Podstawa wymiaru „starej” emerytury

W tej części cyklu prezentujemy Państwu zasady ustalania podstawy wymiaru „starej” emerytury. Jak już wcześniej zostało wspomniane - kapitał początkowy jest istotnym elementem wysokości „nowej” emerytury, przysługującej ubezpieczonym urodzonym po 31 grudnia 1948 r. Podstawa wymiaru kapitału początkowego jest ustalana dla tych osób, które - przed 1 stycznia 1999 r. - co najmniej przez rok pozostawały w ubezpieczeniu. Podstawa wymiaru kapitału jest w zasadzie ustalana w sposób analogiczny jak podstawa wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych (z uwzględnieniem szczególnych zasad przewidzianych dla ustalania podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy), a zatem jest to kolejny element łączący „stare” i „nowe” emerytury. Szczególne uregulowania dotyczące ustalania podstawy wymiaru kapitału początkowego omówione zostaną w kolejnej części, w całości poświęconej „nowym” emeryturom.

Podstawa wymiaru jest jednym z najistotniejszych elementów kształtujących wysokość emerytury oraz kapitału początkowego, a więc - również i emerytury, która będzie obliczana według nowej formuły, przewidzianej dla ubezpieczonych urodzonych po 31 grudnia 1948 r.

Podstawę wymiaru świadczeń stanowi odpowiednio ustalona przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (a więc ubezpieczenia określone w ustawie systemowej, obowiązującej od 1 stycznia 1999 r.) lub na ubezpieczenia społeczne (czyli ubezpieczenia obowiązujące do 31 grudnia 1998 r.) na podstawie prawa polskiego w okresie wskazanym w przepisach ustawy emerytalnej. Dla uproszczenia w dalszym tekście sformułowanie „podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia...” zastąpimy określeniem „zarobki” lub „wynagrodzenie”.