendarzowych.